(Al vele jaren protesteren Palestijnen tegen de opsluiting van hun familieleden. Ik maakte tien haar geleden al zulke foto’s. Deze is recent)

Het is bijna rond, Shalit gaat worden vrijgelaten, hoorden we onlangs op het RTL4 nieuws. Dus niet.

Het gaat niet door, want Hamas heeft zijn eisen weer opgeschroefd, zegt Olmert. Ook niet.

Gideon Levy zet de zaken op een rijtje, hier, in Haaretz. Shalit is belangrijk maar ook weer niet zo belangrijk, zegt hij. En er wordt weer fors gelogen. Dat begon al meteen. Op 2 juni 2006, een week nadat soldaat Shalit door Hamas gevangen genomen was, zei Olmert in de vergadering van het kabinet: we gaan niet met Hamas onderhandelen over de vrijlating van gevangenen. Om vervolgens, daar geheel mee in strijd, te beweren dat hij alles zou doen om Shalit vrij te krijgen. Twee leugens in één adem.

Zoals Uri Blau al in Haaretz meldde (hier): de vrijlating van Shalit had niet zo’n prioriteit als Olmert beweerde. Wat Israel wel deed was een vergeldingsactie, in de vorm van “Operatie zommerregen”, waarbij twintig Palestijnse parlementsleden en acht ministers van hun bed werden gelicht en gevangen genomen als wisselgeld. En toen ze toch bezig waren werden er 394 burgers gedood. Kennelijk dachten ze, schrijft Levy, “baat het niet dan schaadt het niet”. In ieder geval baatte het niet.

Na deze operatie begonnen de onderhandelingen waarvan Olmert had gezegd dat hij die nooit zou voeren, onder leiding van Mahmoud Abbas en Egypte. Op 1 juli 2006 eiste Hamas de vrijlating van duizend gevangenen in ruil voor Shalit. (Er zitten zo’n elf duizend Palestijnen gevangen in Israel, waarvan een aanzienlijk deel zonder proces). Sindsdien is Hamas niet van deze eis afgeweken, er werd niet afgedongen, er werd geen korting verleend, Hamas deed niet aan uitverkoop. Dit was de eis en die bleef het.

Israel zegt dat Hamas zijn eisen heeft opgeschroefd. Vanwege de acties die er gevoerd werden om Shalit vrij te laten. De werkelijkheid is dat Hamas al in geen duizend dagen de oorspronkelijke eis heeft afgezwakt dan wel verhoogd.

Wie wel de eisen opschroefde was Israel. Nadat er eerst was afgesproken dat de grensposten van Gaza weer open zouden gaan als Hamas zich aan een staakt-het-vuren zou houden, wat ze deden, tot Israel een aanval deed waarbij zes Hamasmensen werden gedood, werd opeens de nieuwe eis gesteld dat de grensposten pas open zouden gaan wanneer Shalit zou worden vrijgelaten. Zie Blau.

De volgende leugen is dus dat er niet met Hamas werd onderhandeld. Israel doet niet anders, al laten ze dat formeel via Egypte lopen. Laat deze leugen maar schieten, zegt Levy, misschien komen ze er nog eens achter dat ze wel onderhandelen moeten met Hamas, en niet alleen over de vrijlating van Shalit.

Wij hebben alles gedaan wat we konden, maar we staan tegenover een meedogenloze, wrede, moordlustige tegenstander, die geen enkele menselijke emotie toont, zei Olmert, dinsdag, toen hij moest toegeven dat het niet was gelukt. Dat was dus de premier die net daarvoor een aanval was begonnen op de gekooide bevolking van Gaza, waarbij 1300 mensen stierven door het meedogenloze optreden van het Israelische leger, dus waar haalt Olmert de brutaliteit vandaan de tegenstander te beschuldigen van wreedheid en gebrek aan medelijden?

Ontbreekt het Hamas aan menselijke gevoelens? Nou, misschien, zegt Levy, maar Hamas vecht wel voor de vrijheid van hun eigen mensen, die op geen enkele andere manier een kans maken om uit de gevangenis te komen dan door deze deal. Daar is niets onmenselijks aan. En zelfs de mededelingen over de prijs die Israel bereid is te betalen voor Shalit is een leugen. Wie kan er beweren dat de vrijlating van 325 terroristen geen gevaar oplevert voor Israël, maar de vrijlating van 450 gevangenen wel? Zouden die 125 mannen, die in de gaten gehouden worden door de Shin Beth echt het verschil maken?

Uit alle studies van de veiligheidsdiensten is bekend dat er bijna geen voormalige gevangenen zijn, zeker niet als ze langdurig hebben gezeten, die bij terugkomst weer overgaan tot terroristische activiteiten. Maar de woordvoerders die dat kunnen weten houden een ander verhaal. Kennelijk, zegt Levy, wil Israel Shalit wel terughebben, maar zo belangrijk vinden ze dat kennelijk ook niet, dat ze daarvoor een paar honderd meer van de vele duizenden Palestijnen vrij willen laten.

Ondertussen zint de Israelische regering op maatregelen om Hamas verder onder druk te zetten. Volgens het adagium ‘als geweld niet helpt gebruiken we meer geweld’, en ‘als Hamasleiders opsluiten niet helpt dan sluiten we er nog meer op’ zijn op de Westoever alle Hamasleiders die te vinden waren gearresteerd en opgesloten. (Klein bericht in NRC gisteren, hier meer.)Twintig Palestijnen waaronder weer een paar parlementariers. Verder overlegt een speciaal gevormde commissie wat ze nog meer kunnen doen om de opgesloten Palestijnen het leven nog zuurder te maken, dus nu willen ze hen radio en tv ontnemen. Martelen is tegenwoordig verboden, dat mag alleen nog zachtjes, dat is jammer.
En nu kijken of het helpt en of die watjes van Hamas door de knieën gaan.