Dit weblog is geen open forum, het is mijn persoonlijke weblog, en ik bepaal wat er wel en wat niet op komt. Ik ben absoluut geen fan van de websites waar iedereen maar een beetje door elkaar schreeuwt, zonder dat er ooit iets tot stand komt wat ik discussie zou noemen. Ieder zijn meug, maar voor zo’n weblog sta ik niet vroeg op en wie dat wel wil kan bij een keur van dergelijke sites terecht. Hier word je geacht je aan de spelregels te houden.

Dat houdt in dat niemand enige rechten kan doen gelden om hier geplaatst te worden.

Het criterium is niet of ik het met je mening eens bent, maar of het iets bijdraagt. Is het interessant, is het een nieuw argument, vult het iets aan dat we niet al weten. Dat is bij veel inzenders die het niet met me eens zijn niet het geval. Ik hecht er aan dat wat je hier al vinden kunt serieus neemt, dat je weet waar je het over hebt, dat je niet maar wat ergens vanaf plukt zonder te weten waar het vandaan komt en waar het op gebaseerd is.

Ook hoef je niet met zaken aan te komen zetten die hier al honderd keer langs zijn geweest, en naar mijn mening echt wel voldoende weerlegd. Met feiten. Iedereen heeft namelijk wel recht op zijn eigen mening, maar niet op zijn eigen feiten.

Zeker diegenen die nog steeds door willen gaan met kritiekloos Israel te verdedigen bedienen zich van een vast repertoire van argumenten, en vooral van ontkenning van wat volgens mij niet te ontkennen valt. Dat lijstje kun je hier vinden: de zionistische canon, en die argumenten hebben we al uitgebreid gehad. Je kunt in het dossier, hier de inhoudsopgave, daar de meeste antwoorden al op vinden. Het helpt ook om eerst te lezen over de paradigmastrijd, hier, dat scheelt weer een paar cliché’s.

De spelregels vind je verder hier.

Wie blijft zeuren gaat er helemaal af, en verspeelt daarmee de mogelijkheid om op een ander moment, met een andere mening, nog eens terug te komen.