De eerste, nog kleine, luchtaanval is alweer geweest, op Gaza, met de eerste doden, en er zijn weer raketten neergekomen op onder andere Sderot in Israël. Het bestand is voorbij. En nu? In de Knesset wordt uiteraard weer oorlogstaal uitgeslagen, en er wordt overwogen om maar weer eens een grootscheepse militaire actie in te zetten, volgens het adagium als geweld niet helpt dan maar meer geweld.
In Israel zijn het zeker niet alleen de activisten en de minderheid aan critici ter linkerzijde die zeggen dat het zo niet verder kan. In Haaretz zegt Daniel Levy, een andere Levy dan Gideon, de zaken nog eens op een rijtje. Israël doet, nu er een nieuwe kringloop aan geweld is begonnen aan het voorspelbare kloppen op de borst, zegt hij – de Palestijnen moeten een zware prijs betalen voor het afschieten van raketten wordt er gezegd, ja natuurlijk moet dat stoppen – alleen, we weten allang dat er geen militaire middelen zijn om dat te bereiken.
Gedurende de zes maanden van het bestand was het relatief rustig, schrijft Levy, dat wil zeggen: het leven voor de inwoners van Sderot en omgeving was bijna weer normaal. Maar niet voor de inwoners van Gaza, die nog steeds te kampen hadden met de blokkade en de belegering die een normaal leven onmogelijk maken. Op 4 november verbrak Israël het bestand met een militaire actie, weliswaar een kleine actie, waarbij uiteindelijk wel 20 Palestijnen het leven verloren, en uiteraard werd er terug geschoten.
Het bestand was zeker geen einde aan het conflict, maar beter dan de periode ervoor – nog steeds volgens Levy. Uiteraard gebruikte Hamas die periode om zich verder te bewapenen en te trainen, daar houdt Israel tenslotte ook niet mee op, en het zou absurd zijn om wat anders te verwachten. Maar het zou een begin kunnen zijn voor de mensen die hun hoofd er bij houden, om het over een andere boeg te gooien. Want een militaire optie is voor Israel ook niet aantrekkelijk, je kunt wel weer gaan bombarderen, maar het is al duidelijk genoeg dat je daar Hamas niet mee kunt verslaan, je kunt weer opnieuw gaan bezetten, dat wil zeggen met grondtroepen Gaza intrekken, maar dat gaat ook veel Israelische doden opleveren, de kosten zijn hoog, en bovendien, er is geen exit-strategie. Bovendien is de kans groot dat de Palestijnen op de Westoever dat niet dadenloos aan gaan zien.
Waar het om gaat volgens Levy, is dat Israël ten aanzien van Gaza maar doorgaat met het maken van dezelfde fout. De belegering heeft geen ander effect dan een humanitaire ramp, en als dat nog verder gaat het totale instorten van het systeem in Gaza. Israël hoeft alleen maar te kijken naar wat er gebeurde in Somalië, waar de situatie zodanig slecht is geworden dat we voor het eerst weer te maken hebben met piraterij, en waar de Ethiopische troepen na twee jaar vuile bezetting zich toch weer terug moeten trekken, zonder er orde op zaken te hebben kunnen stellen.
Somalië heeft een akelige geschiedenis van 17 jaar verpaupering, chaos en destructie, bendes onder leiding van warlords, 13 interim regeringen en nog steeds kan het erger. De aanwezigheid van het Ethiopische bezettingsleger had geen ander effect dan een bloedige volksopstand die niet te overwinnen was. De les zou ondertussen geleerd kunnen zijn: er valt nooit met een leger te winnen van een opstandige bevolking. En het opvoeren van de ellende heeft nog nooit een bevolking, noch hun leiders, tot overgave gedwongen.
De humanitaire situatie in Gaza begint nu erg op die in Somalië te lijken, schrijft Levy. De feiten zijn bekend. Driekwart van de bevolking is al afhankelijk van internationale voedselhulp en de sluipende ondervoeding hoort bij de hoogsten ter wereld. Bijna de helft van de volwassen bevolking is zonder werk – cijfers van de VN. Gaza is vergaand ge-ontindustrialiseerd, een groot deel van het lokale bedrijfsleven is over de kop. Zelfs bankbiljetten zijn er niet meer voldoende. Gaza kan van een humanitaire ramp afglijden naar bloedige anarchie, zeker gezien de bewapening en de woede, voorspelt Levy. Het enige wat een totale chaos tegen kan houden is het leiderschap door Hamas. En Hamas is dus de aangewezen partner voor onderhandelingen, maar dat Israël doorgaat met hun leiders te vermoorden en gevangen te nemen (een groot deel van de Hamas parlementariers zit nog steeds geheel illegaal in de Israëlische gevangenis) kan alleen tot gevolg hebben dat de meest militante kant van Hamas de overhand krijgt, of dat het tot een versplintering komt van het leiderschap – en dat is niet alleen voor de Palestijnen slecht nieuws. Een woedende en verpauperde massa mensen die niets meer te verliezen heeft, dat geeft weinig rust voor de buren, ook voor de buren aan de andere kant, in Egypte. Een totaal ontwricht land leidt tot meer ontwrichting voor de hele regio.
Nu kan Hamas het afvuren van raketten nog tegenhouden, ze hebben laten zien daartoe in staat te zijn, wanneer er dan ook wat tegenover staat. Ze hebben meermalen laten zien bereid te zijn tot overleg, en hebben zich tot nu toe altijd aan de afspraken gehouden. Net als in Somalië is de enige oplossing een overeenkomst die door de internationale machten gecontroleerd wordt.
Want denk maar niet dat de wereld Israël te hulp zal schieten als ze weer met hun leger vast komen te zitten in Gaza, zegt Levy. Er zit niet anders op dan dat Israël ernst maakt met een aanbod voor een wapenstilstand, en het Gaza weer mogelijk maakt om te ademen, een normaal leven op te bouwen, in waardigheid en met minder afhankelijkheid van internationale hulp. Inderdaad, daar versla je Hamas niet mee. Maar er zijn ergere dingen, zegt Levy.
(Daniel Levy was een adviseur van de president, en een van de opstellers van het Geneve initiatief. Voor zijn hele artikel in het engels:hier.)
De digitale Trouw van vandaag meldt eerst dat Hamas gisteren in Cairo een eenzijdige 24-uurs wapenstilstand heeft afgekondigd. Dit om de mogelijkheid te maken een nieuwe langdurige wapenstilstand af te spreken. Daarna komt het bericht: “Hamas STEMT IN met korte wapenstildtand”. (hoofdletters van mij..)
En de volgende formulering:
“Israël en Hamas hadden zes maanden lang een bestand in acht genomen dat vrijdag afliep. Sindsdien is het zuiden van Israël vanuit de Gazastrook met tientallen raketten bestookt, waardoor enkele gewonden vielen. Israël sloeg terug met luchtaanvallen. Daardoor kwam een Palestijn om het leven.”
Astrid Essed heeft de volgende informatie verzameld:
Op 4-11, 16-11 en 2-12 hebben tenminste 3 Israelische lucht- en grondaanvallen op Gaza plaatsgehad, waarbij respectievelijk 6 leden van Hamas, 4 leden van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina en twee jonge Palestijnse burgers van 15 en 17 jaar om het leven zijn gekomen
Zie
http://www.reuters.com/article/worldNews/idUSTRE4A37B520081104
http://www.reuters.com/article/middleeastCrisis/idUSLG41356
http://www.reuters.com/article/latestCrisis/idUSL2602035
Ik denk dat het goed is om te reageren als Nederlandse media feiten onjuist en onvolledig weergeven.
Beste Anja,
Israelische functionarissen en zionisten hoor ik vaak op PressTV zeggen dat er zo’n groot verschil is in het aantal doden tussen Palestijnen en israelis’s omdat israel helaas zoveel “collateral damage zou hebben. Wat natuurlijk nergens op slaat.
Wat israel kan zeggen kunnen de Palestijnen toch ook zeggen? We zouden dan aan de andere kant ook kunnen zeggen dat de Palestijnen in Gaza volgens het Volkenrecht het recht hebben om zichzelf te verdedigen tegen de bezetter en dat helaas (vanwege knullige wapens) de militaire doelen gemist worden. Ook collateral damage dus.
De konsequenties zijn groot. Dan is het schieten met veredelde kachelpijpen opeens geen terrorisme meer. Of zie ik het verkeerd?
Zie ook het andere artikel van Astrid Essed:
http://www.stopdebezetting.com/acties-media/tendentieuze-berichtgeving-nederlandse-teletekst-media-tav-het-midden-oostenconflict.html
dat lijkt me inderdaad uiterst belangrijk. nu wordt alom de suggestie gewekt alsof de Palestijnen zonder aanleiding ineens raketten op Israel afvuren. De context van het conflict is weer achter de horizon verdwenen. verzwegen wordt het feit dat Israel tijdens het bestand doorging met de terreur tegen de Palestijnse burgerbevolking. alles in de wereld is het product van oorzaak en gevolg, maar dat weigeren de commerciele massamedia te accepteren zodra het Israel betreft. Het is benauwend te zien hoe de westerse commerciele massamedia de wereld verdelen in Joden en niet-Joden. Vanwaar dat onderscheid?
stan van houcke
Daniel Levy heeft zijn eigen blog waar onder andere ook dit stuk op staat, maar waar hij regelmatig op post.
Stan, ik merk in mijn naaste omgeving dat vele mensen geen oog hebben (gehad) voor het feit dat er een wapenstilstand is geweest, of dat er schendingen van die wapenstilstand zijn geweest door Israël of dat er überhaupt enig benul is van de huidige situatie in Gaza. Wat ik merk aan reacties in mijn omgeving is dat de huidige situatie vele mensen bevestigt in wat ze allang dachten. Ach ja, het Midden-Oosten.
Maar – de stemmen die protesteren worden wereldwijd wel luider en massaler. Ik zat vandaag te denken dat het heel erg nodig is dat dat protestkoor wordt versterkt met stemmen van wie je het niet verwacht. Het geluid van protest moet op zoveel mogelijk nieuwe plekken gaan klinken.
Anja’s weblog is voor mensen die weten wat er gaande is, een van de belangrijkste plekken waar je betrouwbare informatie kunt krijgen. Zij verricht daarmee dag in dag uit heel erg belangrijk werk en daarmee voedt ze de protesten. Maar voor wie op haar weblog komt, is haar stellingname geen verrassing. Idem met jou, Dries van Agt, belangenorganisaties, enzovoorts. Maar als ikzelf wat plaats op mijn weblog – dat over van alles en nog wat en soms over het Midden-Oosten gaat – ontstaan vaak gesprekken met lezers en kan ik heel soms iemand over de streep helpen. En daarna voor uitgebreide info doorverwijzen naar hier. Idem als ik er met mensen over praat.
Ik denk dat we ons dat goed moeten realiseren: dat het geluid van protest veel breder moet gaan klinken. Dus als er lezers zijn met een eigen weblog: laat actief horen hoe je over het Midden-Oosten denkt, neem stelling. En allen zonder weblog: laat aan je politieke vertegenwoordigers en je omgeving weten hoe je erover denkt en mobiliseer anderen, dat ook te doen.
Ik denk dat je daar heel erg gelijk in hebt, Claar.
Ik merk dat ik voor veel mensen al zo duidelijk aan ‘de andere kant’ terecht ben gekomen, net zoals dat ook met van Agt is gebeurd, dat ik niet meer erg geschikt ben om mensen nog over die onzichtbare streep heen te trekken. Kun je niet een beetje minder…hoor ik wel eens, in verschillende variaties. Nee, ik kan niet meer ‘minder’.
Dus moeten er op de weg van de bewustwording meerdere ‘instapmogelijkheden’ zijn, waar ik niet voor kan zorgen. Ik ontmoette pas Doekle Terpstra weer. De keer daarvoor was bij grensovergang Erez. Hij is, als zoveel mensen die er geweest zijn en het met eigen ogen hebben kunnen zien, ontzettend geladen. Maar hij kiest een andere strategie, meer low profile, praten met mensen en kerken,mensen voor wie een stellingname als Van Agt of mij te radicaal is, een te grote stap ineens, al is hun mening wel langzamerhand aan het kantelen. Ik moet me er dan ook weer zelf aan herinneren dat ik er jaren over heb gedaan, en eerst zelf veel moest onderzoeken, de stevigheid van heel veel kennis nodig had om de positie die ik nu inneem aan te kunnen.
Zo blijf ik altijd twee zielen in mijn borst hebben: de ene die zegt: gun mensen nou toch hun eigen bewustwordingsproces, inclusief de twijfels onderweg, geef ze de tijd, en de andere die zegt: het is te erg, te urgent, we hebben geen tijd, we kunnen dit toch niet aan blijven zien! Wie nu geen stelling neemt krijgt later spijt. Het kost gewoon letterlijk te veel levens.
Maar heel erg eens dus met je oproep.
Anja,
Over van Agt gesproken. Ik heb het nogal moeilijk met hem door het verleden.( De drie van Breda, Menten, de Molukkers, abortus etc.) Gisteren was hij bij Knevel (een niet zo’n fraaie uitzending). Toen was daar een moment, dat ik hem (v. Agt) zag zitten.
Dat moment was, toen Knevel Israel/Palestina aanroerde. De spontane kwaadheid en de verontwaardiging van v. Agt hierover was echt.
Dat deed mij goed. Ik denk, dat dit bijdroeg tot de door Clara en jou bedoelde versterking van het protest.
Misschien zeg ik het een beetje stuntelig, maar je weet vast wel wat ik bedoel.
Overigens ben ik het ook eens met de oproep van Clara. Ik doe mijn best.
Jan Noort
Pingback: NWO-INFO » Blog Archive » Een Israëlische slachtpartij in Gaza