(Vervolg van deel 1, hier)
Intelligence
Een klein intermezzo. In een alleen door insiders te doorgronden maar onthullend artikel schrijft Akiva Eldar (Millitary Intelligence) over het janushoofd van Israel. Israel heeft een uitgebreide en zeer geavanceerde militaire inlichtingendienst, waaronder Shin Beth (binnenland) en Mossad (buitenland), die alle ontwikkelingen in de Palestijnse gebieden nauwlettend in de gaten houdt, en daar de regering en het leger over van advies voorziet. Maar die rapporten krijgt de burger uiteraard niet te lezen, en de boodschap die de regering de wereld instuurt staan soms haaks op wat die rapporten vertellen.
Om een voorbeeld te geven uit het artikel van Eldar: in 2000 rapporteerde een van de afdelingen, vlak na de onderhandelingen van Camp David, dat Arafat bereid was om de onderhandelingen voort te zetten, en zelf niet meer geloofde in gewapend verzet. Maar dat is niet wat wij te horen kregen toen Barak de onderhandelingen had afgebroken, die in Taba bijna tot resultaten dreigden te komen.(zie Meulenbelt, hier) Die verkondigde dat Arafat de onderhandelingen had laten mislukken, dat er dus geen partner meer was om over vrede te praten. En toen barstte de tweede intifada los, volgens alle rapporten van de inlichtingendiensten, waaronder van Ami Ayalon, toen hoofd van de Shin Beth, een spontane volksopstand die ook Arafat verraste. Oveigens was die opstand welbewust geprovoceerd door Sharon, die, ook al weer gewaarschuwd door zijn eigen inlichtingendienst dat de situatie op ontvlammen stond, op 28 september 2000 met een duizendtal soldaten een bezoekje bracht aan Haram al-Sharif moskee. In de protesten die volgenden liet hij vier ongewapende protesterende Palestijnen dood schieten. Waarna de tweede intifada een feit was. Vervolgens logen de Israelische regering en hun woordvoerders dat Arafat die intifada had gepland, en dat daarmee bleek dat de Palestijnen geen vrede wilden maar oorlog.
Kortom: meer dan eens was het Israel die de situatie op de spits dreef, juist op het moment dat vrede dreigde. En dat er willens en wetens, tegen de rapporten van de eigen inlichtendiensten in, leugens de wereld in werden gestuurd. Dat is een significant verhaal wanneer we ons afvragen waar die recente oorlog tegen Gaza nu eigenlijk over ging, want de geschiedenis herhaalt zich.
Verdedigingsoorlog
In de eerste plaats: de oorlog was geen verdedigingsoorlog, en ook dat andere mantra, dat het Israëlische leger uitermate zijn best gedaan heeft om zo min mogelijk burgers te raken is niet waar. Dat is al te zien aan het aantal burgerdoden. Maar het gaat verder: het was een bewuste militaire strategie, die voor Israel niet nieuw is.
Hoewel Israel graag de mythe in stand houdt dat hun IDF – Israeli Defence Force, een moreel hoogstaand karakter heeft, verwoord in de slogan ‘purity of arms’, en er alleen is om Israel te verdedigen tegen de vijand, is de werkelijkheid al lang beschikbaar en niet zo fraai.
En al vanaf het begin niet. Ook de oorlog van 1948 wordt graag gepresenteerd als een verdedigingsoorlog – de prille staat Israel moest zich verdedigen tegen de invallende Arabische legers. In werkelijkheid waren de zionistische troepen, de voorlopers van het IDF zoals Irgun en Palmach, alvast begonnen met een veroveringsoorlog: 400.000 Palestijnen waren al voor 15 mei 1948 op de vlucht gejaagd, en de troepen waren er in gespecialiseerd om de inheemse burgerbevolking te terroriseren, zie Deir Yassin. hier. Het knappe van de Israelische pr is om steeds die werkelijkheid om te draaien. Met de volgende logica, schrijft Joseph Massad cynisch: Israel heeft het recht om Palestijns land te bezetten. Het heeft het recht om de bevolking op te sluiten in bantoestans, ze uit te hongeren, ze benzine en elektriciteit te onthouden, hun bomen en oogst te verwoesten, af en toe een aanval uit de lucht uit te voeren of een paar Palestijnen die door de bevolking zijn gekozen als hun leiders te vermoorden, en als de bevolking in opstand komt tegen deze massieve aanvallen op hun bestaan en hun samenleving, en Israel op die opstand reageert met een massaslachting, dan was dat ‘zelfverdediging’.
Het spreekt vanzelf dat alle oorlogen die Israel is begonnen ‘verdedigingsoorlogen’ waren, ook die van 1978 en 1982, en de invasie in Libanon in 2006. (Massad)
De ‘Dahiyah’ strategie
Uiteraard deden de officiële woordvoerder van Israël hun best om de wereld er van te overtuigen dat ze niets slechts in de zin hadden voor de bevolking van Gaza. “Het is Hamas die aanvallen doet op burgers, wij doen alles wat we kunnen om de burgerbevolking te sparen” zei de woordvoerster Nina Ben Ami in Frankrijk (Vidal). Maar in november 2008 hadden we in een Israëlische krant, Haaretz, al gewoon kunnen lezen wat de bedoeling zou worden van de volgende oorlog: disproportioneel geweld en zoveel mogelijk schade voor de burgerbevolking. Dat was niet geen nieuwe strategie: Dertig jaar geleden merkte stafchef Mordechai Gur op: sinds 1948 hebben we gevochten tegen een bevolking die leeft in dorpen en steden. Israels meest prominente militaire analist, Zeev Schiff, vatte zijn opmerkingen als volgt samen: het Isaelische leger heeft altijd burgers aangevallen, opzettelijk en bewust.. het leger, zei hij, heeft nooit onderscheid gemaakt tussen burgerlijke [en militaire] doelen.. maar opzettelijk burgerdoelen aangevallen (Chomsky)
Het Israelische leger wist het heel goed. Ze vochten niet tegen militairen, met een getraind leger. Het zijn dorpelingen met een geweer, zegt een militair, geciteerd in Chomsky, “Hamas is niet te verslaan zonder een half miljoen burgers af te maken”, zegt een ander. Ook als je de leiders te pakken krijgt – er waren al flink wat vermoord – dan staat er meteen weer een nieuwe generatie op, als het even kan nog fanatieker dan de vorige, die hun plaats innemen. Hamas is een feit, je kunt er niet omheen, ze zullen zich nooit overgeven hoeveel verliezen ze ook zullen lijden.
Journalist Amos Harel citeerde in november de militairen bij naam, zoals Gadi Eisenkot: “we zullen disproportioneel geweld gebruiken tegen elk dorp van waaruit is geschoten op Israel, en een geweldige schade aan richten. Van ons uit bekeken zijn het allemaal militaire bases. Dit is geen suggestie. Dit plan is al goedgekeurd”.
De strategie heeft ook een naam, de Dahiyah Doctrine, genoemd naar de Libanese buitenwijk die twee jaar geleden vrijwel met de grond gelijk werd gemaakt omdat zich daar Hezbollah schuil zou houden. De strategie is simpel: zo min mogelijk schade voor de eigen manschappen, dus bij voorkeur bombardementen uit de lucht, en zo veel mogelijk schade aan de ‘infrastructuur’ dus ook aan de burgerbevolking. Meer citaten van militairen bij een belangrijk artikel van Norman Finkelstein: “wat we moeten doen is systematisch optreden, met het doel om alle organisaties af te straffen die raketten en mortieren afschieten, evenals de burgers die het hen mogelijk maken om ze af te schieten en zich te verbergen.” “Na deze operatie zal er geen enkel Hamasgebouw meer overeind zijn, alles wat met Hamas te maken heeft is een legitiem doel”. En waarom zou de burgerbevolking ontzien worden? Israël apologeet Dershowitz had het bij de aanval op Libanon al gezegd: de burgers moeten de prijs betalen voor hun ondersteuning van de ’terreur’, dat wil dus zeggen, het verzet tegen de Israëlische invasie. (Chomsky) Hadden die mensen maar niet op Hamas moeten stemmen.
En zo geschiedde. De Israelische militairen waren er opvallend openhartig over. We hadden het als toeschouwers ook kunnen weten vanaf het moment dat Israël heel Gaza tot ‘vijandig gebied’ verklaarde. Het enige probleem is de ‘internationale backlash’, schreef Harel. Met andere woorden: hoe maak je de buitenwereld wijs dat je alleen Hamas en niet de burgers wil treffen, en dat dit alleen ‘zelfverdediging’ is?
Bijvoorbeeld door geen enkel onderscheid te maken tussen ‘combattanten’, de strijders, en het feit dat Hamas tevens de overheid moet runnen. Dus is elke universiteit en elk ministerie en elk politiebureau ook ‘Hamas’, plus elke van de duizenden ambtenaren en verkeerspolitieagenten. En door te beweren – nooit bewezen – dat de strijders zich verschuilen tussen de burgerbevolking.
In 2006 was het de Libanese bevolking die dezelfde behandeling onderging, schrijft Finkelstein. Doelwit was niet zozeer Hezbollah, doelwit was het terroriseren van de burgerbevolking: het is een relatief ‘goedkope’ manier om de bevolking een les te leren, zeer te prefereren boven de kosten van een echte oorlog, waarbij ook het eigen leger moet vechten en verliezen lijdt. Er werd in feite nauwelijks gevochten, er werd gebombardeerd en verwoest en een bloedbad aangericht onder een bevolking die niet eens kon vluchten. Wat Gideon Levy cynisch een ‘war deluxe’ noemde. Kinderspel, bekeken vanuit Israel dan, vergeleken bij vorige oorlogen waarbij de soldaten nog echt konden sneuvelen in plaats van per ongeluk gedood te worden door ‘friendly fire’.
Het werkelijke doel van de aanval op Gaza, volgens Norman Finkelstein, was niet alleen het herstel van de ‘afschrikkingskracht’ – kijk wat we kunnen doen als we willen, en nu houden we ons nog in – maar vooral om de werkelijke bedreiging te bestrijden, de bedreiging dat zelfs Hamas bezig was om ‘gematigd’ te worden, en Israel er daarmee niet meer onderuit zou komen om – mede op instigatie van de VS – werkelijke onderhandelingen te beginnen.
Ook dat gebeurde niet voor het eerst. De oorlog tegen Hamas volgde bijna hetzelfde scenario als de pogingen in de jaren zeventig om de PLO uit te schakelen. Let wel: niet omdat de PLO zo gevaarlijk was, maar omdat ze besloten hadden dat ze hun doel niet konden bereiken met een guerillaoorlog tegen een geavanceerd leger, en ze er zich dus bij neer moesten leggen dat ene groot deel van hun land voorgoed verloren zou zijn. Toen Arafat bereid bleek om voor een kleine Palestijnse staat naast Israel te gaan, reageerde Israel niet met een voorstel tot onderhandelen, maar met oorlog. In zijn analyse van de Libanonoorlog van 1982 onthult strategisch analist Avner Yaniv dat elke Israelische regering tot dat moment faliekant tegen een Palestijnse staat waren, en toen er geen andere keuze leek dan een historisch compromis, dan wel een oorlog om de PLO uit te schakelen (die op dat moment in Libanon gestationeerd was) koos Israel voor oorlog. Na, ook al weer een bekende strategie, een stevige provocatie waarbij tweehonderd burgers werden gedood – waaronder zestig mensen in een Palestijns kinderziekenhuis – begon de oorlog tegen Libanon. Het is nooit een geheim geweest dat het belangrijkste doel was om de PLO uit te schakelen, juist op het moment dat zij bereid bleken tot compromissen (Finkelstein).
(Literatuurverwijzingen bij deel 3)
wordt vervolgd
Een oorlog staat of valt met beeldvorming. In het militaire blaadje Defense News las ik een interview met een kolonel die zonder enige ironie beweerde dat de oorlog in Gaza goed was afgelopen omdat er zo weinig slachtoffers waren gevallen. De man zag blijkbaar alleen de slachtoffers aan Israelische kant. Dat de rest van de wereld iets heel anders heeft zien gebeuren was hem blijkbaar geheel ontgaan. Niet het hele Israelische leger heeft overigens zo’n blikvernauwing. Er waren in Gaza bij de troepen speciale eenheden toegevoegd die ter velde aanvallen moesten documenteren, met beeldmateriaal en tekst. Om te laten zien dat de aanvallen gerechtvaardigd waren en correct plaatsvonden. Om eventuele claims van mensenrechtenorganisaties en media te kunnen weerleggen. Je kunt daarvan vinden wat je wilt, maar ik vind het getuige van geniaal communicatie-inzicht en kennis van politiek en beeldvorming. Zo jammer dat al dat vernuft niet wordt ingezet voor betere doeleinden.
Is dat artikel van Akiva Eldar ergens te zien ?
De literatuurlijst komt er aan.
Maar je kunt alvast googelen. Ik wed dat je er met ‘Akiva Eldar millitary intelligence” zo bent.
Bekend maar G-dvergeten schofterig als je het weer op een rijtje ziet. In feite speelt dit al vanaf 1947/48. Plan Dalet was een vooropgezet plan om zoveel mogelijk van Mandaatgebied Palestina en de steden Palestijnen vrij te maken en uit de geschiedenis te schrappen onder het motto dat Israël alleen maar vrede wil.
Hoorde onlangs nog op Al Jazeera een woordvoerder van Israël zeggen dat men nog steeds gelooft in vrede en een 2 staten oplossing. Vervolgens lees ik vandaag in een piepklein stukje in de Volkskrant:Haaretz meldde maandag dat Israël een perceel van 172 hectare heeft onteigend bij de nederzetting Efrat, ten zuiden van Jeruzalem op de westoever voor 2500 woningen voor kolonisten.
De boeven!
Is er echt een verandering in de benadering van het Israël-Palestijnen conflict in de VS ?
Israël is in ieder geval verontrust omdat Obama blijkbaar belangstelling toont voor een congres in Durban in april.
http://www.haaretz.com/hasen/spages/1064922.html
Een zeer interessante test !
Dag Leo en anderen,
Het was me wel al eerder opgevallen dat wanneer het redelijk rustig was tussen Gaza/Hamas en Israel, er steeds vanuit Israel iets werd gedaan wat die relatieve rust verstoorde.
Dit artikel documenteert wat ik nog niet eerder zo systematisch had zien uitleggen. En de conclusie had ik al wel wat eerder getrokken: Deze staat Israel is er een van Dieven, Moordenaars, Rovers en Leugenaars, en deugt als zodanig van geen kant.
En natuurlijk valt niet iedere willekeurige Israeli onder die kwalificaties, maar het was naar ik meen wel meer dan 70% van de Israelische bevolking die grosso modo achter dit beleid staat!
Israel zal een tweestatenoplossing zoeken omdat ze van de Palestijnen af wil. Het is natuurlijk niet gezegd dat er in de tweestatenopossing ‘genoeg’ rechtvaardigheid zit. Israel houdt dan een ‘grensconflict’ over vergelijkbaar als met Gaza en Libanon na de unilaterale ‘disengagement’.
Een beetje rondkijken op sites van Israelische (militaire) denktanks is heel interessant om inzicht te krijgen in wat voor gevaren en opties men daar ziet.
deze bv;
http://www.inss.org.il/
http://reut-institute.org/
En vandaag zijn 60.000 Palestijnen hun Jerusalem i.d kaart kwijt geraakt.De ethnic cleansing gaat maar door.Hoezo vrede?
Zie:
http://english.pnn.ps/index.php?option=com_content&task=view&is=
4795&Itemid=1
Ik geloof helemaal niets van die vredeswensen van Israël en zeker niet in een VOLWAARDIGE 2 staten oplossing. Dan hoef je namelijk geen land van Palestijnen te stelen.
Ik vind het een onthutsend verhaal, en een dat je niet zo gemakkelijk overbrengt aan mensen die niet al in paradigma 3 (of 4, cf. Clara) zitten. Het klinkt als een conspiracy-theory. Maar om met Henry Kissinger te spreken: dat ik nou paranoide ben, betekent nog niet dat ze niet achter me aan zitten. Ik ga ervan uit dat Akiva Eldar zijn huiswerk goed gedaan heeft, en de bronnen allemaal goed gecheckt heeft. Maar waar ik heel benieuwd naar ben, is: hoe reageert Israël op dergelijke berichten, en hoe de lezers van Ha’aretz? Hoe worden dit soort artikelen weerlegd? Of is het enkel en alleen het bekende liedje van “Eldar is een self-hating jew”? Het is een gelauwerd journalist, zag ik, dus daar zal lang niet iedereen genoegen mee nemen. Hoe reageren verstandige Israeli’s hierop?
p.s. Hier staat het artikel van Akiva Eldar dat je waarschijnlijk bedoelt.
Inderdaad, Anne-Marie, het is een verhaal dat voor mensen die er niet al een tijdje mee bezig zijn overkomt als een samenzweringstheorie. Ik moet ook zeggen dat ik er jaren over heb gedaan om zover te komen – in het begin dacht ik vaak, dat kan toch niet waar zijn, het staat zo haaks op het beeld dat we met de paplepel mee hebben gekregen – en nog later dacht ik: waarom wist ik dit niet eerder.
Hoe er in Israel gereageerd wordt op zo’n artikel van Eldar: voornamelijk niet. Ook Gideon Levy zegt dat hij niet gelooft dat zijn artikelen vaak door Israeli’s worden gelezen: ik schrijf voornamelijk voor de buitenlanders, zei hij een keer in Nederland.
Ik verwijs binnenkort naar een interview met een voormalig minister, Ben Ami, die in feite alles erkend wat de nieuwe historici hebben gezegd. Ja hoor, we hebben de Palestijnen verdreven en dat was de bedoeling, in die trant. Maar wij verdedigen nu eenmaal Israel.
Meer dan negentig procent van de Israelische bevolking stond achter de oorlog tegen Gaza.
Het werkelijk stuitende is dat het merendeel van het Israelische publiek eenvoudig niet geinteresseerd is wat er door hen en namens hen met Palestijnen wordt gedaan.
Medi (8) Je hebt me behoorlijk laten schrikken met : En vandaag zijn 60.000 Palestijnen hun Jerusalem i.d kaart kwijt geraakt.
‘k Heb overal gezocht om hier iets van terug te vinden maar heb daar nergens iets over kunnen vinden.
Gerrie
60.000 Palestinians in al-Ram could lose their Jerusalem ID
Monday February 09, 2009 23:51 by Saed Bannoura – IMEMC & Agencies
At least sixty-thousands Palestinian residents of al-Ram, located in East Jerusalem, are facing the threat of losing their Jerusalem identity cards if Israel implements its recent decision to close Dahiat al-Bareed Gate, the only entrance left to enter Jerusalem after the Israeli Annexation Wall encircled the city.
Al Ram Wall section – Photo: Gali Tibbon, republished from Palestine Monitor
Head of the al-Ram Local Council, Sahran Al Salayma, said that Israel declared the area a closed military zone, and closed the wall gate which is the only link between the northern and southern parts of Jerusalem.
Al Salayma added that Israel is trying to manufacture facts on the ground in the area, and that if the order was implemented, the residents woul only be able to enter Al Ram through the Qalandia roadblock, and through Hizma roadblock.
“This means isolating the residents, barring them from entering their mother city, Jerusalem.” He added that, “all of their businesses, livelihoods and schools are in Jerusalem”.
He stated that at least 6,000 students will have to travel a long distance in order to reach their schools, as they would not be able to use the short main road, due to the Wall.
One of the most dangerous issues in the Israeli decision is that the residents of al-Ram would be threatened to lose their Jerusalem Identity Cards, as they would be considered outside of Jerusalem, due to the Annexation Wall.
al-Ram is an extension of Jerusalem and is part of its municipal boundaries, but Israel has attempted on many occasions to implement policies in order to empty the city from its indigenous residents.
“All of al-Ram residents are Jerusalemites from the Old City, Silwan and Ras Al Amoud, and they could not build homes on their land due to the Israeli restrictions, therefore they had to move to al-Ram.” Al Salayma stated that, “if the gate is sealed, they will lose their ID cards, and will not be allowed into Jerusalem; their children study in Jerusalem, they work in Jerusalem, they will just be forced out”.
Al Salayma added that there are 300 families in Dahiat Al Bareed who will also be isolated, and will be required to obtain special permits to enter their own neighborhoods and homes.
jerusalem | the wall | news report saed at imemc dot org
IMEMC NEWS http://www.imemc.org
——————————————————————————–
http://www.imemc.org/article/58835
Medi (8) Mijn pleegdochter stuurde mij de informatie toe.
Het artikel is van 9 februari.
Groet, Gerrie
@15) Gerrie,klik op de http:die ik ter ondersteuning in mijn commentaar gaf,en rol naar onder”the closure of al Ra’am”
17-02Het is een dagelijkse nieuwsbrief,die Palestine News Network heet.
Er was al jaren sprake van het in bouwen van de inwoners van al Ra’am,maar dit is in 2004 of 2005 zelfs veroordeeld door het israelische Hoger gerechtshof.Het hof oordeelde dat die situatie voor de inwoners bijna onleefbaar zou worden.
Velen,die hun huis in Ra’am hebben,zijn uit voorzorg weggetrokken en hebben een onderkomen in Beit Hanina en Shua’afat gehuurd om hun Jerusalem i.d kaart te behouden.
Zo ook mijn zoon en dochter,want het bouwen v.d muur ging gewoon door.Uitspraken van een Israelisch hoger gerechtshof worden zelfs door Israel niet gehonoreerd.
Nu ligt er al jaren een plan in West jerusalem om ook een muur bij de French Hill te bouwen,zodat de inwoners van Shua’afat en beit Hanina ook van
Jerusalem afgesloten worden.Iedere architect kan die plannen inzien.
Ik weet niet wat soort vrede Israel in gedachten heeft,maar ik ben er wel benieuwd naar.
hoi Gerrie,
sinds afgelopen maandag is de gate gesloten en ze zijn momenteel bezig het checkpoint dat er was in Dahiet al Bareed te ontmantelen, dat moet vandaag wel af zijn zo te zien.
de muur EN de afsluiting van Al Ram zijn nu daadwerkelijk een feit.
Toen de bouw van de muur begon rond Al Ram zijn er veel mensen naar de Oude Stad verhuisd (meer ‘gevlucht) om zo hun jerusualem ID te behouden (werk, familie..etc.). Er zijn geen exacte cijfers, maar er wordt geschat dat sinds de bouw van de muur de bevolking van de Oude Stad bijna verdubbeld is. De leefomstandigheden zijn daar erbarmelijk – de ruimte is nl. maar beperkt. er wonen families van meer dan 10 mensen op een paar m2.
Het is vrijwel zeker dat de bewoners van al Ram hun jerusalem ID verliezen als zij als bewoner van al Ram geregistreerd staan (als ze geen andere woonplek hebben in jeruzalem).
al Ram zoals het nu is….je wordt er vreselijk depressief van. Het was vroeger een heel (economisch) levendig stuk, omdat het aan de hoofdweg is richting ramallah…. de muur heeft ze daar dus volledig van af gesneden.
Wat betreft de bewoners van Dahiet, die dus nu wel door de sluiting bij jeruzalem behoren (al is dat nog niet helemaal zeker, want ik heb gisteren begrepen van iemand dat het vooralsnog nog steeds area B is…ookal is het ‘binnen’ de muur), zij hebben nu het checkpoint juist niet meer. Tot vorige week mochten alleen mensen die in Dahiet wonen of werken (en geregistreerd stonden bij het checkpoint) door het checkpoint reizen. Zij waren dus totaal geisoleerd voor een aantal jaar…je kan je misschien voorstellen wat dat met een buurt doet. Maar ja, ookal is het checkpoint weg, de buurt is nu in principe (weer) in tweeen gehakt door de muur.
Ik heb een paar fotos van die gate toen hij nog open was. Hoe kan ik die hier plaatsen. ja Medi. dochter Dina kwam er achter dat die gate gesloten was,toen ze terugging naar huis in Ram, en opeens doorreed naar kalandia en daar 2 uur moest wachten. het verschil in reistijd voor haar is nu anderhalf uur meer. terwijl haar werk, zonder die muur ongeveer 10 minuten ver weg is. In Beit Hanina. groet
De definitie van Vrede in de ogen van Israel: Palestina zonder Palestijnen (waardoor geen verzet of opstand meer van Palestijnen in ..)
Elke vredesinitatief of voorstel die gebaseerd is op een rechtvaardige oplossing conform Internationaal recht is en wordt als een bedreiging voor de staat Israel beschouwd en zal door Israel danig gefrustreerd worden totdat zo’n vredesinitatief op een mislukking uitdraait en als een nachtkaars uitgaat.
Bestudeer de geschiedenis aangaande deze kwestie en je vindt het bewijs.
@19) Weet ik Amin,maar wat als de olie op is en de U.S Israel niet meer nodig heeft?De neo cons zijn machtig in het westen,maar hoe lang zullen volkeren het blijven accepteren dat daar hun kapitalen ingepompt blijven worden en aan iedere macht komt een einde leert de geschiedenis.Stel dat het lukt om Palestina Palestijn vrij te maken hoe lang zal Koning Abdallah nog op zijn troon zitten met een land vol Palestijnen die nooit zullen vergeten waar hun land is?Hosni Mubarak is ook niet meer jong en wat komt er na hem?
Met de huidige politiek krijgen ze alleen maar meer vijanden als vrienden,dus vraag ik me af wat voor vrede ze in hun hoofd hebben voor de generaties na hen.
Een Joodse staat van de Nijl tot de Eufraat??Vergeet het.Hoeveel Joden zullen er zijn op de wereld om deze staat uitzichtloos te blijven verdedigen?
Dat de westerse wereld al zoalang naar de zionistische pijpen gedanst heeft(wat al veel te lang is)wil niet zeggen dat het door blijft gaan.Niets is eeuwig in de geschiedenis.
Misschien ben ik dom en naief,maar het zijn wel vragen die ik heb.
@18)Tja Trees en Dina,misschien is een brommertje een oplossing voor de sluipweggetjes?
Kiwi wn Sheba zullen jullie missen als je al Ra’am voor gezien moet houden.
Sterkte