Bericht op de site van de SP Rotterdam (hier):
15-04-2009 • Vandaag maakte wethouder Grashoff de resultaten van het onderzoek naar de uitspraken van Tariq Ramadan bekend. De SP heeft de aanstelling van Ramadan in 2007 als gasthoogleraar in Rotterdam nooit nodig gevonden. Ook de verlenging van zijn contract in januari 2009 vond de SP zonde van het geld.
Dat wil niet zeggen dat de SP blij is met de polarisatie tussen sommige moslims en moslim-vrezers die naar aanleiding van deze kwestie opnieuw het politieke debat domineert.
Sinds begin 2007 is Tariq Ramadan, bekend academicus en islamdeskundige, gasthoogleraar aan de Erasmus Universiteit. De afgelopen twee jaar werd daar veel geld in geïnvesteerd, en dit voorjaar is die aanstelling voor nog eens twee jaar verlengd. De SP was en is daar niet voor. Ramadan werkt vier dagen per maand op de universiteit, en legt tegen een duur uurtarief bezoekjes af aan Rotterdammers – die hij alleen in academisch Engels, Frans of Arabisch te woord kan staan. Dat draagt weinig bij aan de integratie in Rotterdam.
Wat de aanstelling van Ramadan en de Islamdebatten van Leefbaar Rotterdam een paar jaar geleden gemeen hebben, is dat naar integratie vooral wordt gekeken vanuit een cultureel en religieus perspectief. Dat is mede het gevolg van hoe het integratiedebat in Nederland de afgelopen jaren vorm heeft gekregen: steeds meer worden moslims gezien als een homogene groep en worden discussies over integratie voornamelijk gevoerd tussen mensen die denken dat moslims inherent onbetrouwbaar en gevaarlijk zijn, en mensen die denken dat dat niet het geval is.
De afgelopen weken stond die discussie ook centraal in de debatten rond de positie van Ramadan. De Gaykrant beschuldigde Ramadan ervan homo- en vrouwonvriendelijke uitspraken te hebben gedaan. In een onderzoek stelt het gemeentebestuur nu dat uit bandopnamen blijkt dat die uitspraken uit hun verband zijn gerukt of onjuist of onvolledig zijn weergegeven. Dat wil niet zeggen dat de discussie over Ramadan nu voorbij is: met name de VVD en Leefbaar Rotterdam zullen blijven zoeken naar bevestiging van hun idee dat Ramadan een ‘wolf in schaapskleren’ is.
De SP is een emancipatie-partij en wij staan dan ook pal voor de emancipatie van vrouwen, homo’s en andere achtergestelde groepen. Vanuit die positie gaan wij graag het debat aan met intellectuelen als Ramadan, met het gemeentebestuur, met partijen als Leefbaar Rotterdam en andere Rotterdammers.
Tariq Ramadan is voor sommigen, ook in Rotterdam, een inspiratiebron. Het is het goede recht van iedereen om naar lezingen te gaan en boeken te lezen waarvan mensen denken iets te kunnen leren. Op het moment dat Ramadan echter een officieel instrument wordt van het gemeentebestuur om integratievraagstukken in deze stad aan te pakken, draagt dat bij aan een legitimering van een integratiedebat dat uitsluitend over moslims en de islam gaat. Integratie wordt dan alleen nog een kwestie van ‘een zoektocht naar de liberale islam’ en van ‘burgerschap’. Wat de SP betreft is integratie vooral een kwestie van sociaal-economische problemen: armoede, werkloosheid, segregatie en taalachterstand. Aan het oplossen van die problemen is ook door dit gemeentebestuur te weinig gedaan.
De Rotterdamse SP is niet bang voor religie, niet voor het Christendom en ook niet voor de Islam. Integendeel. Bij het ondersteunen van projecten van religieus geïnspireerde personen of organisaties moet het criterium zijn: helpt dit mensen meetbaar vooruit en zijn hun doelen op dit terrein in overeenstemming met onze doelen? Dus krijgt het Leger des Heils om daklozen op te vangen; krijgt Youth for Christ geld voor jongerenwerk; en krijgt het bijzonder onderwijs geld om les te geven. Maar een gemeentebestuur dient zich niet rechtstreeks te bemoeien met welke ideeën mensen binnen hun geloof aanhangen, zolang deze de wet niet overschrijden. En belangrijker: de gemeente moet niet bijdragen aan het centraal stellen van religie als het grootste probleem in het integratiedebat.
Vanuit deze positie zal de SP donderdag 16 april het debat in de gemeenteraad van Rotterdam aangaan.
Goed om te horen dat uit het onderzoek blijkt dat de uitspraken uit hun verband zijn gerukt of onjuist of onvolledig zijn weergegeven. Ik hoop dat de uitkomsten van het onderzoek nu ook voldoende aandacht krijgen in de media.
Wordt hier gesproken namens de gehele SP, of alleen de SP-Rotterdam? Ik hoop het laatste, want ik ben het niet geheel ermee eens.
Het gedoe rond Tariq Ramadan en El Eddaoudi de laatste tijd kan ik moelijk anders zien dan als een hetze van de kant van -kort gezegd- islambashers. Het gaat in wezen steeds om het onwrikbare uitgangspunt van “de wolf in schaapskleren”, waarvoor geen werkelijk valide argumenten worden aangevoerd.
Typerend vond ik bv. het optreden van Hero Brinkman (PVV) onlangs in het TV-programma Pauw & Witteman. In het nauw gedreven door Sidali van het CMO (Contactorgaan Moslims en Overheid) en de vragen van Pauw en Witteman moest de PVV-er uiteindelijk erkennen dat hij uberhaupt geen islamitische geestelijk raadsman in het Nederlandse leger wil, naast de al aanwezige christelijke, hindoeïstische, boeddhistische en humanistische raadsmannen/vrouwen! Zelfs bleef nog in de lucht hangen of hij wel een islamitische soldaat in het Nederlandse leger (i.c. in Uruzgan) wilde.
Hierboven staat o.m.:
“Op het moment dat Ramadan echter een officieel instrument wordt van het gemeentebestuur om integratievraagstukken in deze stad aan te pakken, draagt dat bij aan een legitimering van een integratiedebat dat uitsluitend over moslims en de islam gaat. Integratie wordt dan alleen nog een kwestie van ‘een zoektocht naar de liberale islam’ en van ‘burgerschap’. Wat de SP betreft is integratie vooral een kwestie van sociaal-economische problemen: armoede, werkloosheid, segregatie en taalachterstand.”
Dit vind ik een eenzijdige constatering. Het is natuurlijk waar dat integratie over meer gaat dan de Islam en moslims. En zeker zijn sociaal-economische factoren van groot belang. Maar het is ook een feit dat de laatste jaren in Nederland vanuit rechtse stromingen een massieve aanval wordt gevoerd tegen alles wat met Islam en moslims te maken heeft. Dat betekent dat daaraan dan ook speciale aandacht moet worden gegeven, zonder de algemene problemen en oorzaken daarvan tekort te doen. Hierbij kan een persoon als Ramadan wel degelijk een belangrijke, goede rol vervullen, en zowel de bevolking als de publieke opinie uiteindelijk meetbaar vooruithelpen, in overeenstemming met de emancipatiedoelen van de SP. Ik denk zelfs dat juist daarom de aanvallen van anti-islambashers zo fel zijn: hij zou hun eenzijdige visie bij het grote publiek wel eens aan het wankelen kunnen brengen.
Twee zaken, Olav. Eerst je vraag: is dit het partijstandpunt? Partijstandpunten, het verkiezingsprogramma, nota’s die richtijn zijn voor de hele partij zoals de integratienota Gedeelde Toekomst (hier) worden in de SP door het hoogste orgaan, de partijraad, vastgesteld, zodat alle leden via hun afdelingen de gelegenheid hebben gehad daar invloed op te hebben. Nu is het duidelijk dat je niet voor elke controverse, actualiteit, en wissewasje een partijraad bij elkaar kunt roepen. Dan hangt het er dus van af – als het zaken zijn die in de Tweede Kamer worden besproken gaan we er van uit dat de fractie beslist wat het partijstandpunt is – kan de partijraad daar later nog op terugkomen. De kwestie rondom Ramadan is vooral een Rotterdamse aangelegenheid, want het gaat om zijn aanstelling daar, en ja, in dit geval weegt hun afgewogen standpunt dus zwaar.
Ik weet dat de Rotterdamse afdeling voor een dilemma stond: aan de ene kant waren zij al heel lang van mening dat de aanstelling van Ramadan hun keuze niet zou zou geweest, en dat ze voor dat geld wel andere dingen hadden kunnen bedenken. Aan de andere kant wilden ze absoluut niet meedoen aan een hetze, en aangezien Rotterdam zowat de kleurrijkste afdeling is (een van de redenen waarom ik er graag kom) en moslim-bashen niet in hun aard ligt was de vraag hoe ze zich op moesten stellen. Het resultaat daarvan kun je hierboven lezen, en ik kan er goed mee leven.
Ik ben het met de SP als geheel erg eens dat we integratie in de eerste plaats moeten zien als een zaak van sociaal-economische factoren, zoals we dat in de integratienota hebben vastgesteld, en zoals ik ook beschrijf in mijn stuk van onlangs, hier. Maar in de tweede plaats vind ik dat we niet mogen negeren dat een groot deel van de migranten tevens moslim zijn, en vaak als moslims worden aangevallen. Ik heb al vaker betoogd dat ik had gewild dat de linkse partijen meer naast en achter de moslim Nederlanders hadden gestaan als er weer een rondje moslimbashen plaatsvindt, inclusief mijn eigen partij, die meer had kunnen doen, en ik had daar graag meer over terug gezien in de integratienota. Maar dat heeft het niet gehaald.
Ik ben persoonlijk positiever over de rol die Ramadan in Nederland heeft, om redenen die ik al uitgebreid heb aangegeven. Maar de SP-fractie zegt: door hem als adviseur en officiele ‘bruggenbouwer’ op een salaris van de gemeente te zetten suggereer je nu juist dat conflicten tussen bevolkingsgroepen een gevolg zijn van botsingen over de islam, en daar zou het niet over moeten gaan, althans, niet als belangrijkste oorzaak. Daar zit iets in, en voor dat argument ben ik niet ongevoelig. Het is dus de vraag of het niet voldoende was geweest als Ramadan als hoogleraar aangesteld was aan de Erasmusuniversiteit: hij had als gast voor van alles gevraagd kunnen worden. Ik vind het legitiem om je als fractie in de stad de vraag te stellen of de aanstelling van Ramadan wel gefunctioneerd heeft. In de kranten van vanochtend kunnen we lezen dat ook burgemeester Aboutaleb, die we niet als een moslim-basher neer kunnen zetten, van mening is dat de stad niet nog eens een islamgeleerde als adviseur aan moet stellen.
Wat blijft is dat ik graag had gewild dat autochtonen, ook SPers, meer de moeite hadden genomen om een keer zelf te gaan kennismaken en luisteren naar Ramadan – en misschien van mening te verschillen – al was het alleen maar omdat hij een belangrijke stem is voor een aanzienlijk deel van de Nederlandse moslims, en dat op zich al een reden is om er belangstelling voor te hebben – als je je tenminste wenst te interesseren voor je buren. Wat ze in Rotterdam zeker willen. Maar verder ben ik blij dat de SP Rotterdam onomwonden stelt niet mee te willen doen aan moslim-bashen. En dus ook niet van plan is om heel strak elke subsidiering van mensen of organisaties die religieus zijn af te wijzen. Over dat laatste vraagstuk, wanneer vindt je als overheid of partij dat je wel of niet een organisatie ondersteunt ga ik het nog hebben.
En gisteren in de gemeenteraad hebben drie moties om een eind te maken aan de aanstelling van Ramadan het niet gehaald, en eerlijk gezegd ben ik daar in het geheel niet rouwig om, want ik had het erg gevonden als een hetze van rechts de aanleiding was geweest om hem naar huis te sturen, ook al weet ik dat mijn eigen fractie in mijn lievelingsstad (qua multiculti) ook hun bedenkingen hadden.
Er wordt gefluisterd dat Tariq Ramadan een undercover al Qaida-sympathisant is, aangesteld om fondsen voor aanslagen te verwerven en die Amerka niet inmag vanwege dit lidmaatschap?! Is hieriets van waar? Ik heb hem nog nooit gezien bij Pauw en Witteman of op Nova.
Dit soort geruchten doet de zaak van deze sociaal-economisch ondergeprililigeerden geen goeds., vindt U ook niet. Wat hiertegen te doen?
Wat daartegen te doen? Ophouden met fluisteren, roddelkonten, elkaar als imbeciele papegaaien na te kwaken. Ook als ‘ondergeprililigeerde’ is het heel goed mogelijk om je eigen verstand te gebruiken, en niet achter elke halve zool aan te rennen die weer eens wat beweert.
Dus geef het goede voorbeeld, Zoili, en kom hier niet met zulke bagger aanzetten.
Geldt ook voor anderen.
Beschuldigen, roddelen, doe het elders.
Sorry, ik tikte sneller dan mijn arme hersentjes aankon (ben pas 5 jaar als import in Holland) : het moet zijn ondergepriviligeerden of beter : achtergestelden. Gelukkig gaat het om achterklap, U kent hem persoonlijk en zult het goed weten! Wij hoeven Tariq R. niet te vrezen, dan?
Neen.
Maar dat kon je echt al weten, Zoili, want ik heb niet voor de kat d’r viool hier de afgelopen tijd mijn vingertjes stukgetikt op dit weblog, en mijn geduld met roddel en achterklap en eindeloos herhaald wantrouwen tegen Ramadan in het bijzonder en moslims in het algemeen is even helemaal op.
Mevrouw Meulenbelt, ik heb het opgezocht: ondergeprivilegeerden moet het zijn, met een e van privilege, sorry, bedankt voor het geduld en mij niet belachelijk gemaakt! Ja met academische stukken lezen, gaat het nog niet zo goed, helaas. Ga metertijd alles nog eens rustig lezen.
Mettertijd, Zoili, maar dat hindert niet. Welkom. En zeg maar Anja.
Bedankt voor de uitvoerige en duidelijke reactie, Anja.
(Vanwege problemen met mijn internetverbinding reageer ik wat laat).
Ik ben het er zeker mee eens, dat sociaal-economische factoren de basis vormen van alle problemen rond integratie. Ik heb zeker niet bedoeld dat ter discussie te willen stellen.
Verder ben ik het met je eens, dat een wat meer duidelijke stellingneming van de SP wat betreft de ontwikkelingen rond de Islam en moslims in Nederland gewenst ware geweest.
Het is een goede zaak, dat de nogal hetzerig aandoende acties tegen Ramadan en El Eddaoudi niet het beoogde resultaat hebben geboekt. Al menen VVD-er Van Baalen en PvdA-er Berman er nu weer extra tegenaan te moeten gaan. Ongetwijfeld met de bedoeling te “scoren”, gelet op de komende Europese verkiezingen.
Nog één aanvulling.
In de Volkskrant van 18 april jl. schrijft PvdA-er Frans Timmermans (onder de kop: “Geloof niet de makelaars in angst”) ook over het optreden van Tweede Kamerlid Hero Brinkman (PVV) in Pauw & Witteman. (Zoals ik in nr. 2). Hij zegt voor het eerst in lange tijd een PVV-er kritisch bevraagd te zien worden over een standpunt. Hij spreekt zijn verontwaardiging uit over de uitlatingen van Brinkman. Citaat:
“Hoe is het toch mogelijk dat aan de loyaliteit van mensen wordt getwijfeld die bereid zijn ons uniform aan te trekken en bovendien ook vrijwillig de onveiligheid in te stappen? Als zelfs dan aan je loyaliteit wordt getwijfeld, heb je geen enkele kans het vertrouwen te krijgen dat je verdient. Dan is de boodschap: “We willen je niet, donder op.” Dan is de loyaliteitsvraag niet oprecht, maar een smoes om de ware bedoelingen te verhullen.”
Timmermnas toont zich verder verrast door het ontbreken van ook maar enige politieke of maatschappelijke reactie hierop.
In veel opzichten ben ik het niet met Timmermans eens (met name over Europa), maar deze woorden van hem zijn mij uit het hart gegrepen.