Er is weer een nieuwsbrief uit van Doorbreek de stilte, het initiatief binnen de PvdA om meer steun te verlenen aan de rechten van Palestijnen. Aandacht voor de vier EU kandidaten, Thijs Berman, Kris Douma, Hannah Belliot en Jacques Monash, doorgelicht op hun Midden Oosten standpunt. Hieronder het standpunt van Thijs Berman, ook volgens de initiatiefgroep ruimschoots de meest belovende. Lees ook de reacties van Douma en Belliot – Monash heeft niet gereageerd.
Daarna een stukje over het Rotterdamse initiatief om een stedenband aan te gaan met de bevolking van Gaza-stad. Heeft het op een paar stemmen na dus niet gehaald. Vijftien PvdAers stemden voor, maar drie tegen, en dus was het net onvoldoende. Met andere woorden: nog genoeg reden voor discussie binnen die partij.
Ga naar de website van Doorbreek de stilte voor meer, en voor de gehele nieuwsbrief, hier.
Thijs Berman
Voor de Europese Unie vormen Israel en Palestina zo ongeveer het meest frustrerende internationale conflict. Er wordt nooit naar de EU geluisterd en Bush had zich blind achter de Israelische politiek geschaard. De rol van de EU is die van de verpleegster. Pleisters plakken. Humanitaire hulp bieden aan de Palestijnse bezette gebieden en Gaza. Het ondraaglijke draaglijk maken.
Ik ben twee maal met een delegatie van het Europees parlement in Gaza en de bezette gebieden geweest de afgelopen jaren en het waren de meest deprimerende reizen die ik de afgelopen jaren maakte. Ik zorgde ervoor dat de Europese voedsel-hulp aan Gaza werd verhoogd met enkele tientallen miljoenen. Dat was nodig, maar een oplossing is het niet.
Mijn conclusie uit die reizen was dat Israel een anti-Israelische politiek bedrijft. Er kan enkel geweld uit voortkomen als de Palestijnen alle hoop op een normaal leven wordt ontnomen. Aan Palestijnse zijde zijn de democraten krachteloos geworden. De agenda is gekaapt door extremisten. Frustratie, agressie, depressie. Palestijnse jongeren verlaten het gebied bij tienduizenden. Moedeloos kiezen ze voor hun eigen individuele kansen, ver van hun ouders.
De nieuwe Israelische burgemeester van Jeruzalem maakt er geen geheim van. De annexatie-politiek gaat gewoon door. In de bezette gebieden liggen nog steeds honderden Israelische wegblokkades. Ik heb Palestijnse dorpen gezien waaromheen alle toegangswegen met betonblokken afgesloten waren op een na, onveranderlijk de meest onhandige. Eromheen reden Israelische inwoners van illegale nederzet-tingen over keurige nieuwe wegen waar de Palestijnen geen toegang toe hebben. Welk veiligheidsdoel kunnen zulke blokkades dienen, diep in Palestijns gebied?
Natuurlijk, de krachteloze en niettemin angstwekkende raketbeschietingen vanuit Gaza moeten stoppen. Maar de inwoners van Gaza leven al bijna twee jaar opge-sloten in een getto. Als Israel terroristen wil kweken is dat hét recept.
De EU kan nu samen met Barack Obama een andere weg inslaan. Er zal een nieuwe en ditmaal regionale vredesconferentie moeten komen,met alle partijen – ook Hamas. Israel zal moeten inzien dat er geen andere oplossing is dan accepteren dat er twee staten zullen zijn, op basis van de grenzen van 1967. Palestijnen zullen Israel moeten erkennen. Elkaar respect tonen, elkaar de kans gunnen te bestaan – het is de basis van elk samenleving. Elke verbetering in de relatie tussen de EU en Israel zal moeten afhangen van vooruitgang in de vredesagenda en het nakomen van die afspraken. De EU kan helpen op zo’n akkoord toe te zien en bij te dragen aan een evenwichtige ontwikkeling van de regio.
Dat is waar ik me in het Europees parlement voor zal blijven inzetten, als lijsttrekker voor de PvdA en daarna als delegatieleider.
Geen stedenband van Rotterdam met Gaza.
Op donderdag 13 november is in de gemeenteraad van Rotterdam een motie ingediend door de SP, PvdA en GroenLinks die Rotterdam opdroeg te onderzoeken hoe initiatieven kunnen worden ondersteund die zich richten op humanitaire hulp aan de Gazastrook. De motie werd ook ondersteund door D’66, waarmee hij op een ruime meerderheid in de raad leek te steunen. Helaas stemden drie leden van de PvdA-fractie uiteindelijk toch tegen, waardoor de motie het net niet haalde.
Redenen die werden aangevoerd voor het tegenstemmen hadden met name te maken met de angst dat er met de motie een politiek statement zou worden afgegeven en dat Rotterdam zich niet bezig dient te houden met internationale humanitaire hulp. Het argument dat Rotterdam een jarenlange geschiedenis heeft van humanitaire en anderssoortige hulp aan vele gebieden in de wereld mocht helaas niet baten. Ook het argument dat de motie zuiver gericht was op humanitaire hulp vond bij de drie fractieleden helaas geen gehoor.
Aan de andere kant, vijftien PvdA’ers stemden wél voor de motie, waarmee de tegenstemmers in de PvdA-fractie ver in de minderheid waren. Dat biedt voor de discussie over dit onderwerp binnen de partij wel voldoende perspectief.
Ook in Vlaardingen wordt nagedacht over samenwerkingsverbanden, in dit geval komt Nabloes in beeld. Vlaardingen heeft nu een stedenband met een stad in Tsjechië, en tijdens een oriënterende raadsvergadering is naar mogelijkheden gekeken om nieuwe banden aan te gaan. Daarbij kan worden gedacht aan een Palestijnse stad – Nabloes – maar ook een Turkse stad behoort tot de mogelijkheden. De PvdA gaat samen met anderen in de raad de mogelijkheden op een rijtje zetten, waarbij de emancipatie van groepen Vlaardingers met een gemeenschappelijke herkomst een grote rol zal moeten spelen. Vlaardingen heeft namelijk wat met de Palestijnen. Wat precies, daarover zullen ze ons binnenkort berichten (en dat komt dan ook op onze website). Over een maand hopen onze partijgenoten – al dan niet in samenwerking met anderen – een initiatief aan de gemeenteraad te kunnen presenteren.
Mohamed Talbi en Jaap Haaksema
Kort na de deadline van de nieuwsbrief ontvingen we ook de reactie van Jacques Monasch. Lees hem hier.
Anja Bij het CIDI kan opgezocht worden: ‘Rotterdamse raad stemt tegen banden met Hamas’maar er is meer. ‘Het CIDI had op 24 september B en w van Roterdam al opgeroepen geen stedenband tussen Rotterdam en Gaza aan te knopen enz. enz. Maar er is nog meer. Ook bij CIDI ‘Verhagen mordicus tegen stedenband Gaza. Als er door CIDI “opgeroepen wordt” dan wordt daar toch aan voldaan! Over mensenrechten gesproken! Onze Minister van Buitenlandse Zaken Maxime Verhagen had het gisteren,bij Pauw en Witteman over ‘Mensenrechten’ maar die gelden niet voor Gaza en toen schreef ik direct op:’meten met twee maten’Waarom heeft hij ’n bord voor z’n hoofd als het om de Palestijnen in Gaza gaat? Zijn dat geen mensen? Laat hij voor 4 januari 2009 maar naar het Tropenmuseum in Amsterdam gaan kijken hoe het toeging voor 1948 en vele jaren daar voor in het oude Palestina! J.F. Verhagen Leiden
Verhagen is, om iemand te citeren van wie ik de naam niet zal noemen: ‘beyond repair’. Hij gaat er van uit dat Israel ‘kwetsbaar’ is (letterlijk zo gezegd) en tegen zijn vijanden beschermd moet worden. In dat paradigma zijn de Palestijnen de vijanden, over hun kwetsbaarheid en hun recht op veiligheid gaat het dus niet. Dat komt neer op een geloof, dat resistent is tegen feiten. Hij moet niet naar het Tropenmuseum, hij moet een weekje naar Gaza. Maar ik vrees dat hij zelfs daar alleen zou zien wat in zijn paradigma past.
In November al schreef ik Groen Links aan i.v.m de 7- die zij aan min. Verhagen hadden toegekend wegens zijn goede werken op het gebied van de mensenrechten en waar ik het, gezien zijn mensenrechtenbeleid ten aanzien van Gaza, niet eens was. Zie hieronder het antwoord welk ik ontving:
Den Haag, 18 november 2008
Onderwerp: Toekenning 7- Verhagen voor GroenLinks Mensenrechten Meetlat
Geachte mevrouw van Zoelen,
Hartelijk dank voor uw e-mail van 13 november 2008 die wij in goede orde
hebben ontvangen. Wij stellen het zeer op prijs dat u de moeite heeft
genomen ons te schrijven. Voor GroenLinks zijn vragen en opmerkingen uit
de samenleving heel belangrijk.
Het streven naar universele mensenrechten vormt één van de kernpunten in
de visie van GroenLinks omtrent het te voeren buitenlands beleid. Gezien
het feit dat ook minister Verhagen dit streven hoog in het vaandel lijkt
te hebben en dit ook uitspreekt in zijn beleidsnota ?naar een
menswaardig bestaan?, is GroenLinks tot het besluit gekomen hem deze 7-
toe te kennen; wij prijzen de intenties van de minister, maar
concluderen wel dat hij in zijn uitvoering meer daadkracht zou kunnen en
moeten tonen. Zo zou hij de rug moeten rechten in het aanspreken van
dictatoriale regimes, waar grove schendingen van mensenrechten aan de
orde van de dag zijn.
Minister Verhagen zou zich niet alleen moeten richten op de bijna
onomstreden misstanden als Guantanamo Bay en troostmeisjes maar hij zou
ook vrienden en belangrijke handelspartners aan moeten spreken op hun
mensenrechtenschendingen, zoals Israel. Toch heeft Verhagen bijvoorbeeld
het recht op water en persvrijheid als een mensenrecht betiteld en heeft
de Nederlandse ambassade onder zijn leiding in Iran de deelnemers aan de
?One Million Signature? goed geïnspecteerd. Tevens heeft hij zich sterk
ingezet voor de ter dood veroordeelde Afghaanse student Journalistiek
Pervez Kambaksh, en investeert hij extra in het mensenrechtenfonds.
Uw opmerking omtrent het te voeren beleid omtrent het
Israël-Palestinaconflict is natuurlijk waar; de minister zou juist in
dít conflict zijn uiteengezette beleidsvoornemens consistent moeten
doorzetten en de Israëlische staat los van de bilaterale betrekkingen
moeten veroordelen op basis van de onmenselijke wreedheden waaraan zij
zich schuldig maakt. Omdat hij dit niet doet, meet de minister met twee
maten. Verhagen lijkt regelmatig de ogen te sluiten voor deze
gruwelijkheden; onlangs had hij de kans zich te bewijzen, toen hij de
Israëlische minister Ami Ayalon had kunnen laten arresteren voor de
afschuwelijke mensenrechtenschendingen waaraan hij zich schuldig heeft
gemaakt in het verleden. Deze kans heeft hij verkwanseld. Ook zijn
standpunt voor het intensiveren van de relaties tussen de EU en Israel
met een nieuw associatieakkoord is natuurlijk krom. Hoe kunnen we een
land belonen voor de mensenrechtenschendingen die het begaat? Om deze
reden stelt GroenLinks zeer regelmatig Kamervragen, maakt zij moties en
vraagt zij debatten aan waarin zij de mensenrechtenstrategie van
Verhagen op dit punt gepassioneerd ter discussie stelt.
Een ander voorbeeld is dat GroenLinks zich niet kon vereenzelvigen met
de behoorlijk passieve houding van de minister in de discussie omtrent
de Olympische Spelen in China, waar de rechten van vele Tibetanen grof
geschonden zijn.
GroenLinks is echter van mening dat dit niet moet resulteren in een
totale veroordeling van zijn beleid; resumerend heeft minister Verhagen
naar onze mening immers de intentie mensenrechten duidelijker te
agenderen en centraal te stellen in zijn beleidsvoering, al zijn de
resultaten, vooral als het gaat om vrienden en handelspartners, tot nog
toe teleurstellend. Wij willen de minister met deze becijfering een hart
onder de riem steken, en de dialoog met hem aangaan hoe zijn beleid
aangescherpt en verbeterd zou kunnen worden, ook wat betreft het door u
aangeleverde punt van kritiek. GroenLinks sluit zijn ogen absoluut niet
voor deze problematiek, maar zoeken ook naar samenwerking en discussie
met diegenen die uiteindelijk het beleid uitvoeren.
U kunt er echter van op aan dat uw opmerkingen ter harte zijn genomen
door onze fractie; uw bericht is onder de aandacht gebracht van de
beleidsmedewerker die gespecialiseerd is in dit onderwerp. Ik hoop u
hiermee voldoende te hebben geïnformeerd.
Met vriendelijke groet,
Guido Verheul
Publieksdienst
Tweede Kamerfractie GroenLinks