(Foto van Uri Avnery heb ik zo’n tien jaar geleden in Jeruzalem gemaakt: hij is nog geen steek veranderd)

Het laatste (wekelijkse) bericht van Gush Shalom:

Doof het vuur,
Beëindig de blokkade,
Breng rust voor iedereen.

Stop met dat ‘verdeel en heers’.
We zitten allemaal in dezelfde boot.

Akiva Eldar schreef een mooi artikel over deze ‘peace warrior’, die zijn vijf en tachtigste verjaardag in stijl vierde met een heftig debat over de twee-staats versus de een-staats oplossing. Hij is van plan ouder te worden dan zijn moeder, die de vijf en negentig haalde. Het zou kunnen lukken. Hij is een ‘genetische optimist’, zegt hij zelf.

Stuk van Eldar: hier.

Avnery, die in 1923 in Duitsland werd geboren als Helmut Ostermann, het enige joodse jongetje in zijn klas, vocht als jonge man in de Irgun, de joodse ondergrondse. Ik was een terrorist, zei hij later. Hij was de eerste Israëli die tegen het verbod in contact zocht met Arafat. Was lid van de Knesset, oprichter van Gush Shalom, een kleine maar serieuze vredesbeweging, die het volhield toen Vrede Nu zachtjes aan verdween.

Wekelijks schrijft hij een artikel, altijd de moeite waard, vaak te gast geweest op dit weblog, en vaak lijfelijk in Nederland aanwezig, bijvoorbeeld bij de zeventigste verjaardag van Anneke Jos Mouthaan.

(Uri en Max Wieselmann van Een Ander Joods Geluid)

(Anneke en Uri bij het etentje voor haar verjaardag, Rachel onzichtbaar tussen hen in)

Ik ben het niet altijd met hem eens. Hij heeft zijn eigen blinde vlekken, vind ik. Zijn optimisme dat het nog wel kan komen tot twee staten vind ik niet alleen te optimistisch, maar zelfs naïef. Uiteindelijk blijft hij vasthouden aan het idee van een separate joodse staat, waar veel anderen, waaronder Benvenisti waarmee hij op zijn verjaardag in debat ging al vinden dat dat een verloren zaak is. Benvenisti, maar ook Avraham Burg, gaan er van uit dat het zionisme zijn tijd heeft gehad, en dat er feitelijk al sprake is van één staat, al zijn daarbinnen de Palestijnen tweederangsburgers, of gevangenen die in enclaves zijn opgesloten. Wil Israel een werkelijke democratische staat worden, dan hoort het gelijke rechten te geven aan alle staatsburgers, ongeacht etniciteit of geloof.

We zijn het dus niet altijd eens. Neemt niet weg dat ik met het grootst mogelijke respect aan hem denk. Een fantastische man, met veel humor en esprit, en een tomeloze energie. Zo willen we allemaal wel oud worden.

Ik zal zijn artikelen die op dit weblog zijn verschenen op een rijtje zetten.