Nu is het nog de vraag wie er werkelijk heeft gewonnen in de Israëlische verkiezingen. Livni met een neuslengte voor op Netanyahu, met de hete adem in de nek van nog rechtser: Avigdor Lieberman, met zijn openlijk anti-Arabische programma, en zijn jeugdige aanhangers die in de straten ‘dood aan de Arabieren’ schreeuwden zonder dat er iemand tegen protesteerde.
Want, als de laatste stemmen zijn geteld, moet er een regering worden gevormd, en er is alleen een meerderheid op rechts. Dat wil zeggen, nog rechtser, want iets wat nog in de verte lijkt op links vindt je daar alleen nog in de splinters.
En dan is het dus de vraag of niet toch nog Netanyahu premier wordt. Niet dat het vreselijk veel uitmaakt, want in de praktijk doen ze allemaal ongeveer hetzelfde. Gideon Levy had, als het dan toch niet anders kon, liever Netanyahu (hier) want dan valt het masker van Israël, en wordt het duidelijk wat voor een land dat is geworden. Van Livni kunnen mensen nog denken dat die wel meevalt. Zo lees je in het artikel van Aelx Burghoorn in de Volkskrant: ‘of Livni met Lieberman haar programma van vredesbesprekingen uit kan voeren is de vraag: hoewel hij voorstander zegt te zijn van een tweestatenoplossing met de Palestijnen is onduidelijk of hij bereid is tot de benodigde vergaande Israelische concessies’. Alsof Livni het wel meent met die ‘vredesbesprekingen’. Journalist Akiva Eldar zegt in zijn stuk in Haaretz van vandaag cynisch dat dit het advies is dat politiek expert Reuven Adler zowel Sharon, Olmert als Livni meegaf: maak zoveel mogelijk Arabieren van kant en praat ondertussen zoveel mogelijk over vrede. (hier.)
Zolang journalisten in Nederland maar blijven geloven dat er nog zoiets is als een vredesproces kun je ondertussen best een oorlog voeren tegen de Palestijnen. Hoewel oorlog, moet dat zo heten? Je sluit eerst anderhalf miljoen mensen op in een kooi en bombardeert ze dan tot gort.
De onderzoeken in Gaza naar de schendingen van mensenrechten gaan door, zie onder andere dit verslag van een groep Amerikaanse juristen: hier.
En ook naar de schendingen van mensenrechten door Hamas wordt onderzoek gedaan, en terecht. Onder andere door Amnesty International, die gisteren met een persbericht kwam, dat er opnieuw politieke tegenstanders waren gedood, of met opzet verminkt, evenals collaborateurs die zijn geëxecuteerd. Wat overigens vroeger ook gebeurde door Fatah.
Zie het persbericht Amnesty, hier.
Zie ook hier.
In september 2007, toen wij van Kifaia na een half jaar voor het eerst weer terugkonden naar Gaza, nadat Hamas een dreigende coup van Fatah had weten te verijdelen en de macht had overgenomen werden we voor het eerst geconfronteerd met de gevolgen van de interne strijd, en we waren, net als onze medewerkers daar, geschokt toen we we eerste patienten bezochten die met opzet kreupel waren geschoten. Lees hier.
Het is dus goed en noodzakelijk dat een organisatie als Amnesty, die als doel heeft elke schending van mensenrechten te registreren, ook de misstanden aan de Palestijnse kant onderzoekt, zoals ze al eerder hebben gedaan. Maar dan. Aangezien alle Europese regeringen in navolging van de VS Hamas boycotten, en niet met hen wensen te praten, is er nu ook geen enkele instantie met autoriteit die bij Hamas kan protesteren. En al helemaal niet omdat de Palestijnen heel goed zien dat de EU helemaal niets doet om te protesteren tegen de nog veel verdergaande schendingen van mensenrechten door Israël. Dit is wat er gebeurt in een land dat nergens zijn recht kan halen, en vrijwel permanent doelwit is van structureel geweld en onderdrukking: het valt terug op oude tribale methoden van het recht in eigen handen nemen. Ook psychiater Eyad Sarraj uit Gaza (ik zal het interview dat Colet van der Ven met hem maakte nog op dit weblog zetten) ziet dat ook het interne geweld toeneemt, onder andere door een zwaar getraumatiseerde generatie aan jonge mannen die geen enkele ervaring meer hebben met een normaal leven, en geen toekomst voor zich zien.
Wat geen excuus is om politieke tegenstanders door de knieën te schieten.
Er komt meer boven tafel bij de onderzoeken in Gaza. Het Israëlische mantra wil dat Palestijnen hun eigen mensen in hebben gezet als menselijk schild, en de verdedigers van Israël herhalen dat zonder dat daarvoor een schijn van bewijs is. De ‘combattanten’ verstopten zich niet tussen de burgerbevolking, daar wonen ze gewoon. En ik heb elders al een cynische opmerking gemaakt dat de Palestijnen niet gauw burgers als menselijk schild zouden gebruiken, mochten ze die neiging al hebben, omdat het maar al te duidelijk is dat het Israelische leger er de hand niet voor omdraait om op kinderen, vrouwen, ouderen of anderszins gewone burgers te schieten. Wat de onderzoeken in Gaza opnieuw duidelijk maken.
Wie wel burgers inzetten als menselijk schild is het Israëlische leger. Het is een methode die al eerder en vaker werd gebruikt, om Palestijnse burgers te dwingen voor de soldaten uit te lopen, als eersten huizen binnen te gaan, of te gaan kijken of de strijders aan de andere kant al dood zijn. Zie hiervoor een filmpje dat Al Jazeera maakte, hier.
En voor wie nog niet geloven wil dat dit hoort bij de standaard methoden van het Israelische leger, hier nog een rijtje links.
Likud MK calls for using Palestinian prisoners as human shields against Qassam rockets
hier
20 July 2006: Israeli Soldiers use civilians as Human Shields in Beit Hanun
hier
IDF soldiers use Nablus youths as ‘human shield’ (video)
hier
IDF commander rebuked over ‘human shield procedure’
hier
B’Tselem: IDF used Palestinian girl as human shield in Nablus
hier
IDF still using human shields, in defiance of High Court ruling
hier
Israeli IDF commander uses Palestinian Human Shields (video)
hier
‘Human shield’ dies as Hamas man is killed by troops
hier
BBC: IDF to appeal human shiled ban
hier
De sombere visie van Gideon Levy wordt helaas door velen gedeeld. Gisteren tijdens de verkiezingsuitzending op Nederland 2 zag je naast een hysterische zionist de beheerste analyse van Mouin Rabbani. Volgens Rabbani is het echter al 5 over 12. De rampzalige laatste orgie van agressie door Israel en het effect op de verkiezingen en de internationale gemeenschap geeft weinig reden tot hoop.
Livni overweegt samenwerking met de extreem-rechtse Lieberman, Lieberman overweegt samenwerking met de ultra-orthodoxe Shas-partij. Met zo’n coalitie hoeft Levi niet bang te zijn dat “de leugen van ‘onderhandelingen’en de onrechtvaardigheid van het ‘vredesproces'” verborgen blijven. Daar heb je Netanyahu niet meer voor nodig.
De druk op Israel lijkt vooralsnog niet te leiden tot enige zelfkritiek. Integendeel. Ik moet vaak denken aan de apocalyptische woorden van de militair historicus en analist Martin van Crefeld (ja, ook hier is er een link met Nederland), in een interview met Elsevier uit 2003: “Wij [Israel] hebben de mogelijkheid om de wereld mee te nemen in onze val. En ik kan u verzekeren dat dat zal gebeuren voordat Israel ten onder gaat.”
Als angst de politiek gaat beheersen is de kans op een catastrofe het grootst. Agressie uit angst is wat je ziet in zowel het Israelische beleid als in de individuele uitingen van Israelisch sadisme. Agressie uit angst is niet wat ik zie in daden van de Palestijnen, ook niet in die van Hamas, hoe verwerpelijk sommige daarvan ook zijn. Daarom lijkt de menselijke verontwaardiging van de Palestijnen mij juist een evenwichtiger basis voor vredesbesprekingen te vormen dan de religieuze hysterie van het zionisme.
Anja,misschien ben ik naief,maar ik denk steeds maar,er moet toch gauw een omslag komen bij de westerse wereld,omdat er al zoveel bekend is,op beeld op schrift,in boeken,ook al zie ik bij de nederlandse actualiteiten programma’s,geen duidelijke en summiere informatie,en dat begrijp ik niet zij kunnen en moeten toch weten hoe het palestijnse volk er aan toen is en hoe de geschiedenis in elkaar zit!!!?
Ik heb wel eens de neiging om netwerk,nova,het journaal enz.,aan te spreken op hun verantwoordelijkheid en b.v. jou weblog aan te bevelen,ik
heb zo’n idee dat ze dat wel weten en dat er iets anders achter zit,of dat het toch een soort luiheid is,wat denk jij?
Ik hoorde van een Palestijnse man,al 14 jaar woonachtig in Nederland,dat hij nog steeds bij de gemeente gediscrimineerd wordt, doordat hij palestijn is en hij dat ook van andere palestijnen hoort,gewoon door onwetenheid!
Bij de bieb,had ik 2 boeken geleend van Tineke Bennema Checkpoint Jeruzalem en een boek van jou Anja,Het beroofde land[waar ik trouwens weinig in gelezen heb,omdat ik er even niet tegen kon],op de kaft van de boeken staat Israel,wat ik vreemd vind,ik heb bij de Bieb dat aangekaart,en bij navraag
komt het antwoord,Palestina is een semi-officiele staat,en vandaar dat het onder de noemer Israel staat,klopt dit?
Tot slot nog een leestip,voor o.a.jeugdigen onder ons het leesboek;de weg van Jefra,een meisje uit Jeruzalem,van Margret Greizer,heel creatief en met humor geschreven,wat het leven van een Palestijns gezin van vele kanten belicht.
Groet,dag,Simona
Staat Anje achter de mening van Mouin Rabbani dat het 5 over 12 is?
Dan is het dus telaat. Want iets anders betekent deze term niet.
Beste Anja,
Vlak voor het slapen gaan stuitte ik per ongeluk nog op de “Open brief aan een burger van Gaza” (cidi) ofwel “Letter to Gaza Citizen: I Am the Soldier Who Slept in Your Home”
Brr, wat een schaamteloos zelfingenomen stuk. Dit is geloof ik precies de zelfingenomen toon die zo onuitstaanbaar is. Of ben ik nou ‘verblind door haat’ ?
Derk, het is tamelijk overbodig om naar mijn mening te vragen aangezien je die al breeduit, ruimschoots, diepgaand en langdurig aan kunt treffen op dit weblog.
Ik ga er van uit dat Israel een oplossing langs de lijnen van twee staten naast elkaar door het nederzettingenbeleid vrijwel onmogelijk heeft gemaakt en dat dat ook de bedoeling was.
Een hopeloze verkiezingsuitslag.
Ik begrijp nu waarom Palestijnen al jaren de zionisten niet als serieuze gesprekspartner zien.
Eén petieterig lichtpuntje: Obama hoeft helemaal niet voorzichtig om te gaan met Livni, Netanyahu en Lieberman. Hij kan de handschoenen uit doen. De Israëlische lobby kan na het arrogante geweld tegen Gaza geen grote mond opzetten.
“Ik moet vaak denken aan de apocalyptische woorden van de militair historicus en analist Martin van Crefeld (ja, ook hier is er een link met Nederland), in een interview met Elsevier uit 2003: “Wij [Israel] hebben de mogelijkheid om de wereld mee te nemen in onze val. En ik kan u verzekeren dat dat zal gebeuren voordat Israel ten onder gaat.”
Bij dit citaat moet ik denken aan de verbetenheid die bij politiek Israël is te horen ten aanzien van Iran.
Äls de VS niet wil meewerken moet Israël misschien toch maar zelf ingrijpen in Iran.” Is wat ik gehoord of gelezen heb, al weet ik niet precies meer waar.
Het is om te huiveren.
Als de Joden in 1948 net zo meegaand waren geweest als tijdens de 2e wereldoorlog dan waren deze problemen er waarschijnlijk niet geweest. Dan was een Palestijnse staat mogelijk geweest, alhoewel, na 1948 waren Egypte en Jordanie kennelijk ook niet van plan om een Palestijnse staat tot stand te laten komen, want ze hielden Gaza en de Westoever lekker voor zichzelf.
Het gaat niet alleen om personen die als “human shields gebruikt worden. Ik woon zelf in Sakhnin, een palestijns arabich dorp in Galilea, en ik woon 400 meter (in vogelvlucht zoals dat heet)ver weg van een uitgebreid militair kamp. Dit kamp is gebouwd op grond dat nog steeds van Sakhnin is. 10 jaar geleden is dee grond in beslag g enomen door het leger, en zo’n 9 jaar geleden kwamen er muren omheen en jaren lang hebben we lawaai gehoord van graven, drillen etc. Niemadn weet wat er precies is. Dit militaire kamp ligt 60 meter van de speelplaats van een van de grootste scholen van Sakhnin. Tijdens de Libanon oorlog in 2006 moest ik op iemand wachten bij de bushalte, die praktisch tegen dit militaire kamp aanligt. Ik moest ongeveer 3 kwartier wachten en gedurende de 3 kwartier kwam er een constante stroom van trucks, volgeladen emt rockets uit de poorten van dit kamp. Bijna ieder arabisch dorp heeft wel iets militairs op hun drempel. Tijdens deze 33 dagen van de oorlog hebben we veel katoesjas vanuit Libanon onze kant op gehad, richting dit militaire kamp. Mijn grootste angst was ook de angst voor een raket op dit kamp. Niemadn weet wat en heoveel daar precies opgeslagen ligt, en de boel kon uiteraard flink ontploffen.
Ook hier denkt men dat deze militaire kampen neit zomaar dicht tegen de arabische dorpen aangebouwd zijn, daar is over nagedacht. Jonathan Cook schrijft daar over (zie link beneden) Ik heb ook nog een link van een ander artikel dat gaat over een vrouw die getrouwd was, in Jenin en als menselijk schild tegen haar man werd gebruikt door Israelische soldaten. Ik ben toen met Jonathan meegegaan als tolk en de vader van dit meisje heeft het verhaal aan ons verteld. Dat was heftig.
Maar het gebruik van menselijke schilden in de vorm van personen of hele dorpen is een noirmaal gegevn voor het Israelische leger. Kijk op op de website van adallah.org of B’tselem die daar ook een heleboel info over hebben.
http://www.jkcook.net/Articles1/0040.htm
Myriam as a human shield
http://www.jkcook.net/Articles2/0261.htm
Several Israeli armaments factories and storage depots have been built close by Arab communities in the north of Israel, possibly in the hope that by locating them there Arab regimes will be deterred from attacking Israel’s enormous armory. In other words, the inhabitants of several of Israel’s Arab towns and villages have been turned into collective human shields – protection for Israel’s war machine.
Pingback: Hamas, executies en mishandeling: over de noodzaak van een kritische solidariteit « Rooieravotr