Een oppervlakkig tussendoortje. Ik heb hier nog een stapel spullen liggen over de situatie in Gaza waar ik nog niet aan toegekomen ben. Het gaat daar niet goed, is de mededeling.
Maar soms krijg ik mail uit Gaza van mijn geliefden daar. Die hebben het ook spuugzat, alle ellende. En denken dat ze mij ook weer eens op moeten vrolijken. En weten dat ik van de poezen ben. En dan sturen ze met dit: painted cats.
Het zijn geen Palestijnse katten en het is ook niet hun hobby om tussen het puin in poezen te gaan zitten beschilderen. Zomaar van het web geplukt. Voor mij. Nu voor jullie.
(Die Charley Chaplin poes had ik al een keertje)
Ben erg benieuwd hoe het met hen gaat. Ik mis ze een beetje op dit weblog, na de eerdere wetenswaardigheden waardoor wij hen enigszins hebben leren kennen en met hen zijn gaan meeleven.
Met de familie neem ik aan, niet met de poezen.
Daar zul je op moeten wachten tot ik weer in Gaza ben geweest, dan wel of het hun gaat lukken weer naar Nederland te komen. Dat ziet er tot op heden niet zo geweldig uit, want Gaza zit weer potdicht.
Even wachten tot de Paus weer weg is.
Het bevreemdt mij dat wij niets horen over de grens aan de kant van Egypte. Wie controleert die? Of is Egypte toch niet zo vriendelijk tegen de inwoners van Gaza als wel lijkt en houdt de grens potdicht.
De poezen zijn prachtig. Aai voor je baronesje en die heerlijke Kobus.
Wat de familie betreft: ik vermoed dat vrij veel mensen met enige regelmaat aan ze denken, Anja. Als je ze mailt, wens ze sterkte en moed toe, wil je? En jou ook….
Heb ik al vaak verteld, Dirk: de grens met Egypte gaat niet open zonder toestemming van Israel.
Verder kan de bevolking van Egypte wel sympathie hebben met de Palestijnen, (en graag een graantje meeprofiteren door de tunnelhandel met Gaza) maar de regering is als de dood voor een toestroom van vluchtelingen als ze de grens zomaar open zouden zetten. En ze willen ook liever geen ruzie met Israel, met wie ze vrede hebben gesloten en van wie ze een oorlog zopudne verliezen, en ook niet met de VS, van wie ze geld krijgen. Verder is Egypte die het met hun eigen muslim brothers al te stellen hebben ook al niet happig op Hamas.
Ze houden de grens dus inderdaad potdicht, al mag die af en toe op een kiertje om een deel van de zieken door te laten.
Het gaat daar -ik raak er mooit aan gewend!- inderdaad niet goed.
Terwijl de paus door ‘Het Heilig Land’ trekt en voor een tweestaten-oplossing pleit (alsof zijn mening er voor de Israëlisch toe zou doen) gaat de etnische zuiverig gewoon door. (klik voor verdere info op mijn naam hieronder).
Persoonlijk heb ik mij in heel mijn leven -bijna zestig jaar- nog nooit zo slecht vertegenwoordigd gevoeld door de Nederlandse regering dan door de huichelachtige van vandaag de dag…!!
Velen hoopten dat met de nieuwe president van de VS de wereld politiek, vooral wat het betreft het Midden-Oosten, zou veranderen. Maar wat het probleem Israel-Palestina betreft heb ik zo mijn twijfels, en deze twijfels nemen steeds vastere vorm aan. Een duidelijk voorbeeld is dat de blockade van de Gaza Strip nog steeds voortduurt. Het machtige Israel beschikt kennelijk over leven en dood in Gaza.
En daar verandert zelfs een Paus niets aan.
Het zal velen misschien niet bekend zijn, maar in deze kwestie heeft niet alleen de president van de VS het laatste woord, maar naar alle waarschijnlijkheid de diverse machtige lobbies van rechtse hardlijners en niet te vergeten de AIPAC (American Israel Public Affairs Committee).
Deze lobbies bepalen voor een belangrijk deel wat de politiek van de VS in het Midden-Oosten zal zijn, zeker waar het de kwestie Israel-Palestina betreft (Mearsheimer , John J. and Walt, Stephen M. (2007). The Israel Lobby and U.S. Foreign Policy. ISBN 0374177724 )
Vele voormalige VS-presidenten zijn door de AIPAC “geadviseerd” betreffende de te volgen politiek in het Israel-Palestina conflict. Ook de huidige president en de minister van buitenlandse zaken hebben natuurlijk vanzelfsprekend contacten met de AIPAC. Hoe innig en van hoeveel invloed deze zullen zijn op de te volgen Midden-Oosten politiek is een vraag.
De toekomst zal het bewijzen.
Dat de meeste Westerse landen de VS politiek en daarmee ook de politiek van Israel steunen moge blijken uit de boycot van de VN vergadering over racisme. Natuurlijk loopt ook Nederland kwispelend achter de VS aan.
Hoe nauw de banden van de VS en Israel zijn moge toch ook blijken uit het feit dat een “Israelische soldaat”, destijds ontvoerd door Hamas, Amerikaans staatsburger bleek te zijn. Overigens een Amerikaans paspoort is voor vele Israelisch niet vreemd).
Aan de relatie en lobby van de AIPAC zal de huidge president van de VS weinig kunnen veranderen en zullen de Palestijnen voorlopig alleen maar kunnen dromen over een normaal en vreedzaam leven in een eigen staat en genoegdoening over het leed en de schade welke hun is toegebracht.
Voor meer informatie: http://en.wikipedia.org/wiki/AIPAC.
Paul-Jan: Persoonlijk heb ik mij in heel mijn leven -bijna zestig jaar- nog nooit zo slecht vertegenwoordigd gevoeld door de Nederlandse regering dan door de huichelachtige van vandaag de dag…!!
HEAR HEAR…. 🙁
Mooi, die geschilderde poezen 🙂
Gisteren was er in Maastricht een paneldiscussie, georganiseerd door geengageerde studenten. Als gasten/panelleden: Wim Kortenoeven (CIDI), Simone Susskind (Belgisch-Joodse activiste), Prof. Dr. Fred Grunfeld (Internationale Betrekkingen), Andras Krahl (EAJG) en de Palestijnse diplomaat Majeb Mabiah (PA/PLO Brussel).
Er kwamen ruim 200 studenten op af, meer dan de organisatie had verwacht. Niet iedereen mocht de aula in vanwege veiligheidsredenen (te volle zaal).
Of Europa een rol zou kunnen spelen in het Israeli-Palestina conflict, dat was de leidraad van de avond.
Ook al werd er wegens tijdgebrek niet echt uitvoerig gediscussieerd, toch bleek duidelijk dat deze jonge mensen betrokken zijn en er een mening op na houden. Menigeen volgt de zaak op de voet, heeft vele literatuur verslonden (en gisteren voor het eerst kennis gemaakt met De Brug van SIVMO dat tezamen met andere folders ’toevallig’ in m’n tas zat hihi)
En waar de sympathie van de zaal lag of ligt, was overduidelijk toen Majed Bamiah na zijn 10 minuten spreken een lang warm bemoedigend applaus kreeg dat door moderator Oscar van den Wijngaard met een glimlach gestopt moest worden.
Zonder te generaliseren, maar toen ik Majed Bamiah een hand gaf en even met hen babbelde, overkwam me hetzelfde gevoel dat ik enkele weken geleden in april had toen ik Palestijnen uit Bethlehem (van de Universiteit en een trainingsinstituut) ontmoette. Innerlijke beschaving en een bedachtzame elegantie, ongelooflijk dat deze mensen dit soort fijnzinnigheid kunnen bewaren met de wetenschap wat het gros van hun mensen moet doorstaan.
(7) Beste Dirk Johan,
dank voor je exposé. Maar anders dan je denkt weten de meeste lezers van dit weblog al van de relatie tussen de VS en Israel, en ook over de Israel lobby, want daar hebben we het al vele keren over gehad.
Zie Phyllis Bennis over Obama, hier. En hier. En hier.
Dus voordat je een volgende keer een heel verhaal overtikt van Wikipedia, ga even naar het zoekraampje links op dit weblog, en kijk wat er al op dit weblog staat, dat scheelt een hoop moeite.
Alhoewel we moeten afwachten wat het uiteindelijk resultaat zal zijn is toch de benadering van de toestand in het M.O. door Obama zeker hoopgevend.
Alleen al het feit dat in Israel grote ongerustheid is ontstaan over de mate van steun die het te verwachten heeft van Obama bewijst dat er in ieder geval een nieuwe wind is gaan waaien.
Uit het volgende artikel in Haaretz en vooral de honderden reacties die erop volgden blijkt dat Obama minder aan het lijntje van AIPAC loopt dan Israel zou willen.
Het lijkt er daarom op dat er toch weer enige hoop gloort voor het Palestijnse volk.
http://www.haaretz.com/hasen/spages/1085466.html
Overigens ook het vredesinitiatief van de Saudies uit 2002 staat weer volop in de belangstelling en Israel zal met Obama zeker meer moeite hebben om het aanbod gewoon te negeren zoals Sharon dat indertijd kon doen.
Tegelijkertijd beseffen we allen dat een twee-staten oplossing die nu door iedereen wordt gepropageert bijna niet meer mogelijk is.
heel vermakelijk de reactie op het verhaal van dirk johan; de man waarmee ik heb lopen folderen ook deze week nog ;heeft als lanbouwkundig ing; op diverse plaatsen op de wereld projecten gerund van curacao ,afrika,indonesie 12 jaar ,jemen ,en als klap op de vuurpijl : GAZA :waar hij de meest gruwelijke,misdaden,
en schurkenstreken van israelies op palestijnen heeft gezien en meegemaakt. zijn werk een proef tuin voor de Al-azhar University
met veel bewondering en genoegen gewerkt met de mensen aldaar.
nog steeds veel dank voor alle informatie met de meest hartelijke groeten Piet vink