Een documentaire van CBS, van Bob Simon, over hoe de kansen staan van een twee-staats oplossing, maar optimistische politici nog steeds aan vast houden. Voor kritische mensen die de zaken in Israël en Palestina al langer volgen is het duidelijk dat de kans dat er nog een werkelijke Palestijnse staat kan komen vrijwel nihil is.
Regering na Israëlische regering hebben er alles aan gedaan om dat onmogelijk te maken, door op de Westoever zoveel facts on the ground te scheppen – nederzettingen vooral, dat het wel heel onwaarschijnlijk is dat die staat er nog kan komen. (De documentaire, hier. )

Het zijn niet alleen de uitgebreide nederzettingen, zeshonderd checkpoints, de muur, het wegennet ‘alleen voor joden’ die het gebied opdelen in Palestijnse reservaten die van elkaar zijn gescheiden en omringd door Israëli’s, het is ook de kolonistenbeweging die zegt direct onder God te staan en niets te maken te hebben met Israëlische regering of leger (die hen overigens wel gefinancierd en beschermd hebben).

– dat een Palestijnse staat er gewoon niet meer in zit.

Bob Simons is ongewild grappig – voor mij als oude rot dan – als hij ontzettend verbaasd is om in een Palestijns huis Israëlische soldaten aan te treffen die de bewoners op kunnen sluiten, de deur dicht kunnen houden, weigeren om met journalisten te praten. Wat die daar doen? Nou, bezetting, heet dat.

Simons praat behalve met een van de kolonistenvrouwen die burgemeester is van een nederzetting, en nog even duidelijk maakt dat ze niet van plan is om ooit een centimeter van het land aan de Arabieren te geven met Mustafa Barghouti, en is weer even verbaasd als hij hoort dat die in Jeruzalem is geboren, maar geen vergunning meer krijgt om daar nog heen te gaan. En hij praat met voormalig locoburgemeester van Jeruzalem Meron Benvenisti over de vraag hoeveel kans er nog is dat er een Palestijnse staat kan komen. Nul kans, zegt Benvenisti. Je kunt een omelet niet meer terug in een ei krijgen (you can’t unscramble an egg). Dus de kolonisten hebben gewonnen, vraagt Simon. Zo is dat, zegt Benvenisti.

Maar nu het belangrijkste punt, dat Simon kort en krachtig samenvat. Wat dan, als er geen twee-staten oplossing meer mogelijk is? Dan krijg je dit scenario (dat voor de ingewijden vele jaren terug al duidelijk was, maar nog niet voor CBS). Over een jaar of tien zijn er in de gehele regio – alle gebieden onder de heerschappij van Israel – meer Palestijnen dan joodse Israeli’s, als je ook nog even meerekent dat een op de vijf mensen met Israelisch staatsburgerschap Palestijnen zijn. En wat moet Israel dan? Dan zijn er drie mogelijkheden, zegt Simon, als Israel een joodse meerderheid wil houden en dus een joodse staat wil blijven:

a. Israel gaat over tot etnische zuivering, met andere woorden, de meerderheid aan Palestijnen moet weg, er uit. Dat zegt Simon niet, maar dat weten we, dat gaat zomaar niet anders was het allang gebeurd. De omringende landen hoeven er geen Palestijnse vluchtelingen bij. Dus waar zouden die heen moeten?

b. Israel neemt de Palestijnen op als staatsburgers en geeft ze burgerrechten, stemrecht, onder andere. Dat is het einde van de joodse staat. Voor de meeste Israeli’s komt dat neer op zelfmoord.

c. Israel wordt formeel een apartheidsstaat, waarbij de joden rechten hebben en de Palestijnen niet. Maar, zegt Simon, een apartheidssysteem is historisch gezien nergens een lang leven beschoren geweest. Gaat het die kant op, vraagt hij aan Barghouti. We hebben al een apartheidssysteem, zegt die.
(Ik citeerde Michael Warschawski, in mijn boek De tweede intifada, die exact die drie mogelijkheden aangaf, het boek verscheen in 2001. En zie voor een uitvoeriger uitleg hieronder.)

En dan horen we nog even minister Tzipi Livni, die zegt dat die Palestijnse staat er wel moet komen – dat zegt ze niet omdat ze zo dol is op Palestijnen, dat begrijpen we, of omdat ze hun rechten zou erkennen, maar omdat het alternatief voor Israël nog erger is. Nou, roept ze stoer, dan zetten we die kolonisten er uit. No problem. Simons laat nog even een filmpje zien van het pandemonium dat uitbrak toen het Israëlische leger een kleine, lastig gelegen nederzetting ontruimde. Vonden die kolonisten niet leuk. Die vochten en schreeuwden en gooiden met alles dat ze onder handen kregen. Vermenigvuldig dat met honderd en stel je voor wat er zou moeten gebeuren, het Israëlische leger (waarbinnen veel kolonisten trouwens) die op hun ‘eigen’ mensen die niet op willen hoepelen moeten gaan schieten. Zien we dat voor ons? Dat zien we niet. Dus?

En nu Obama nog, of die dacht dat die twee staten er nog konden komen.

Het interessante van de CBS documentaire is niet dat wat er gezegd en getoond wordt nieuw is, het interessante is dat er nu eens objectief, feitelijk, met keurige hoor en wederhoor, maar haarscherp wordt getoond dat het Israel is die elk vredesinitiatief onmogelijk heeft gemaakt, en nu zelf met een onoplosbaar probleem zit. Waar de Palestijnen het slachtoffer van zijn – dat we dat niet vergeten voor we medelijden krijgen.

De documentaire: hier.