Belde toen ik in de trein uit Den Haag zat een meneer van het AD. Wat en of ik dacht over de vijftigste verjaardag van Barbie. De verjaardag van wie? Van Barbie. O die. Tsjonge, ook al weer zo oud. Nee eerljk gezegd had ik daar geen enkele gedachte over.

Ik weet soms niet in wat voor en in welke wereld ik leef.

Hard gewerkt aan het stuk over de oorlog tegen Gaza, want ik weet hoe dat gaat als ik het nu onaf laat liggen, als ik terug kom snap ik mijn eigen aantekeningen niet meer en kan ik geen wijs meer uit de stapel prints – wie heeft ons wijsgemaakt dat er minder papier in de omloop zou zijn als we op computers gingen werken? Dus heb ik de derde en laatste versie op het weblog gezet, alhoewel ik nog niet helemaal tevreden ben over de conclusie. Ik heb nog wat toegevoegd bij deel 1 en deel 2, en ik moet er nog eens een keer rustig doorheen of alles nou klopt.

Maar nu ga ik eerst naar Gaza, waar het allemaal om gaat. Althans, we proberen het. Ik geloof het pas als ik over de grens ben.

Jullie horen van me.
En feliciteer Barbie van me, mochten jullie haar nog tegenkomen.