In het Reformatorisch Dagblad een interessant interview met Hajo Meyer. Hieronder een deel daaruit. Lees het hele interview hier.
Hoe stond u in 1948 tegenover de oprichting van Israël?
„In het begin had ik er een ietwat godslasterlijke gedachte bij: Als God hiervoor verantwoordelijk is, waarom deed Hij het dan niet vijftien jaar eerder? Dan waren honderdduizenden Europese Joden er nog geweest -onder wie mijn ouders- en was mijn eigen leven heel anders verlopen.
Later vlakte dat wat af en heb ik er zelfs over gedacht ook die kant uit te gaan. Maar ik wilde eindelijk eens een stabiel leven en dat zou ik als pionier in Palestina niet krijgen. Wel heb ik Israël in die beginjaren behoorlijk financieel gesteund. Maar door de oorlogen in 1967 en 1973 en wat daarop is gevolgd, voelde ik de afstand groeien.”
Kunt u deze vergelijking tussen Israël en nazi-Duitsland toelichten?
„Ik kan het niet vaak genoeg zeggen: aan de massavernietiging van de Joden ging iets vooraf. Dat was de Duitse propaganda; het uitsluiten, het wegjagen, het onmogelijk maken van onderwijs voor Joden. Kortom, de diabolisering en ontmenselijking.
Dit zie ik allemaal terug in de Palestijnse gebieden. In Israël bestaat een sterke haat tegen alle Arabieren. Pure demonisering. Palestijnen worden gezien als kakkerlakken. En daar weet ik dus heel veel van.”
Uw vergelijking betreft dus vooral de jaren dertig en niet de jaren veertig, met hun totale vernietiging?
„Ja. Die vernietiging is de finale fase. Die had niet kunnen plaatsvinden zonder die voorbereiding, met haar discriminatie en ontmenselijking.
Ik krijg natuurlijk wel het verwijt dat Israël volgens mij de vernietiging van de Palestijnen op het oog heeft. Dat is niet waar. Maar Israël heeft wel duidelijk de verdrijving op het oog.”
Welke verwachting hebt u van de Palestijnen?
Meyer denkt eerst lang na en zegt dan: „Dat ze het nog een heel lange tijd volhouden. Toen in 1940 Rotterdam werd gebombardeerd, gaf men zich gelijk over. Maar de mensen in Gaza houden het al veertig jaar vol.
Eigenlijk verwacht ik niets. Ik ben ontzettend somber. De Joden kunnen zich niet anders zien dan als slachtoffer. Daarom zijn ze zo bezeten van de gedachte dat ze omsingeld worden. Die paranoia kan uitlopen op een wereldoorlog.”
Rabbijn Evers zei onlangs in NRC Handelsblad: De Joden in de jaren dertig hadden niets misdaan, maar de Palestijnen schieten al jarenlang raketten. Snijdt dat hout?
Fel: „Nee. Het kritieke punt is de collectieve straf op de Palestijnen vanwege incidentele gebeurtenissen. Evers zegt eigenlijk zoiets als dat de wegvoering van de mannen uit Putten wel goed was, omdat er een SS’er was doodgeschoten. Hij vergeet de primaire oorzaak, namelijk de bezetting.”
Israël heeft zich toch teruggetrokken uit de Gazastrook?
Slaat hard met zijn hand op tafel: „Nee. Zonder controle van Israël gaat er geen kruimel brood naar binnen. Het is een gevangenis. Een concentratiekamp, met zijn gebrek aan water en voedsel, vrijheid en brandstof, gezondheidszorg en hygiëne.”
In uw boek besteedt u zegge en schrijve één kritische zin aan de Palestijnse „terreur.” Is dat niet wat uit balans?
„Het boek gaat natuurlijk over het Jodendom. Het lijdt voor mij geen twijfel dat deze raketten in strijd zijn met het internationaal recht. Bovendien is het afvuren daarvan dom en contraproductief. Omdat ze weinig schade aanrichten, is de hysterie erover trouwens sterk overdreven. De primaire fout blijft natuurlijk de Israëlische bezetting.”
U schrijft in uw boek dat Israël zich aan een hogere beschavingsnorm moet houden dan zijn vijanden. Is dat niet meten met twee maten?
„Israël is niet zomaar een primitief landje in het Midden-Oosten. Veel inwoners van het land komen uit Midden-Europa, dat door de verlichting heen is gegaan. De ethiek van dát Jodendom zou de norm moeten zijn.”
„Welke normen zou je voor de Palestijnen willen stellen?” vervolgt Meyer boos. „Aan een volk dat leeft in bezet gebied en dat geen brood en water en nauwelijks medische zorg heeft, kun je geen hoge ethische eisen stellen.”
Is er kans op vrede als de Palestijnen hun raketten aan de grond houden en Israël de grenzen openstelt?
„Nooit. Het zionisme eist maximaal gebied voor de Joden en gunt slechts een minimum aan de Palestijnen. Al dat gepraat over vredesprocessen en eindonderhandelingen is allemaal camouflage. De zionisten willen geen vrede.
De ongelijkheid is veel te groot. Als je een muis en een olifant eindonderhandelingen laat voeren, krijg je geen eerlijke uitkomst. Om de eerlijkheid de bewaren, zou je er een leeuw en een tijger naast moeten plaatsen. Maar wie zal die rol spelen? Het christelijke Westen met dat schuldgevoel en die laag boter op het hoofd zal zich er echt niet voor inzetten. Hoe langer ik erover praat, hoe bozer ik word. Het is om je diep weg te schamen.”
Helaas ben ik het helemaal met Hajo Meyer eens. Helaas, omdat ik liever hoopvol zou zijn 🙁
Brechtje
Van “het onmogelijk maken van onderwijs” en de “ontmenselijking” die Hajo Meyer noemt, krijgen we prompt een illustratie:
UNWRA-chef kwaad over tegenhouden papier voor Gaza(Novum/AP) – De hoogste VN-functionaris in Gaza vindt het kwalijk dat Israël zendingen papier tegenhoudt die nodig zijn om leerboeken over mensenrechten te drukken voor de schoolkinderen van Gaza. Dat heeft de functionaris, John Ging, maandag gezegd in een videoconferentie met verslaggevers op het hoofdkantoor van de VN in New York. Ging staat aan het hoofd van de UNWRA, de VN-missie voor hulp aan Palestijnse vluchtelingen.
Ging zei dat Israël ook weigert twaalf vrachtwagenladingen notitieboekjes door te laten naar Gaza, alsmede rollen plastic voor de fabricage van plastic tassen voor de distributie van voedsel van de VN. Hij zei vooral gefrustreerd te zijn door het vasthouden van het papier, omdat ‘iedereen hier staat te popelen’ om de kinderen les te geven. Het gaat om leerstof die is ontwikkeld door de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten van de VN en aangevuld door de mensenrechtengemeenschap in Gaza, zei hij. De lessen zullen worden gegeven door speciale leraren, onder supervisie van mensenrechtenorganisaties.
De hele videoconferentie van 9 februari (1 uur en 14 minuten) is te zien op http://www.un.org/webcast/pressbriefing.htm
Hajo heeft in 2008 een nieuw boek geschreven, waarover ik in Nederland helaas nog niets heb gelezen:
Tragisches Schicksal
Das deutsche Judentum und die Wirkung historischer Kräfte
Hierin probeert hij de joodse geschiedenis in Duitsland en Europa begrijpelijk en aanschouwelijk te maken met behulp van prachtige schema’s vol blokken, pijlen en kleuren, die staan voor krachten en hun invloeden. Jaja, de natuurkundige inborst blijft niet verborgen!
Het is opvallend, en valt zeer te prijzen, dat een krant als het Reformatorisch Dagblad onze Hajo zo ruim aan het woord laat.
Verder viel mij in het artikel op dat hij via zijn vader lid was van de RjF, de Reichsbund jüdischer Frontkämpfer. Deze organisatie kwam na de Eerste Wereldoorlog op voor de belangen, en vooral voor de Ehre und Würde van de joodse frontsoldaten.
Bij de beruchte dolkstootlegende hoorde het verhaal dat joden nauwelijks hadden meegevochten in de Grote Oorlog, en voor zover ze meededen, alleen achter het front de administratie bijhielden. Dit verhaal liep al tijdens de oorlog en leidde in 1917 tot de beruchte en voor joden buitengewoon vernederende Judenzählung, waarin het leger probeerde uit te rekenen hoeveel joden er nu werkelijk aan het front zaten. De uitkomst was (na correctie voor talrijke statistische falsificaties) dat joden ongeveer naar verhouding van hun bevolkingsaantal (1 %) deelnamen aan de strijd, en dat er dus geen sprake was van disproportioneel zich afzijdig houden. Dit resultaat strookte niet met de antisemitische propaganda en werd daarom geheim gehouden.
Toen in het voorjaar van 1933 de joden en de politiek onbetrouwbare elementen uit de overheidsdienst werden gegooid, werd vreemd genoeg vooralsnog een uitzondering gemaakt voor joodse frontsoldaten. Dit gebeurde op instigatie van president Hindenburg, die voor zijn soldaten opkwam. Er werd dus een uitzondering gemaakt voor een groep joden die volgens de antisemitische theorie helemaal niet bestond!
De RjF was in de jaren ’20 en ’30 politiek neutraal, maar de meeste leden hadden weinig op met het zionisme, omdat men zich zeer met Duitsland verbonden voelde.
De historicus Michael berger heeft in 2006 een boek gepubliceerd over joodse soldaten in de diverse Duitse oorlogen vanaf de Napoleontische tijd:
Eisernes kreuz und Davidstern.
Hajo, Dank u wel voor alles wat u ons hier verteld hebt!
Wat komen we hier op dit blog toch geweldige mensen tegen.
Mensen die zo enorm veel hebben mee gemaakt, aan negatieve daden van anderen, maar desondanks positief in het leven blijven staan en tegelijkertijd hun stem laten horen tegen het onrecht.
Ik moet nog heel veel leren Hajo, maar hier heeft u me toch een lesje geleerd daar ik, waar het Israel betreft, de moed regelmatig laat zakken.
Dank u wel !!
Gerrie
(1) Brechtje van Bergen.
Zo denk ik er ook over, ik ben erg pessimistisch en verdrietig. Wellicht mag ik het niet zeggen, maar ik vind Hajo Meyer een pracht mens, daarom moeten wij onze mening
t.a.v. Israel/Palestina blijven uitdragen. Het is niet veel, ik weet het, maar toch….
Jan
Met meer Hajo Meyer’s is geen rede voor somberheid. Heb de URL van het hele artikel opgeschreven voor als het noodzakelijk is om op andere opiniesite’s een link te plaatsen.
Helaas zijn al deze eerlijke/oprechte overwegingen schijn baar nog niet doorgedrongen tot de wereldpolitiek..alwaar er nog steeds een TE veel begrip voor de Zielige staat Israel en zijn bewoners..
Anja,
veel info
heel duidelijk
realistisch
to the point
alle respect
een lezer.
helemaal mee eens:)