Het leek hier even wel Gaza. Ik snapte er niks van. Eerst deed het net het niet. Geen mail, en ik kwam niet op mijn weblog. Komt wel vaker voor, is er even wat met de provider dan wel met het net. Zet ik alles even uit en dan weer aan. Schakel de wifi uit en dan weer in. Het hielp niet. Ik dacht, ik laat de hele boel een nachtje slapen en mij erbij. Vanochtend: deed het nog niet.

Bovendien deed de wasmachine het ook niet. Ik zie dan, zoals ik in elkaar zit, geen technisch verband, wat heeft die wasmachine nou met mijn computer te maken, ik denk alleen dat er hogere machten zijn die besloten hebben om mijn dag te verzieken. Alles stort tegelijkertijd in, zie je wel. Rampen komen nooit alleen.

Alle knopjes van de elektriciteit gecontroleerd. Aan. Uit. Niks geen kortsluiting. Dus dat was het ook niet. Want de elektriciteit, die deed het wel. Piekeren, of ik voor het weekeinde nog een aardige meneer kon krijgen om de boel weer op orde te krijgen. Want ik wil wel vanmiddag naar het kerstfeestje van de partij.

En aan een Palestijnse echtgenoot heb je ook al niks. Die is er niet en die heeft zelf nog veel grotere problemen met de elektriciteit dan ik.

Tot ik tegen mijn instincten in die me voorschrijven om nu maar geheel in paniek te raken en een meneer te bellen en HELP! te roepen, dacht als ik nu eens even heel rustig alle kabeltjes volg die dingen die aan moeten met elkaar en met de prik verbinden. Ha: eerste ontdekking, het modem dat in dezelfde kast hangt als waar de wasmachine staat is uit, de lampjes zijn uit. Waar gaat dat kabeltje heen. Dat verdwijnt achter de vriezer. Vriezer van zijn plaats. Aha, het kabeltje verdwijnt achter, jawel, de wasmachine. Ik verander mezelf in een hulk, en verschuif ook de wasmachine van zijn plaats. Daarachter zit een stopcontact. In dat stopcontact zitten de stekkers van het modem en van de wasmachine. Dat kan geen toeval zijn. Ik haal de gangkast overhoop op zoek naar het verlengsnoer dat daar moet liggen. Gevonden. Sluit het modem en de wasmachine aan op een ander stopkontakt, in de gang.

JOEPIE!!!!

Alle lampjes flikkeren weer op het modem, de wasmachine begint vrolijk het wasje te draaien, ik ren naar mijn PC, ja! ja! ja! daar verschijnt mijn weblog weer, en alle achterstallige mail sinds gisterenmiddag. Hoe één stopcontact, in een compleet nieuw huis, er zomaar mee op kan houden snap ik ook niet. Ik snap nog steeds niks. Maar ik heb het opgelost.

Dus daar ben ik weer. Innig tevreden dat ik het zelf heb gedaan, zonder mannetje. Wat ben ik geëmancipeerd zeg. Ik ben een held.

Update: dat was nog niet het einde van het verhaal. Baf! Hele boel weer uit. Alles weer opnieuw met alles verbonden. Het is de vriezer die de boel verpest. Ik denk dat ik de hele buurt uit moet nodigen om al mijn ingevroren konijn in mosterdsaus en haché op te eten.