Het was een mooie grijze zaterdag in Antwerpen, mooi omdat de kleur grijs die stad wel staat.
Of stond dat meer bij mijn stemming, een wat melancholieke neiging om lopend door de stad te mijmeren over alle voetstappen die ik hier had liggen: een meegenomen liefde en mijn eerste mosselen, een minnaar op een kot, de kroegen waarvan we altijd eerst moesten kijken of daar de trotskaars zaten dan wel de chinezen, speurtocht naar jodendom, speurtocht naar Anna Bijns die geboren bleek in een Middeleeuws pand dat nu vol stond met de ajuinen en emmers Belze majoneis voor de snackbar er onder. Feesten voor de holebi’s waar ik mocht komen spreken, als überholebi.
Iemand had op een standbeeld voor een arbeider achter de leuze ARBEID VRIJHEID een vraagteken geplaatst. Ik zou het ook niet weten.
In de café’s roken ze nog. Ik bestel een espresso. Dat hebben ze niet, wel koffie, of bedoelde ik zo’n kleine straffe?
Doe mij maar een kleine straffe.
Ik doorloop als een echte toerist de Vlaeykensgang die ik altijd over het hoofd had gezien. Weet niet meer waar de Groene Waterman is en loop daarom maar de FNAC binnen om het boek van Lucas Catherine over Gaza te kopen. Zoek een tent uit voor de lunch. Kies er een die mosselen van goede afkomst belooft. ’t Putke.
Buiten voor de kathedraal speelt een violist een partita van Bach, een beetje haastig, alsof hij de trein nog moet halen. Of misschien wil hij die nog afhebben voordat het gaat regenen. Het gaat regenen en hij verdwijnt.
Als ik alle mosselen op heb en de fritten met Belse majoneis en het ophoudt met regenen en ik gevraagd heb om de rekening en een kleine straffe verdwijn ik ook.
Lekkere sfeertekening. Jammie mosselen en fritten met belse majoneis. Slik water in de mond.
Espresso zorgt hier inderdaad voor onduidelijkheid en verwarring … de bedoelde verfrissing bereik je door te vragen om een klein mokkaatje!
Beste Anja,
Mooie sfeerfoto’s met aandacht voor detail;je vond zelfs de mooiste plaats van waaruit je Het Steen kon fotograferen!
Bij een volgend bezoek wil ik mij gerust kandidaat stellen om jou de weg naar de Groene Waterman te wijzen,al ben je er écht bijna rakelings voorbij gepasseerd 🙂
Ben even ‘afwezigjes’ geweest, omdat ik de griep nogal flink te pakken had met hoge koorts. Inmiddels weer aktief, gelukkig, zij het met een rauwe keel. Dat slijt wel. Leuk dat je die ‘straffe’ genomen hebt. Die vraag ik ook vaak, als ik in het Vlaamse ben. Maar mosselen mag je houden. Maar in Vlaanderen heb je meer culinaire geneugten, dan alleen mosselen, gelukkig. Zal nu weer wat vaker lezen hier. 😉
In de zeventiger jaren woonde ik nog een tijdje heel dicht bij de Belgische grens. Nu woon ik daar ver, heel ver vandaan. Nog steeds mis ik Vlaanderen, de frieten, de prachtige steden, en ja, ook dat sombere, grijze weer. Bedankt voor de schitterende foto’s, Anja. Ik heb er lang naar zitten kijken.