(Mustafa Barghouti)
Mustafa Barghouti, is een onafhankelijk Palestijns politicus, van de ‘derde lijn’. Hij was vaak in Nederland. Hierbij een vertaling van een recent artikel, over het zogenaamde vredesproces.
Jeruzalem is nu
Je hoeft geen deskundige te zijn over het zogenaamde “vredesproces” om de weten dat Israel zich de afgelopen veertig jaar tot doel stelde om de Palestijnen hun rechten te onthouden. Nadat het ze niet is gelukt om de Palestijnen op de knieen te dwingen, en hun verzet te breken, is Israel overgegaan tot een strategie van uitstel. Waar het niet probeerde om alle belangrijke issues op de lange baan te schuiven zorgde ze er voor dat die van elke werkelijke inhoud werd ontdaan. Zo werd het idee van een onafhankelijke en souvereine Palestijnse staat zo verwaterd, dat er niets van overbleef dan een eenheidje, bestaand uit gefragmenteerde stukjes land, waarbinnen de Palestijnen ‘zelfbestuur’ zouden hebben.
Dit is wat het Osloproces de afgelopen vijftien jaar heeft weten te produceren. Het aantal kolonisten in de bezette gebieden is verdubbeld. Er is een muur opgetrokken van rassensegregatie. De Westoever is afgesneden van de Gazastrook. En Jeruzalem is nu aan alle kanten omsingeld en afgesloten van het Palestijnse achterland. Toen de onderhandelingen werden hervat probeerde Israel zijn grootste nederzettingen te ‘legaliseren, weigerde het te hebben over de vluchtelingen en stond er op een beslissing over Jeruzalem op de lange baan te schuiven. Ondertussen werd er onvermoeibaar gebouwd aan niet meer terug te draaien veranderingen, zowel binnen als rondom Jeruzalem werden meer nederzettingen gebouwd om de stad met de dag meer te ‘judaiseren’.
Israel stelt nu een Palestijnse staat voor met ‘interim grenzen’. In ruil daarvoor eist het van de Palestijnen dat ze met ingang van vandaag het recht op terugkeer van de vluchtelingen op zal geven. En wil Israel verder dat de Palestijnen hun claim op grote stukken land die door de nederzettingen in beslag zijn genomen – land om de Dode Zee heen, land van de Latrun-dorpen, opgeven. Israel heeft er op dit moment geen zin in om het over Jeruzalem te hebben. Maar ze zijn wel reuze op deun als het er om gaat om er meer nederzettingen omheen te bouwen.
Israel mag wel van retoriek veranderen, maar niet van tactiek. In plaats van zich tegen een Palestijnse staat te verzetten, willen ze nu wel een Palestijnse staat toestaan – zonder enige souvereiniteit. In plaats van alle nederzettingen te willen behouden zijn ze geheel bereid om zo’n drieduizend kolonisten terug te trekken – maar er wel vierhonderd vijftig duizend te laten blijven.
Alles wat Olmert en Barak tot nu toe hebben gezegd wijst er op dat ze bezig zijn om Jeruzalem onherkenbaar te veranderen. Het Jeruzalem dat wij in onze geest voor ons zien is niet hun Jeruzalem. Het Jeruzalem van de Aqsa moskee, de Heilige Grafkerk, de Olijfberg, Salwan, Al-Issawia en andere delen van de oude stad, gaan lijken op de nieuwe wijken die er omheen zijn gebouwd: Izariya, Abu Dis, en misschien Beit Hanina.
Elke keer als de Palestijnse onderhandelaars een vinger geven, neemt Israel de hele hand: de Oslo accoorden illustreren dat. Het is prima om te onderhandelen, maar niet als die onderhandelingen de basis aantasten van internationale resoluties en internationale normen. De resoluties van de VN – bevestigd door de uitspraken van het Internationaal Gerechtshof – stellen dat al het land dat Israel sinds de ochtend van 5 juni 1967 heeft ingepikt bezet gebied is en moet worden teruggegeven. Dat geldt voor de oude stad van Jeruzalem net zo goed als voor de omgeving ervan, de Westoever, Gaza, de Latrun dorpen, de Golan Hoogte en zelfs de Sheba Farms bij de grens van Libanon.
Egypte stond er op elke centimeter van de Sinai terug te krijgen, net als Syrië elke centimeter van de Golan terug eist. En nu zouden de Palestijnen genoegen moeten nemen met minder? Wij zullen aan moeten dringen op volledige terugtrekking van Israel uit al het bezette gebied, in plaats van ons mee te laten slepen in een riskant spel om land te ruilen. Het is al erg genoeg dat Israel ook nog de helft van het land inpikte dat het VN verdelingsplan van 1947 voor de Palestijnen bestemd had. Het hoeft niet nog erger.
Wat gaat er nu precies om in de onderhandelingen? Dara krijgen we weinig over te horen, behalve dat er af en toe iets uitlekt, bijvoorbeeld dat de kwestie over Jeruzalem weer eens een keer zou worden uitgesteld. De Palestijnse bevolking wordt overal buiten gehouden. Gezien de bittere ervaring die we al hebben opgedaan met Oslo, toen er achter de rug van de aangewezen onderhandelaars een dealtje werd gesloten, voorspelt dat weinig goeds.
Iedereen weet dat het opgeven van het Arabische deel van Jeruzalem, of welk stuk daarvan ook, niet een optie is voor de Palestijnse bevolking. En ook dat zogenaamde interim-oplossingen, waarbij de belangrijke beslissingen zoals over Jeruzalem worden uitgesteld, heel erg riskant zijn en gezien zullen worden als een capitulatie.
Het laatste wat we nodig hebben is weer een deal die onze rechten ontkent en onze mensen verder verzwakt. Diegenen die nu onderhandelen in naam van de Palestijnen dragen een enorme verantwoordelijkheid. Alles wat zij doen kan voor ons allemaal grote gevolgen hebben op de lange termijn.