Altijd weer een paar nieuwe mensen die nog niet weten hoe het hier gaat, en de spelregels niet hebben gelezen.
Een paar opmerkingen:
ten eerste: wanneer je je reactie plaatst in dat formuliertje hieronder en op ‘reageer!’ hebt gedrukt, komt je bijdrage in de wachtstand. Niemand kan die dan lezen behalve jijzelf en ik (of degene die modereert). Pas wanneer ik de reacties heb verwerkt, erop of eraf, is je reactie hier voor iedereen te lezen, dan wel, verdwijnt die in de vergetelheid.
Hoe dat technisch werkt, dat ie bij jou wel blijft staan, maar bij anderen niet – tot ik heb gemodereerd – dat snap ik ook niet, maar zo zit dat nu eenmaal bij dit format dat ik van de SP in gebruik heb gekregen en veranderen kan ik het niet. Met andere woorden: als een bijdrage het niet haalt, dan haalt ie het ook niet wanneer je die er nog tien keer opzet. Het effect is wel dat ik er op een gegeven ogenblik genoeg van krijg steeds maar dezelfde opmerkingen te moeten deleten en dan krijg je een IP-ban. Dan kun je natuurlijk nog naar de computer van de buren rennen en het daar nog eens proberen, maar het verhaal blijft hetzelfde.
Ten tweede:
Ik ga niet in discussie over de spelregels. Ik leg ze om de zoveel tijd wel uit, maar het is mijn beslissing om mijn weblog niet te laten gebruiken als open forum. Die zijn er al genoeg. Ik selecteer dus. Daar zijn degenen die worden afgewezen het natuurlijk niet mee eens, want die vinden hun eigen bijdragen altijd hoogst interessant en belangrijk, maar ze houden er zelden rekening mee dat we die al hebben gehad, en meestal meer dan eens. Wie zijn nieuwe of oude reacties vergezeld laat gaan van opmerkingen in de trant van ‘dit zal ook wel weer gecensureerd worden’ krijgt altijd gelijk. Die gaan er af. We gaan hier niet hakketakken, bakkeleien of kiften, ook niet over hoe ik mijn weblog bedien.
Vroeger wilde ik de afgewezenen nog wel eens beleefd een mailtje sturen om dat uit te leggen, maar aangezien sommige van hen het gebakkelei dan voortzetten op mijn gewone mail en ik aan het deleten bleef ben ik daar mee opgehouden.
En hier dus nog een keer de spelregels.
Beste Anja,
Lang geleden (een jaar of 12-13?) zaten jij en ik met nog een aantal vrouwen in een busje dat ons vervoerde van BZ naar het huis van Rita Rahman. Jij rookte nog sigaartjes en wilde stoppen, kan ik me herinneren. De reden dat we elkaar daar troffen was het initiatief dat Rita had genomen door een conferentie in Jeruzalem te organiseren voor Palestijnse en Israëlische vrouwen. Dat was in september 1996 -als ik het me goed herinner-en ik werkte toen voor het Vrouwenberaad Ontwikkelingssamenwerking als projectmedewerker Gender, Conflict en Ontwikkeling.
Inmiddels ben ik lerares op een zwarte vmbo in Amsterdam West. (Dat lijkt misschien een hele ommezwaai, maar het is hetzelfde alleen op een andere schaal.) Onze leerlingen zijn overwegend moslim en voelen van daaruit een grote solidariteit met de Palestijnen, maar weten geen manier om die te uiten. Ik ben op zoek naar een mogelijkheid daartoe en daarom wend ik me tot jou.
Kun jij me helpen aan een e-mailadres van een lerares Engels in de Gazastrook of op de West Bank? Zodat ik mijn leerlingen in contact kan brengen met haar leerlingen?
En weet jij van initiatieven hier in Nederland die contact hebben met scholen daar, zodat we die aan leermiddelen e.d. kunnen helpen?
Ik zoek me suf op het net, maar heb behoefte aan enige “guidance” in deze. Ik hoop dat je me kunt helpen.
Hartelijke groet,
Maja Mischke
Calvijn met Junior College
Amsterdam-Slotervaart
Ik zal als ik in Gaza ben vragen naar een lerares Engels. Hoe oud zijn jouw leerlingen?
De initiatieven die ik heb meegemaakt is dat leerlingen geld inzamelden. Het is namelijk nauwelijks mogelijk om spullen mee te nemen dan wel over de grens te krijgen, en ik ben al ettelijke initiatieven tegengekomen die eerst voortvarend van alles verzamelen van kleren tot knuffels en rolstoelen, om zich dan pas af te vragen hoe het daarheen komt. Niet dus, tenzij je heel veel geld uit wilt geven om het door een tunnel te stouwen vanaf Egypte. En dat is het meestal niet waard.
Maar internet verkeer kan wel, in principe. Voor kinderen die een computer hebben en als de elektriciteit niet is uitgevallen. Of het wat wordt weet ik niet, mensen zijn ook vaak te moe en te verslagen om nog enthousiasme op te kunnen brengen voor leuke plannen.
Ik zal er dus naar vragen.