Te gast: Jaap Hamburger van Een Ander Joods Geluid, van de EAJG website, hier.

Dames en heren,

Mijn naam is Jaap Hamburger en ik vertegenwoordig vandaag de stichting Een Ander Joods Geluid.

Toen de Duitsers in 1940 Parijs hadden bezet, spoedden zij zich naar het atelier van de toen al beroemde Picasso. Daar hing zijn schilderij Guernica,een aanklacht tegen een bombardement door Duitse vliegtuigen op een Spaans dorp.

De Duitse commandant wees op het schlderij en zei vol minachting: “haben Sie das gemacht?” En Picasso antwoordde: “nein, das haben Sie gemacht.” Het is maar één stap, van Guernica naar Gaza.

Laat ik ondubbelzinnig duidelijk zijn. Wij veroordelen het Israëlische beleid en het optreden op de scherpste wijze, wij keren ons ertegen, juist omdat wij vóór een fatsoenlijk Israel en vóór een levensvatbaar en onafhankelijk Palestina zijn. Voor een gelijkwaardig samenleven van twee staten. Israel heeft hiertoe sinds jaar en dag de sleutels in handen, maar zijn beleid is er consequent op gericht de Palestijnen eronder te houden, hun legitieme verzet tegen de bezetting te breken en hen als politieke factor weg te vagen Daarmee staat Israel garant voor de eindeloos voortgaande verdieping en verlenging van dit overbodige conflict en in laatste instantie bedreigt het hiermee ook het eigen bestaan.

Het is zoals de Palestijnse schrijver Ali Abunimah heeft geschreven in The Guardian van 29 december: ‘Volgens Israël hebben de Palestijnen het recht zich koest te houden, terwijl het hen uithongert, doodt en voortgaat met de gewelddadige kolonisatie van hun land.’ Wij vinden dat de Palestijnen, zoals ieder gekoloniseerd volk het recht hebben zich te verzetten.

Wij zijn hier bijna aan het einde van deze demonstratie. Dank u voor uw grote opkomst. Ik mis echter enkelen, op dit podium, of anders onder u, die daar staat.

Waar is onze nationale mensenrechtenkampioen, minister Verhagen? In zijn universum zullen toch ook de Palestijnen tenminste mensenrechten hebben. Ze moeten al zoveel missen, meneer de Minister, voedsel, drinkwater, stookolie, wegen, waterzuivering, medicamenten. Maar mensenrechten, die zijn ondeelbaar en onvervreemdbaar, leert u mij, daar zijn geen uitzonderingen op. Of staat er toch een naschrift in uw departementale nota’s: let op: geldt niet voor Palestijnen?!

U en ik, wij kennen onze joodse geschiedenis: uitsluiten, afsluiten, opsluiten, opruimen. Daar wilden we lessen uit leren, zeiden we. Dat nooit weer. Maar we zijn al weer in fase 3 beland, opsluiten, en soms gaan fasen sluipend in elkaar over. En, eerlijk gezegd, in Gaza is ‘sluipen’ al ingeruild voor ‘slopen’. Minister, waar bent u?

Ik weet Imams onder u, maar ik mis de rabbijnen. Zijn we inmiddels zover, dat zij het opkomen voor mensenrechten hebben uitbesteed aan Imams, behalve als er joden gedood worden? Toen de joodse slachtoffers uit Mumbai in Nederland herdacht werden, zag ik u allen bijeen, heren. Uw Thora is een leerboek voor medemenselijkheid, leert u mij. Collega’s van u, in Israël en Amerika hebben zich daarom verenigd in een organisatie: Rabbi’s for Human Rights. Zulke rabbijnen wens ik mij hier, maar u bent achtergebleven gebied. Rabbijnen, waar bent u?

Wij stonden hier ook in 2006 toen dagelijks de jagers opstegen om Libanon plat te gooien. De Israëli’s hadden bedacht om hun aanval toen ‘Zomerregen’ te noemen. Voor de nieuwe aanval, op Gaza hebben de creatievelingen van de militaire planningstaf een nog grappiger naam verzonnen: ‘Cast Lead, ‘Gegoten Lood’, zo hebben zij hun missie gedoopt. In het Nederlands is het maar een kleine stap naar de enig juiste en ware naamgeving voor deze bombardementen: die is niet ‘Gegoten Lood’, maar ‘Vergoten Bloed’. Nodeloos vergoten bloed. De Engels-joodse komiek Alexie Sayle zei gisteren in Londen, dat Israël zich tegenover de Palestijnen net zo gedraagt als de moordenaar en de verkrachter, die beweert dat het slachtoffer de schuldige is, omdat dat zijn boosheid heeft opgewekt.

Nog op 21 december meldde het hoofd van de Israëlische Veiligheidsdienst Shin Bet dat Hamas geïnteresseerd was in voortzetting van het bestand. Hamas deed drie voorstellen: uitbreiding van het bestand naar de westelijke Jordaanoever. Dat wilde het eerder ook al, het werd toen door Israël afgewezen. Voorts: Opheffing van de wurgende boycot van de Gazastrook. Dat was volgens alle berichten bij het begin van het staakt-het-vuren in juni overeengekomen, en Israël heeft zich aan die afspraak niet gehouden, daar wijzen alle onafhankelijke organisaties op. Ten derde wilde Hamas beëindiging van de buitengerechtelijke executies van Palestijnen, waarin Israël zich zò bekwaamd heeft. Ook het stoppen van die executies uit de lucht en op de grond was eerder afgesproken, ook die voorwaarde is door Israël niet nageleefd.

De opzet van Israel kennen wij inmiddels: op verraderlijke wijze doen alsof het geïnteresseerd was in een verlenging van het staakt-het-vuren. Op 27 december hebben 60 F’16’s in een 6 maanden zorgvuldig voorbereide en geheim gehouden bombardementsactie in 3 minuten en 40 seconden 50 doelen in Gaza kapotgeschoten, met als eerste score meer dan 200 doden en ongeveer duizend gewonden. Shock and awe, en dit was nog maar het openingssalvo, zeiden Olmert en zijn generaals. Als er schurkenlessen te leren zijn, zitten generaals altijd op de eerste rij in het midden, en op de flanken zitten hun politici.

Ook toen de verraderlijke bombardementen in uitvoering waren genomen heeft Haniyeh, de politieke leider van Hamas in de Gazastrook nog verklaard: de boycot is het probleem.

Wie wil hier praten, wie wil hier bombarderen? Ik zeg niet dat Hamas bestaat uit koorknaapjes en dat Qassams louter gillende keukenmeiden zijn. Maar het is een leugen om te suggereren dat het om een soort massavernietigingswapen gaat, en om te doen alsof Hamas een strategische bedreiging van Israël is. De Israëlische politiek/militaire elite weet wel beter. De Qassams zijn voor Israël een welkome propagandistische schaamlap. Voorheen werden buitenlandse bezoekers meegenomen naar Yad Vashem, het Holocaustmuseum in Jeruzalem, tegenwoordig staat er een retourtje Sderot op het programma. Alsof in Gaza de nieuwe Holocaust wordt voorbereid.

Het is Israël, en ik zeg het als vertegenwoordiger van een joodse organisatie met spijt, boosheid en verdriet dat zich onverzoenlijk opstelt en uit is op de vernietiging van een organisatie, waarmee te onderhandelen is.

Laten we hopen dat het daartoe gedwongen wordt, en dat wij nooit, nooit meer samen hoeven komen op het Museumplein.

Dank u wel voor uw aandacht.