Ook als je niet weet dat er elf mensen omgekomen zijn in de vlammen is het detentiecentrum bij Schiphol een naargeestige plek. Afgelopen zondag was ik met mensen van de Amsterdamse Studentenekklesia en van de Basisbeweging.
Toen we er kwamen zagen we achter een paar ruiten handen, van mensen die zagen dat we er aankwamen, en enthousiast tegen de ruiten bonkten. Prompt kwamen de bewakers om de luiken te sluiten. Dat kleine beetje menselijke kontakt, zien dat er mensen zijn die hen niet vergeten, het is ze niet gegund.
Geeske Hovingh en Alex van Heusden leidden wat haast een tweede dienst was, ik was die ochtend al in de kerk. Ik dacht: zouden we vaker moeten doen, een dienst daar waar mensen geisoleerd zijn, waar ze het gevoel hebben vergeten te zijn, minstens zo heilig als plek als een kerk.
Zingen. Een beetje iel, met die kleine groep mensen en zonder begeleiding.
Licht dat ons aanstoot in de morgen,
voortijdig licht waarin wij staan
koud, een voor een en ongeborgen,
licht overdek mij vuur mij aan.
Dat ik niet uitval, dat wij allen zo
zwaar en droevig als wij zijn
niet uit elkaars genade vallen
en doelloos en onvindbaar zijn.
De overweging uitgesproken door Alex, een stukje er uit:
Wij zijn hier bijeen omdat dáár, in het cellencomplex, mensen leven die van hun vrijheid zijn beroofd zonder een misdaad te hebben gepleegd. Ze zijn uit den vreemde naar dit land gekomen, ze zijn ‘vreemdelingen in ons midden’, die niets vuriger wensen dan vandaag nog hun cellen te kunnen verlaten en in ons midden een menswaardig bestaan op te bouwen – in vrijheid, in autonomie. En wij hier willen dat met hen en voor hen, en daarom staan wij hier, in verbondenheid en solidariteit met de mensen dáár en op andere plaatsen in het land, achter slot en grendel. En wij zijn vol zorgen over diegenen onder hen die in hongerstaking zijn gegaan.
Wij leven van harte met ons mee, wij gedenken hen in onze gebeden, en wij protesteren tegen hun opsluiting – in de overtuiging dat een samenleving die vreemdelingen op een dergelijke onterende manier behandelt, zichzelf morele schade toebrengt. Daar moeten we voor waken.
Twee bossen bloemen mochten we afgeven bij de portier. Om te laten zien dat we zijn geweest. Stuk voor stuk staken we een bloem in het hek, met een wens.
Er komt tot Pasen vaker een wake.
Zie hieronder.
Bericht van Geeske Hovingh:
HONGERSTAKING DETENTIECENTRUM SCHIPHOL
De hongerstaking van de gevangen migranten in Blok L van detentiecomplex Schiphol-Oost gaat,
in tegenstelling tot wat de media beweren, nog steeds door.
Maandagochtend 2 maart hebben Mohamed Ali uit Somalië, Ibrahim uit Soedan, Ghaid Hussein uit Pakistan, Ali Sala uit Mali,
Aziz Makhtumov uit Tajikistan en Surah Keladze uit Georgië dit aan de telefoon verklaard tegenover M2M Radio.
Ze vragen ons om hulp. Dit is te horen op M2M Radio (zie onder de websites)
De hongerstaking begon op woensdag 18 februari. Nadat NOVA er afgelopen zaterdag een item aan wijdde,
verklaarde Justitie dat de hongerstaking was afgelopen. Ook is beweerd dat een aantal hongerstakers was overgebracht naar Kamp Zeist.
Tijdens de paaswake van afgelopen zondag werd oogcontact met de gevangenen door het personeel van het cellencomplex verhinderd door de luchtkooi waar de mensen uit L recreëerden te ontruimen en ramen te blinderen.
(zie grijze rolluiken links op de foto in de bijlage)
Het bleek wel mogelijk om een telefoonnummer door te geven evenals beltegoed waarmee de hongerstakers nu dagelijks in contact staan met een brede groep verontruste burgers en organisaties.
Ze zijn vastbesloten door te gaan en voelen zich gesteund door het kort geding dat de Vereniging van Asieladvocaten Nederland heeft aangespannen tegen de Staat der Nederlanden.
Dit kort geding dient a.s. vrijdag 6 maart om 15:00 voor de President van de rechtbank,
Mr. Van der Meer. Het is toegankelijk voor publiek en vindt plaats in het Gerechtsgebouw,
adres: Simon de Vrieshof 1 in Haarlem. Mocht u tijd en zin hebben, ga dan met ons mee!
En er worden dezer dagen meer gebaren van solidariteit naar de gevangenen voorbereid:
Op vrijdag 6 maart is er vanaf 10:00 bij het detentiecentrum Schiphol-Oost een bezoek en burgerinspectie.
Op zaterdag 7 maart wordt er op dezelfde locatie vanaf 14:00 een lawaaiactie met trommelaars georganiseerd.
Het adres is: Ten Pol 64 in Nieuwe Meer.
Steun de actie door uw aanwezigheid bij een van deze manifestaties of maak €11,- over voor beltegoed voor de hongerstakers en andere gevangenen.
Giro 3452284, t.n.v. Jo van der Spek, o.v.v M2M, Hongerstaking
Voor meer informatie:
Jo van der Spek, 0624148872
Geeske Hovingh 0634760099
m2m@streamtime.org
http://m2m.streamtime.org
www.schipholwakes.nl
www.messiaansberaad.nl
http://www.vertrokkengezichten.net
Zondag aanwezig geweest op Zestienhoven,het was de 47ste wake,ik hoop dat de gedetineerde weten dat we weer aanwezig waren.
Ik schaam mij eigen voor dit land,hoe wij met asielzoekers omgaan.
Gerard.v.d.Voort
Gerard, jij en gelukkig best veel anderen. Dit land wordt geregeerd door mensen die zeggen gelovige Christenen te zijn. Maar een hart blijken ze niet te hebben, evenmin als enige vorm van menselijkheid. Nee, dat is niet helemaal waar. Die hebben ze wel: honger naar macht en geld. Dat is hun menselijkheid. 🙁
Kerk op de koude grond 2007 + 2008 + 2009 + ?
Al vijftien jaar wordt er in de veertig dagen tijd elke zondagmiddag een wake gehouden bij de grensgevangenis. De laatste jaren bij Schiphol Ten Pol, langs de Ringvaart, voorbij Fokker en vlak voor het eind van de wereld rechts af. Daar vind je de kerk op de koude grond want het waait er altijd, veel en hard, en elke 3 à 4 minuten stijgt er een groot vliegtuig op dat oorverdovend lawaai maakt zodat spreken onmogelijk is. Een onherbergzaam oord.
Een plaats waar je met regelmaat je mond moet houden.
In die stille lawaai-tijd kan je kijken naar de houten paaltjes die tegen het hek staan met de namen van de mensen die hier bij de brand in Oktober 2005 omkwamen.
Een plaats om stil zijn.
Halverwege de veertig dagen tijd werd de wake in 2007 verzorgd door de Oosters Orthodoxen, Russische, Armeense en Griekse priesters en diakenen in vol ornaat, iconen in het hek gehangen, wierook en natuurlijk een liturgie met heel veel herhalingen.
Twaalf keer “Heer ontferm U” is in zo’n desolate omgeving niet veel.
In één van de stiltes die vielen tussen het opstijgen van de gebeden en de vliegtuigen was de leeuwerik te horen. Zo maar, als een teken van leven en vrijheid.
Helemaal aan het einde van de wake, het was eigenlijk al afgelopen, wordt er nogmaals voor de gevangenen gebeden: dat zij gezond zullen blijven en spoedig vrij mogen komen.
Als respons, als antwoord van de gemeente, wordt spontaan het “nog vele jaren”, zeg maar het “lang zullen ze leven” gezongen. Het klonk als “tot volgend jaar in Jeruzalem”.
Het was een warme paasgroet van de kouwe grond.
Dit verhaal heeft U vorig jaar en ook het jaar daarvoor kunnen lezen. Er is weinig veranderd en dat is een slecht bericht. De vluchtelingen zitten nog steeds opgesloten. Om te voorkomen dat er gezwaaid wordt naar en door de vluchtelingen, wordt snel de zonwering misbruikt om de enige twee kleine ramen af te sluiten. Op het zelfde moment schaamt de zon zich en gaat de hemel huilen!
Ondanks andere berichten zijn er nog 24 van hen in hongerstaking (1 maart), er komt een onderzoek naar mishandeling en buiten proportioneel geweld!
De Orthodoxen moeten nog komen (22 maart, 15.00 uur) De leeuwerik is al op Aswoensdag gesignaleerd vlak nadat het vliegtuig van Turkisch Airlines was neergestort.
Schiphol is een ramp die niet voorbij gaat.
Het duurt vreselijk lang voordat je daarmee vrede kan maken.
Tot volgend jaar. In Jeruzalem?
Waar blijven de politieke partijen, die weten dat dit een volkomen fout systeem is, maar uit angst voor (vermeend) stemmenverlies hun mond houden?
De wakes (aanvang 14.00 uur) worden georganiseerd door het Jeanette Noëlhuis in samenwerking met kerken, kerkgenootschappen en geloofsgemeenschappen: Netwerk Religieuzen voor Vluchtelingen, Catholic Worker, PKN, Oosters Orthodoxen (aanvang 15.00 uur), Joden, Basis Beweging, Franciscaanse Vredeswacht, Oecumenisch Vuur.
Willem Munters
De gevangenen zijn op de hoogte dat er wakes worden gehouden.
Het doet hen zichtbaar goed, dat er meegeleefd wordt.Het ondersteunt enorm.
De gevangenen zijn heel blij met telefoonkaarten, zodat ze hun familie kunnen bellen. U kunt daarvoor geld storten op: giro 811 8281, tnv Bezoekgroep Grenshospitium, Amsterdam, ovv ‘telefoonkaarten’.
Deze telefoonkaarten mogen we uitdelen aan alle gevangenen.
We zijn aan het proberen voor iedereen met Koninginnedag geld bij elkaar te sprokkelen om een telefoonkaart te kunnen geven. Hiermee kunnen ze naar hun familie, vrienden en advocaat bellen.
We hebben nog geld te kort hiervoor.
Ook kan men op dit nummer geld storten, hiermee kunnen we als bezoekersgroep kranten kopen (diverse talen) wat versnaperingen om tijdens het bezoek uit te delen, kleding ea.
U kunt (een stapel) kaarten schrijven aan de gevangenen, om hen een hart onder de riem te steken. Stuur ze naar Esther van der Panne, Hemonylaan 10I, 1074 BG Amsterdam of naar Rinia Cromwell, Uiterwaardenstraat 275 hs, 1079 CS A’dam.
Ook kunt u het afgeven tijdens de dienst in de Rode Hoed.
Zij zorgen dat de kaarten aan de gevangenen uitgedeeld worden. De gevangenis staat geen politieke boodschappen of telefoonnummers en adressen van afzenders toe.
solvertje