(Saskia Poldervaart)
Het lijkt hier wel een bejaardensoos, mopperde Sax, toen er alweer een vriendin van vroeger binnenstapte. Inderdaad, het leek wel een reünie. Gelukkig waren er ook veel nieuwen en jongeren, want het is wel de bedoeling dat het na ons verder gaat tenslotte.
Ik mopperde niet, maar was er gelukkig mee. Want wat ik opmerk is hoeveel van die feministes van toen nog steeds actief zijn. Die feministes die de solidariteit nooit zijn vergeten, en die er nu bij waren, in de volle zaal, toen het ging over vluchtelingenvrouwen.
(Myra ter Meulen)
(Marjan Sax)
(Marijke Crusifix)
Destijds kende ik ze van de praatgroepen, de eerste vrouwencongressen, van femsoc en de Soc Fem teksten, van de vrouwenleerdagen op Drakenburgh en Oisterwijk, van De Maan en de vrouwenhulpverlening, als studenten en docenten aan de vrouwenhulpverleningopleiding van het IVABO, van vrouwenstudies, van de Open School, van de Bloemenhovekliniekbezetting, en waar nog meer van.
Nu zitten ze bij Mama Cash, of bij Vrouwen tegen Uitzetting, Women on Waves, in het Tweede Kans Onderwijs of werken aan de Universiteit bij Genderstudies, of geven Nederlands aan migranten, zijn therapeute of gynaecologe of fluitiste of wat doen ze nog meer. Zitten in de politiek en in de Eerste Kamer, haha. Beetje gerimpelder dan toen, grijze haren sommigen, maar nog even vitaal en actief. Ik herinner me vooral hoeveel we toen hebben gelachen. Deden we weer. Een kleine eregalerij. En dat waren ze nog niet allemaal, want sommigen zijn aan mijn camera ontsnapt. En Ellen, je stond er niet mooi op.
(Ingrid Foeken)
(Gemma Pagano)
(Dieneke Plompen)
(Gunilla Kleiverda)
(Petra de Vries)
(Marion Verbruggen en Marjo – jeetje ik word oud, naam kwijt)
“Nu zitten ze bij Mama Cash, of bij Vrouwen tegen Uitzetting, Women on Waves, in het Tweede Kans Onderwijs of werken aan de Universiteit bij Genderstudies, of geven Nederlands aan migranten, zijn therapeute of gynaecologe of fluitiste of wat doen ze nog meer.”
Dus op de fluitiste na is niemand van de “feministes van destijds” erin geslaagd de publieke, semi-publieke sector of subsidie afhankelijke sector te kunnen verlaten om onafhankelijk van de overheid te kunnen functioneren….
Tja, wat je maar feministe wilt noemen…afhankelijkheid van de man waar men zo tegen ageerde” is door deze vrouwen feitelijk ingeruild voor volledige afhankelijkheid van de overheid…
U qualificeert deze vrouwen als vrouwen die “de solidariteit nooit zijn vergeten”, solidariteit met wie dan?
Solidariteit met zichzelf? Het gebruiken van de vrouwenbeweging om de eigen carrière te lanceren? Was dat niet vooral het doel van veel vrouwen in de vrouwenbeweging? Om nog maar te zwijgen over de enge verbondenheid tussen de vrouwenbeweging en links.
Het was in ieder geval geen solidariteit met de (ondernemende) vrouwen in het bedrijfsleven die een enorm hoge belasting-(en regeltjes) druk ervaren vanwege een veel te grote, en dure overheid. En dat zeg ik als zoon van een zelfstandig ondernemende moeder (in tegenstelling tot al deze vrouwen, wel in de private sector).
Wat ben jij rancuneus aan het zeiken, Tarak.
Ga even terug naar de bijeenkomst op 8 maart, dan kun je zien solidair waarmee.
En niemand is onafhankelijk van de overheid, het zij nog maar eens even gezegd.
Alsof fluitistes niet af en toe gesubsidieerd worden… Ze is trouwens blokfluitiste. En een goeie ook.
Als ik het me goed herinner was de vrouwenbeweging destijds trouwens heel solidair met private vrouwen.
Meer nog dan dat, Clara, maar ik had even geen zin om dat ook nog uit te leggen, alsof we iets te verdedigen zouden hebben. Marjan Sax, ook op de foto, is een van de oprichtsters van Mama Cash die nu juist onvermoeibaar bezig is om vrouwen de credieten te verschaffen waarmee ze een eigen onderneming kunnen beginnen.
Deze is ook geestig: dat we de vrouwenbeweging zouden hebben gebruikt om de eigen carrière te lanceren. Om te beginnen was de vrouwenbeweging geen overheidsinstelling, wij zelf waren de vrouwenbeweging. In de tweede plaats zou er dus, wanneer ik het rammelende betoog van Tarak hierboven goed begrijp, niets tegen zijn wanneer we een eigen carrière waren begonnen. Maar in de derde plaats zijn de vrouwen hierboven er nu juist een voorbeeld van dat ze zich niet rücksichtslos naar de top begaven, waar een aantal van hen absoluut het talent voor hadden, maar er altijd voor hebben gekozen iets te doen waarbij de solidariteit met andere vrouwen centraal stond. Vrouwen die nooit zijn vergeten dat het niet alleen maar om hun eigen hachje ging.
Daar gaat die kleine onvolledige portrettengalerij hierboven dus over. Mijn plezier dat ik zoveel van de vrouwen van vroeger weer aantref als het gaat om op te komen voor – in dit geval – vrouwen die dreigen uitgezet te worden, of die erg hun best moeten doen om een bescheiden plek in deze maatschappij te veroveren. Het soort feminisme dus, dat je bij Women on Top niet erg tegen zult komen.
Maar ja, jou hoef ik dat niet uit te leggen, je bent er zelf ook zo eentje.
Met dat verschil dat ik ook heel behoorlijk kan blokfluiten en jij niet, hahhhhahaha.
Ik heb je toch wel eens verteld van mijn in de knop gebroken blokfluitcarriere?
Hallo Anja!
Wij zijn bezig met ons profielwerkstuk over feminisme. We hebben een beetje op uw site gekeken en we vroegen ons af of we misschien in contact kunnen komen met u, of met iemand anders die veel van dit onderwerp afweet. Niet alleen gaat ons profielwerkstuk over het feminisme, daarbij vinden we het ook een buitengewoon interessant onderwerp waar we graag meer over te weten zouden komen.
Graag vernemen wij van u,
Met vriendelijke groet,
Annick vd Hooff en Anneloes Malgo