Droomde ik dat ik met Anneke en nog een vriendin in de trein zat naar Rome, want daar zouden we het vliegtuig nemen naar Tel Aviv. Dat had me al aan het denken kunnen zetten, want waarom eerst met de trein naar Rome? Het begon me pas te dagen toen ik me bedacht dat ik mijn koffer niet had ingepakt. Ik haalde mijn koffer uit het rek en deed die open, tjee. Leeg. Toen bedacht ik me dat het woensdag was, terwijl ik pas eind van de week weer op reis ga. Het kon dus niet waar zijn, ik keek nog eens in mijn agenda, het klopte echt niet. Dus ik droomde.

Maar toen. Hoe moest ik dat mijn vriendinnen vertellen die in de veronderstelling verkeerden dat we echt op reis waren. Voorzichtig begon ik: luister, ik moet jullie iets vervelends vertellen, we gaan niet naar Tel Aviv, jullie zitten per ongeluk in mijn droom. Geloofden ze niet. Anneke zei nog: maar ik ga wel hoor. Ik ga niet meer terug, we zijn al bijna bij Rome.
Daar heb je dan vriendinnen voor.

Straks toch even bellen of ons etentje vanavond doorgaat, of ze niet al in Tel Aviv zitten.