Het was een vast onderdeel van de verdediging van de oorlog tegen Gaza, “wat hadden jullie dan gedaan als er zeven jaar lang raketten werden afgeschoten op… vul maar in: San Diego, Düsseldorf, Alkmaar? Hoe lang had jullie geduld geduurd, en op welk moment hadden jullie besloten om de bewoners van Sderot, San Diego, Alkmaar of Düsseldorf tegen de aanvallen te verdedigen?

Het ging erin als koek, en het duurde niet lang voor je de variant op de uitspraken van Barak en andere Israëlische woordvoerders over de hele westerse wereld kon horen. Uitstekend staaltje van hasbara (hier), mensen krabten zich op de kop, ja inderdaad, eens ga je dan toch terugschieten niet? Randall Kuhn (in de Washington Post) bedacht dat er nog wel wat variaties mogelijk waren op dat nieuwe mantra in het pro-Israël repertoire, toen de stellige antwoorden kwamen van zijn mede-Amerikanen: “nee, natuurlijk zou Amerika niet stil zitten wanneer terroristen raketten over de grens schoten naar Texas of Montana”.

Wat zou er bijvoorbeeld gebeuren als San Diego zijn gehele gekleurde bevolking, de Spaanstaligen, de Afro-Amerikanen, en afstammelingen van Chinezen en de Natives, zo’n 48% van de bevolking, met geweld de grens over deporteerde naar Mexico? Niet alleen de recente migranten, maar iedereen die er al generaties woonde? Niet alleen de werklozen, of de criminelen, of de Amerika-haters, maar ook de leraren van de lagere school, de winkeliers, de soldaten en zelfs de baseball spelers?

Wat als we een regering kozen die via een aantal op religie gebaseerde organisaties hielpen om blanken te laten verhuizen naar al die verlaten woningen, vraagt Kuhn. Wat als we honderden van hun huizen met de grond gelijk hadden gemaakt, en met de hulp van donaties uit de VS en daarbuiten bossen plantten op hun voormalige land, een mooi natuurreservaat alleen voor blanken? Klinkt niet aardig, niet, schrijft Kuhn: als je zoiets zegt loop je meteen het risico om voor antisemiet uitgemaakt te worden. Nou ben ik toevallig joods, zegt hij, en wat ik hierboven beschrijf is exact wat er volgens vele prominente Israëlische geleerden is gebeurd toen ze de Palestijnen verdreven tot in Gaza. Maar daarmee was het nog niet afgelopen.

Wat als de VN de afgedankte minderheden van San Diego vele jaren lang in overbevolkte vluchtelingenkampen in Tijana, Mexico weg liet rotten? En vervolgens Amerika ook nog Tijana binnentrok om daar grote nederzettingen te bouwen, alleen voor blanken?

En wat als de Amerikanen vervolgens een wegennet aanlegden waardoor de bewoners van die nederzettingen in Tijana makkelijk naar Amerika konden reizen, en blokkades en controleposten rondom alle nog bewoonde gebieden in Mexico? Wat als elke nog overgebleven Mexicaan, inheems of vluchteling, vervolgens een pasje bij zich moest hebben om zich te legitimeren bij het Amerikaanse leger? Wat zou er gebeuren wanneer duizenden van de Mexicanen hun huizen, hun banen, hun kinderen en hun gevoel van eigenwaarde verloren? Zou het ons verbazen dat het protest dat er zou ontstaan in Tijana niet ontzettend vriendelijk zou zijn?

Het kan nog gekker. Wat zou er gebeuren, als wij Amerikanen, na eerst alle minderheden uit San Diego gegooid te hebben, en ze 40 jaar lang onder een wrede militaire bezetting te laten overleven, besloten om alle blanke bewoners en soldaten terug te trekken, maar om er voor te zorgen dat ze hun vrijheid nog steeds niet terugkregen eerst een metershoge onder stroom staand hek om ze heen hadden gebouwd? Wat als we daar wachttorens bij zetten, met soldaten er op met machinegeweren, en ze vertelden dat we ze morsdood zouden schieten als ze op honderd meter afstand van de muur zouden komen? En als we dan van elke vijf dagen de grensovergangen vier dagen gesloten hielden, zodat er niet eens voedsel, kleding of medicijnen Tijana in konden? En we dagelijks met het laatste model gevechtsjets over ze heen vlogen terwijl zij nog niet de simpelste besproeiingsapparaten in mochten voeren, en we hun zee bewaakten met onze marineschepen en hen zelfs niet toestonden om vis te vangen?

Zou het ons verbazen als die Mexicanen, ‘bevrijd’ van de bezetting, maar half uitgehongerd en opgesloten, door gingen met raketten af te schieten naar de VS? Waarschijnlijk niet. Maar misschien zou het ons verbazen dat de meerderheid van die Mexicanen nooit naar een wapen greep.

Die meerderheid bleef tegen beter weten in al die tijd de hoop koesteren op een vreedzame oplossing die hen hun vrijheid en veiligheid terug zou geven, en gelijke rechten en onafhankelijkheid voor de volken aan beide zijden van de muur.

Misschien komen wij, als we eindelijk begrijpen wat er daar gebeurt, eindelijk tot zinnen, zegt Kuhn, en komen wij, het volk dat zo vaak heeft geroepen We shall overcome, en Ich bin ein Berliner, en End apartheid, en Free Tibet en Save Darfur eindelijk zover dat we ook roepen Free Gaza, Free Palestine! En omdat wij het zijn, de Amerikanen, zal de wereld naar ons luisteren, en ze zullen vrij zijn en er zal eindelijk vrede heersen voor alle bewoners van het Heilige Land.

Origineel: hier