20 gedachten over “Song for Gaza: “We will not go down””

1. We will not go down. Bi Roo7, Bi Dam, Nafdeke ya Falasteen! Bedankt voor het plaatsen Mevr. Meulenbelt.

2. Link: http://www.michaelheart.com/Song_for_Gaza.html

3. Anja,
   Hebben ze jou niet uitgenodigd voor het programma “De schande van Gaza”, wat vanavond uitgezonden wordt? Er schijnen veel kenners aan mee te doen. Als er 1 kenner is ben jij het wel.
   Het is olv Paul Witteman. Ben zeer benieuwd.

4. Ik ben niet uitgenodigd, wat kan komen omdat ik te vaak nee heb gezegd in het verleden (ik haat die schreeuwprogramma’s waar voor en tegenstanders tegen elkaar opgezet worden vanwege het ‘evenwicht’) maar er zitten een paar goede mensen in, zag ik net even in het programma, hoewel niemand die thuis is in Gaza zelf. Het zij zo.

   Wel komt Jan Andreae voor ons noodplan vanavond op de radio, om 12 uur.

5. Misschien kan men deze teksten, helaas in het Engels gaan lezen. Op Yahoo-news wordt er aandacht gegeven aan de mogelijke senario’s voor een wapenstilstand
   In al die drie teksten wordt er uitgelegd wat de gevolgen zijn voor beide partijen
   Zie: http://news.yahoo.com/s/time/20090116/wl_time/08599187214200
   En op het eind wordt nog opgemerkt dat al die senario’s alleen maar een nieuwe fase inhouden tussen Hamas en Israël. Er zal dus opnieuw bekeken moeten worden naar een onafhankelijke Palestijnsse staat, dat internationale bescherming geniet

6. Het is beter om aan een Vlaams televisieprogramma mee te werken, want daar wordt inderdaad niet geschreeuwd. Dit nummer voor Gaza wordt door heel veel mensen op Facebook verspreid. Ik zou een soort dagboek kunnen bijhouden van wat ik ‘daar’ allemaal meemaak. Heb vanavond voor de tweede keer met Nidal Bulbul (24) gesproken via de telefoon. Hij is een cameraman voor Reuters. Momenteel verblijft hij in Jeruzalem. Vorig jaar is de auto waarin hij zat door een explosie geraakt. Nidal heeft nog maar een been. Eergisteren heb ik voor het eerst met hem gesproken. Ik heb daar Clara een email over gestuurd, want ik was van tevoren al diep onder de indruk. Mensen proberen te mobiliseren voor een muziekproject is nog onschuldig en neutraal, lijkt het. Maar benaderd worden door een Palestijn, die graag zijn verhalen kwijt wil… dan komt het allemaal echt dichtbij!

   Na het eerste telefoongesprek heb ik zeker een dag nodig gehad om bij te komen. Nidal heeft enorm veel ellende gezien, gefilmd en meegemaakt. Hij was aan het werk toen op 18 mei 2006 weer bommen vielen. Hij was net met een ploeg op een dak bezig, toen hij in de buurt waar zijn vriendin woonde explosies zag. Hij en zijn vriendin kenden elkaar vanaf de kindertijd. Hij vertelde me dit toen hij zei dat Palestijnen ook gewone mensen waren. Die net als ieder ander ook liefde in hun leven zochten. “There was this girl, a little girl I knew since I was eight.” zei hij. Met zijn camera rende hij naar de bewuste plek. Het huis van de oom van zijn vriendin lag in puin, maar ook haar huis. En toen zag hij haar daar liggen. Dood. Hij zei dat dit de grootste schok van zijn leven was. De tweede keer was toen hij de hele nacht, hevig bloedend, bij het checkpoint lag. Tussen twee muren, het was koud en verschrikkelijk. Zo zei hij. Maar hij heeft het overleefd en is ondanks de amputatie “gewoon op de been.” En niet gek geworden. Deze Nidal is enorm inspirerend, open en positief. Hij gelooft dat Gaza (de Palestijnen) dit keer aan de ‘winnende” hand zullen zijn. Want Israel heeft een behoorlijke deuk in haar imago opgelopen, zo zei hij. De publieke opinie.

   Er gebeuren ook rare dingen op Facebook. Zo werd de account van de Jordaanse Bissane gewist. Zij publiceerde foto’s. In eerste instantie foto’s van protestacties van over de hele wereld. Om te tonen hoe mensen de daden van Israel afkeuren. Later is ze ook gruwelalbums gaan maken. Foto’s van gewonde, dode kinderen. Foto’s van mensen in wanhoop, verdriet en ongeloof. Verslagenheid. Vernielingen, puin, rook. Oorlogsbeelden. En dat mocht blijkbaar niet.

   Bissane is echter gewoon weer terug, onder een andere naam. Ze heeft van de ervaring geleerd, zei ze. Ze is nu beter georganiseerd, host haar foto’s op een externe server en nog vastbeslotener dan ooit om de wandaden van Israel aan mensen te tonen. Ze krijgt elke dag vele vriendenverzoeken van mensen over de hele wereld. Bissane is een jonge moeder, goed opgeleid en werkzaam in marketing en communicatie. “They turned me into a dragon now,” schreef ze. Haar vechtlust is geweldig en ondanks de gebeurtenissen rondom Gaza, wordt er achter de Facebookschermen ook gelachen. Gelachen om elkaars vechtlust. Gelachen omdat volslagen vreemden elkaar via een sociaal netwerk vinden en zich allemaal betrokken voelen bij de Palestijnse zaak. Of zoals Nidal zegt, het doet goed om te weten dat er zoveel mensen zijn die ons steunen. Zelfs in Tel Aviv gaan Israeli’s de straat op om tegen hun eigen regering te protesteren. Dat is nog nooit eerder zo gebeurd.

   Over het Israelisch leger heb ik het volgende gevonden, de Shmnistim, jonge dienstweigeraars die op hun 18e of 19e jaar de gevangenis in moeten. Omdat ze geen Palestijnen willen doden. En tegen geweld en onderdrukking zijn.

   http://www.december18th.org

   Ik heb het woord Shmnistim hier in de zoekmachine gedaan, maar niks gevonden. Het clipje op de website is eenvoudig, maar doeltreffend. Als je Israel wilt raken, doe het dan vanuit de eigen kern. Jonge studenten gaan de gevangenis in omdat ze weigeren hun medemensen te doden. Ze hebben niets misdaan en worden toch gestraft. Deze jongeren steunen de Palestijnen op hun manier. En verdienen daarom zeker ook steun, toch?

   Sorry dat ik weer zo’n lang verhaal tiep. Er is zoveel, zo enorm veel te lezen en te ontdekken.
   Ik ben op internet aan het zoeken naar GEWONE mensen die Gaza kennen, er werken of geweest zijn. En die zijn er gelukkig. De Mennonieten, bijvoorbeeld, de MCC. Met een uitgebreid blog en fotomateriaal. En dit weblog staat ook boordevol 🙂

7. Voor wie mondharmonica speelt of wil spelen, hier de tabs voor het refrein. De nummertjes corresponderen met de gaten op het instrument. (Heerlijk als je geen noten leest zoals ik) Gewoon is blazen, min is halen. Oja, het instrument is in C, maar A moet ook kunnen.

   We will not go down
   -5 6 -6 -5 -4

   In the night,
   4 -4 5

   with out a fight
   5 -4 4 -4

   You can burn up our mosques
   5 6 -6 -6 -6 -6

   and our homes and our schools
   6 6 6 5 5 5

   But our spi rit will ne ver die
   4 -4 5 5 5 -4 4 -4

   We will not go down
   4 -3 4 5 -4

   In Ga za to night
   4 -4 4 -3 4

8. Geweldig Christine, Zelfs Fikkie de hond zingt mee!!
   Gerrie

9. Prachtige muziek en tekst – heel ontroerend! Hopelijk wordt deze song wereldwijd verspreid om alle mensen de ogen te openen!

10. betr.6) Bedankt Gina voor dit goede stuk. Zo leren we elke dag weer wat bij.
    Heb Amnesty een mail gestuurd via amnesty@amnesty.nl (dit kan ook via hun website) met de vraag wanneer ze actie gaan voeren voor deze groep vergeten gewetensgevangenen. Ben benieuwd naar het antwoord.

11. Ik weet niet of je dit wil zien Anja.
    Het is een dokter in Gaza die commentaar geeft op de Israelische TV en ..ze dochters zijn zojuist gedood. 🙁
    http://nl.youtube.com/watch?v=OLUJ4fF2HN4

    Laat ze daar eens aan denken iedereen die achter deze oorlog staat.

12. En het wordt nog schokkender. Dit filmpje werd dus uitgezonden op channel 10, Israel, gisteravond. 20 minuten geleden gaf de vader een persconferentie op hetzelfde channel. Hij vertelde hoe zijn dochters naar peace camps gingen, en hoe hij altijd heeft gesproken met ze over vrede etc. Hij roept uit “I am a palestinian and we can live together with you”. Wat er dan gebeurt, ik zit er eigenlijk nog om te janken. Hij wordt heftig aangevallen , lijfelijk, door het publiek, wat met moeite bij hem weggehouden wordt. Een vrouw roept uit ‘mijn zoon is in het leger, en jij had wapens in je huis, je verdient het” . Een andere man roept “als er geen wapens in je huis waren, dan was er ook niet geschoten, terrorist. En zo gaat het nog even door.
    De palestijnse vader zegt huilend ” they do not want to know and to understand”. Dit is zo schokkend. Als je ook op youtube kijkt naar de reacties van sommigen. Volgens mij is dit volk, het Israelische volk compleet gek. Een andere verklaring heb ik hier niet voor. Ik hoop dit filmpje nog ergens te vinden.

13. Er gaat zoveel kapot, Trees. Nog zoveel meer dan levens en huizen. Mijn Palestijnen, mijn vrienden, ik ken ze als opvallend weinig haatdragend. Mijn Khaled heeft me zo vaak gezegt: ‘niet zo snel kwaad, geef ze de tijd, laat mij maar met ze praten’. Lang heeft hij de droom gekoesterd van een vriendschappelijke volleybalwedstrijd tussen de Palestijnse en Israëlische gehandicapten, het zou al zijn gebeurd als hij toestemming had gekregen van Israël.

    Ik ken Palestijnen die Hebreeuws hebben geleerd, die ook tijdens de intifada nog met hun Israëlische vrienden belden, ik ken Palestijnse arbeiders die lang dachten een goede relatie met hun Israëlische baas te hebben, ze kregen nog achterstallig salaris nagestuurd, ze droomden van weer in Israël gaan werken. Ik heb altijd de stelling verdedigd dat het heel goed mogelijk zou zijn om samen te leven. Maar ook in mij, ik heb daar nog niet zoveel woorden voor, is een grens overschreden. Ik geloof niet meer dat er met dit Israël samen te leven valt. Het is kapot, en ziek, en misdadig. Ik weet dat er Israeli’s zijn die ik heel erg hoog heb zitten, misschien juist nu wel meer dan ooit, omdat ze vol houden midden in die bende, maar ik geloof hun hoop niet meer dat hun land nog tot redelijkheid en menselijkheid is terug te brengen.

    Misschien denk ik er over een jaar weer anders over. Maar ik kan me nauwelijks voorstellen dat mijn diepe diepe afkeer van wat ze doen nog te overwinnen is. En ik zie op tegen de terugkeer naar Gaza – we gaan zo gauw we kunnen – niet alleen om de verwoestingen die we nu met eigen ogen zullen zien, maar of ik mijn vriendelijke, beschaafde, beleefde, vredelievende, optimistische vrienden daar, of ik ze nog kan herkennen.

14. Ik zei tegen Ali, mijn man, dat vlgs mij het hele volk hier knettergek is. waarop Ali antwoordde dat vlgs hem de hele wereld gek is. Hoe kan men Israel nog geloven na alles wat er al die jaren al gebeurd is, en zeker de laatste 3 weken.geen enkele Europese leider durft de vinger op te steken tegen Israel. Vlgs. hem kan een goede therapeut misschien nog iets bereiken met de Israelisch, maar de Europeanen en de Amerikanen (en arabische leiders) die hebben geen excuus. Geen enkel excuus.
    En hij heeft gelijk. nze Europese leiders, jullie leiders, van de mensen die dit weblog lezen, de mensen die door jullie gekozen zijn, zijn medeplichtig aan deze slachting. En men kan niets tegen ze doen. Sorry, ik heb vandaag weer zo’n dag dat ik alleen maar voor de t.v. zit, op zoek ben op mijn laptop naar van alles, en me alleen maar vervelender ga voelen.

15. reactie op 13.

    Anja, het klinkt zo goedkoop en lullig, maar ik leef intens met jou en je geliefden mee. Je diepe afkeer van wat ze (Israel) nu doen zal nooit verdwijnen evenmin als onze diepe afkeer voor wat anderen joden hebben aangedaan in het verleden. Geloof in je humaniteit en houd dit rechtovereind. Je bent erg moedig.

    Jan

16. (11, 12) De wonderen zijn de wereld nog niet uit, Hendrik, Trees. Het was net op het acht uur journaal van de Nos. Tussen al die menselijke drama’s net eentje, mooi vastgelegd op beeld, die doordringt. En die de Nos weer kan geven zonder openlijk partij te kiezen.

17. Anja dit is heel ernstig, want wij zijn allemaal de volgende.
    Wat nu gebeurt met de Palestijnen kan ons allemaal gebeuren.

18. Uit dit artikel in Haaretz blijkt dat 3 dochters en een nichtje van de Palestijnse arts zijn gedood door een tankgranaat. En daarnaast nog 2 dochters gewond die naar een hospitaal in Israël zijn overgebracht.

    http://www.haaretz.com/hasen/spages/1056198.html

    Dat zet de berichtgeving van de NOS weer in een ander licht.
    De 3 doden zijn expres verzwegen !!!

19. Wat voor mij het gruwelijkst van alles was, is dat de arts die zojuist 3 van zijn dochters heeft verloren, door agressieve Israëlies werd toegeschreeuwd dat het IDF wel niet voor niets op zijn huis zou hebben geschoten.

    En dan klagen Israël-adepten steeds maar over de haat waarmee Palestijnse kinderen worden opgevoed.
    Deze week zag en hoorde ik een woordvoerder van de Israëlische regering, of was hij van het IDF, dat weet ik niet zeker, tegenover een journalist: “Wij wonen helaas niet in Europa. Als je dit soort mensen in de buurt hebt!”
    Nee, “dat soort mensen” zal erom gevraagd hebben dit soort monsters in de buurt te krijgen. Bah

20. (19)

    Ondanks het feit, dat ik al enige malen op mijn vingers werd getikt (overigens heel vriendelijk) vanwege het relateren van het GAZA/Israel-gebeuren met gebeurtenissen tijdens de tweede wereldoorlog, toch het volgende:
    Het agressieve gedrag van Israeliers t.o.v. de arts die zijn drie dochters verloren had deed mij denken aan een passage van het boek “De Grote Reis” van Jorge Semprun. Daarin beschrijft hij hoe de trein van beestenwagens waarin gevangenen naar Buchenwald werden vervoerd en waarbij al verschillende doden waren gevallen, tijdens een oponthoud bij een Duits station, de gevangenen door duitse burgers werden uitgescholden en bedreigd.
    Ik kan het niet helpen, ik moest hier automatisch aan denken.
    Mijn god, wat een haat.

    Jan