Thuisgekomen sloeg ik het boek open, en zag meteen die dierbare tekst waarmee ik jaren geleden ben gedoopt:
Gelezen heb ik wat geschreven staat,
mij toevertrouwd aan onbewezen woorden:
niet voor de afgrond hebt Gij ons gemaakt.
Geschreven staat uw Naam: Ik zal er zijn.
Huub Oosterhuis werd 75, en zijn uitgever gaf een feest in De Rode Hoed. Ook ter gelegenheid van zijn laatste boek, 75 psalmen van de 150 vrij vertaald. Halverwege dus.
Een mooi feest. Antoine Oomen had twee van de psalmen nieuw op muziek gezet, en onder zijn leiding werden die gezongen door het koor van de Amsterdamse Studentenekklesia, begeleid door onze pianist Henri Heuvelmans. Prachtig. Innig. Gedicht van Pablo Neruda ook op muziek. Beeldschoon. Hans Croiset droeg nog een paar van de psalmen voor, mooi sober. Speeches natuurlijk, van de uitgever, maar ook van zijn zusje Eugenie, die persoonlijke herinneringen ophaalde aan haar broer, en hoe zijn moeder huilde toen hij priester zou worden. En een speech van Jan Marijnissen, die voor erg veel hilariteit in de zaal zorgde toen hij vertelde eens met Huub naar een kerk te zijn gegaan – Jan komt ook uit een katholiek nest – waar Huub een kaars opstak zonder te betalen. Deed hij wel vaker, zei hij, de kerk had hem tenslotte nog wat tegoed, met al die liederen van hem die gezongen worden zonder er ooit voor te betalen. Dochter Trijntje, met een eveneens innig gezongen Ken je mij. Dat ging ergens over. Dat ging, zoals ze het zong, echt ergens over.
Daarna mocht Michiel het koor dirigeren voor lang zal ie leven, zong Colet ook, en hadden we tijd voor elkaar, want zo’n gezelschap bij elkaar, dat zul je niet zo vaak meemaken.
En over een week wordt Huub nog eens 75, in onze Ekklesia.
Prachtig! Bedankt voor dit verslag en de foto’s. Het zal wel sentimentaliteit zijn, maar ik was er diep ontroerd van. Wat een
mensen!! Gek hé, ik ben van doopsgezinde huize, ik geloof nu niet meer in de god van de bijbel, maar dat is helemaal niet belangrijk als ik dit zie. Er komt dan zo’n warm gevoel over me. Het is net zo iets als, dat ik als SPer niets van de monarchie moet weten, maar wel naar den Haag ging om in een hele lange rij uren te wachtenten einde afscheid van Claus van Amsberg te nemen. Wat zitten we toch vreemd in mekaar.
Jan
Ik snap het heel goed, Jan. Je hoeft niet in de god van de bijbel te geloven om gevoelig te zijn voor wat Huub ‘je toevertrouwen aan onbewezen woorden’ noemt.
Onbewezen woorden; maar geladen met de kracht van eeuwenlang gescherpte intuïtie, met eeuwenlang doorgegeven hoop tegen wanhoop; niet voor de afgrond. Die ontroeren mij ook elke keer weer opnieuw.
Daar morgen meer over: deze woorden komen uit een mooi boekje, Jij die mij ik maakt, ook gisteren uitgekomen.
Zoals je tegen de monarchie kunt zijn als instituut en toch veel kunt voelen voor die bijzondere man die Claus was, ‘deze geboren vreemdeling, deze geboren koning’, zoals Huub schreef.
Ik vind dat niet vreemd.
Anja, bedankt voor je reactie. Voelt erg goed aan. Wellicht heb je gelijk en zitten we niet vreemd in elkaar, maar zijn we slechts iedere keer weer verbaasd, hoe we inelkaar zitten. Misschien zeggen en denken we te weinig: “jij die mij ik maakt”
Dag, Jan
Je kunt het eens zijn met bepaalde Bijbelse normen of verhalen uit de Bijbel mooi vinden, zonder dat je gelovig hoeft te zijn.
Al wordt mij wel vertelt dat als je zo’n moment hebt dat je denkt , dit is eigenlijk wel heel mooi en goed, dat het de Heilige Geest is die je komt kietelen ofzoiets.
Toen ik opgroeide kregen wij Bijbel verhalen voorgelezen. Elke Vrijdag en dit was op een openbare basisschool.
Geen vragen over geloof of niet, maar gewoon om kennis te nemen van de Bijbelse verhalen.
Was een heerlijk uurtje altijd maar wij hadden ook een hele lieve voorlees juf.
“Jij die mij ik maakt”, ligt sinds zaterdag, de eerste dag van de maand van de spiritualiteit, op m’n nachtkastje. Ik keek naar Huub in het interview met hem dat onlangs op TV werd uitgezonden met daarin beelden van de bijzettingsplechtigheid van Prins Claus. Daar mocht ik bij zijn als zanger in het koor, zingend:
“Licht dat ons aanstoot in de morgen, voortijdig licht waarin wij staan……” Woorden van een indrukwekkende diepgang met een verheffende uitwerking.
Jullie boffen toch maar daar in A’dam in de Studentenekklesia….!
liefs Alexandra
Kom je ook eens naar Amsterdam op zondag, Alexandra. De Ekklesia begint met opzet pas om elf uur omdat veel mensen van buiten Amsterdam komen. Je bent welkom.
Beste Anja Meulenbelt, zeer bedankt voor je verslag en de fotos.
We leven intens mee met de Ecclesia.
Dankbaar zijn we dat Huub 75 is geworden.Dat de Eeuwige hem nabij moge zijn en nog lang voor ons zal behouden.