Dat Juliana en Bernard geen model huwelijk hadden wisten we al. Mij was het in ieder geval niet ontgaan dat de prins-gemaal de gewoonte had om hier en daar nog wat dochters te verwekken, alsof een prins niet een drogist binnen kan stappen om dan tenminste nog een paar condooms te kopen voor zijn uitschietertjes. Kingsize of zo. Kennelijk kon het hem niet erg veel schelen dat zijn echtgenote en later zijn wettige dochters, waarvan de oudste koningin moest gaan worden, met wat slordige ongewenste extra zussen en veel aandacht in de roddelbladen zouden worden geconfronteerd. Zelfs een doorsnee schuinsmarcheerder had daar toch een klein beetje rekening mee kunnen houden.
Nu is de definitieve biografie van dat ongelukkige huwelijk geschreven door een man. Fasseur. Ik zeg dit keer met nadruk: een man, omdat het even lijkt alsof we niet al ruimschoots in het post-feministische tijdperk zitten maar nog ver ervoor. Dit is mij in ieder geval erg opgevallen: dat de goegemeente zich haarscherp splitst in Julianianen en Bernarderianen, en dat de eersten vrouwen zijn en de tweeden mannen. In nogal wat commentaren van de mannen las ik toch enige bewondering voor Bernard, die het toch maar uithield bij die lastige zweverige vrouw die haar heil zocht bij een nog zweveriger mens. En dat het toch heel fraai van hem was dat hij in het belang van het land weigerde om zich te laten scheiden.
De mannen slaan dus meestal wat over, dat de Julianianen waaronder Elsbeth Etty en Anet Bleich in ieder geval niet over het hoofd gezien hebben: dat het Bernard was die met zijn escapades zijn huwelijk, en daarmee het landsbelang op het spel zette. Het valt niet te ontkennen dat hij zijn vrouw vergaand treiterde en vernederde door haar te dwingen zijn vriendinnetjes niet alleen te accepteren maar ook nog mee op vakantie te nemen. Elke beetje geëmancipeerde vrouw zou zo’n hufter er vierkant uit zetten, maar juist omdat Juliana de koningin was, en aan het landsbelang moest denken, kon ze onder druk gezet worden om het maar met hem uit te houden. Dat ze uit eenzaamheid en ellende haar troost zocht bij een vrouw door wie ze zich tenminste nog begrepen voelde kan je haar moeilijk kwalijk nemen. En ook die werd haar nog ontnomen. Ik vind dat een hartverscheurend verhaal, en verklaar me hierbij met terugwerkende kracht tot Julianiaan. Leve de koningin.
Aan de zijde van de Julianaianen schaart zich ook René Zwaap, zojuist bij O.V.T. van de VPRO. Zwaap verdiept zich al tijden in Greet Hofmans, en hij zegt zich volstrekt niet te herkennen in het beeld dat er geschetst wordt van zowel Greet Hofmans als de koninklijke familie. “Kwalijk dat koningin Beatrix dit niet onderbouwde beeld van haar ouders kennelijk onderschrijft.” Het is de moeite waard om het terug te luisteren, want de inbreng van Zwaap doet het beeld van Fasseur vervaarlijk wankelen. Zie http://www.radio1.nl/ovt
Nou, gelukkig blijkt daarmee de scheidslijn vrouwen/Julianianen versus mannen/Bernarderianen niet helemaal waterdicht, Anne-Marie. Ik dacht dat we dat hadden gehad.
Nee hoor, Anja, ik ben ook al jaren- en jarenlang een ” Juli-aan”. Het gaat om veel en veel meer dan een goed of slecht huwelijk. Prins Bernhard is een egocentrische aarts-opportunist en schuinsmarcheerder geweest. Maar wat minstens even belangrijk is geweest: hij heeft zich op allerlei wijzen met politiek bemoeid. En dat is nog steeds niet 100 % boven water gebracht.
Om dit duidelijk te maken vraag ik je hier om meer dan gebruikelijke ruimte.
De zegswijze, dat privë politiek is en politiek privë, geldt in het kwadraat voor politici en (koninklijke) staatshoofden. De handel en wandel van leden van het Koningshuis maakt nu eenmaal een onderdeel uit van de politieke geschiedenis. Of die leden dat nu willen of niet.
In deze ben ik het met Elsbeth Etty eens.
Juliana was, al neigde ze er inderdaad toe wat zweverig te worden, een heel intelligente, sociale en emotioneel meelevende vrouw. Prins Bernhard heeft zichzelf indertijd opgedrongen (zoals ook uit Fasseurs boek blijkt) omdat hij wel “brood” zag in dat vermogende Nederlandse koningshuis.
Nooit is aangetoond dat Greet Hofmans directe invloed had op staatszaken. Dat ambieerde zij niet eens. Waarschijnlijk was zij wel mede een inspiratiebron voor koningin Juliana, toen zij in 1952 die beroemde en door de Amerikanen luid toegejuichte redevoering in het Congres hield. Deze had een pacifistische, neutralistische inslag. En dat is vooral de achtergrond van de strijd in het Hof toentertijd: de “derdeweggers” (Juliana’s kamp) vs. de pro-Amerikaanse Atlantici (Prins Bernhards kamp).Het is dus eigenlijk nooit een “Greet Hofmans-affaire” geweest (deze vrouw werd door Prins Bernhard vooral als zondegeit gebruikt), maar een “Hofaffaire”.
Overigens berichtte Der Spiegel in 1956 niet zo maar over de crisis, maar op instigatie en informatie van Prins Bernhard.
Over de wonderbaarlijke escapades van de Prins Bernhard is zeker nog niet het laatste gezegd en geschreven. Zo heeft hij banden gehad met de oorlogsmisdadiger Pieter Menten, die hij, samen met Juliana, kort voor de Tweede Wereldoorlog vriendschappelijk bezocht in Polen. (Al vermeld in Wim Klinkenbergs biografie van 1978).
De dubbelspion “King Kong” (Chris Lindemans), een vertrouweling van Prins Bernhard, heeft de slag om Arnhem (onderdeel van ”Market Garden”) verraden. Eén van de factoren waardoor deze operatie mislukte. (In juli 1946 kwam hij, gevangen in Scheveningen, op mysterieuze wijze om. Officieel was het zelfmoord, maar dat is niet erg geloofwaardig. Misschien wist hij te veel?).
Prins Bernhard was belangrijk voor de nazi’s. Bekend is dat hij een persoonlijk bezoek aan Hitler heeft gebracht, voordat hij definitief naar Nederland vertrok.
En Prins Bernhard had echt niet zo’n Hitler, want zijn lidmaatschap van de NSDAP -dat hij steeds ontkend heeft, in de trant van Luns’ ontkenning van diens NSB-lidmaatschap- is pas twee dagen vóór zijn huwelijk met Juliana beëindigd. (Ook te lezen in Fasseurs boek. En dan heb ik het nog niet over het tijdens het huwelijk gezongen Horst Wessellied en de opgeheven armen van zijn Duitse vrienden…..).
Tevoren werkte Prins Bernhard als spion in het Parijse bedrijf van IG Farben.En hij was, aldus ook Fasseur, lid van een SA-Motorkorps resp. een nazi-Fliegerkorps.
Ik beweer niet dat Prins Bernhard politiek-ideologisch een nazi was. Volgens mij was hij helemaal niet zo politiek bewust, maar een nogal egocentrische aarts-opportunist, die niet in zijn eerste leugentje is gestikt, en altijd zijn eigen voordeel heeft nagejaagd. Zolang hij het in zijn voordeel achtte om met de nazi’s mee te gaan, deed hij dat. En dat moet absoluut niet onder de tafel worden geveegd.
Zodra hij in het geallieerde kamp kwam, heeft hij ongetwijfeld daar zijn best gedaan. Ook in eigen belang.
Maar er zijn nog steeds vele duistere zaken. Bv. de werkelijke relatie van Prins Bernhard met Pieter Menten (de oorlogsmisdadiger), en de voordelen die hij daaruit heeft kunnen slepen. Zijn bezoekjes TIJDENS de Tweede Wereldoorlog aan zijn familie in Duitsland, (Niet alleen zijn broer Aschwin, maar ook zijn moeder Armgard en andere familieleden waren fel pro-nazi). Zijn plan, samen met koningin Wilhelmina, om Nederland na de oorlog autoritair te besturen. En natuurlijk zijn latere bemoeienissen met de Bilderberggroep.
En dan heb ik nog niet eens de steekpenningen van TWEE vliegtuigfabrikanten en gerommel in de Indonesische politiek genoemd. En de documenten die de Commissie-Beel heeft laten vernietigen. En last but not least: de nog onopgeloste kwestie van de “stadhoudersbrief” (waarin Prins Bernhard aan Hitler zou hebben aangeboden om Nederland namens hem te besturen).
Er is nog veel op te helderen…….
Zelforrecties:
-“En Prins Bernhard had echt niet zo’n HEKEL AAN Hitler…”
-“En dan heb ik nog niet eens OVER de steekpenningen…”
Pardon: zelfCorrecties!
Ik ben een man.
Ik ben een Julianiaan.
Ik moet niets hebben van de monarchie als instituut.
Ik neem het Den Uyl nog steeds kwalijk, dat hij in de
tijd van het Lockheed-schandaal (1976) de monarchie
gered heeft.
Jan
Corrigeerden alle mannen hun slippertjes maar zo keurig als Olav, de wereld zag er een stuk beter uit…
Clara,
Ook hier ben ik het mee eens.
Jan
@ Clara (7):
Om heel eerlijk te zijn: hier heb ik nog niet al mijn slippertjes “bekend”, hoor! 🙂
Als man wil ik alleen zeggen dat Bernhard een absolute narcist was en zijn gedrag nooit zal verdedigen. Helaas zijn er echter meer vrouwelijke narcisten dan mannelijken. Het lijkt wel dat alleen mannelijke narcisten de vrouwen het meest kunnen bekoren en dat al die andere sukkels van mannen bedrogen worden door narcistische vrouwen.