Een paar straten verderop vindt het grote World Congress of Families plaats. Oerconservatieven, die niet alleen vinden dat alleen heteroseksuele gezinnen goed zijn voor kinderen, maar die uiteraard ook tegen abortus en homohuwelijk zijn.
Een meneer met een beetje enge ogen mocht op de tv vertellen dat wetenschappelijk was aangetoond dat alleen een ‘normaal’ gezin, vader moeder en het zelfverwekte kroost goed was voor kinderen. Dat is niet wat ik weet van al het onderzoek dat er plaats heeft gevonden over de verschillende gezinsvormen, toen ik me daar nog mee bezig hield. (Ik maakte onder andere een boek, samen met Anne-Marie Brinkman, Bootje in de storm. Het gezin in debat.)
Dit is wat we weten: dat het voor alle kinderen beter is om meer dan een hechtingspersoon te hebben, dat wil zeggen een volwassene waar je als kind van op aan kan en die niet zomaar weg is. Eén ouder, ook als die reuze zijn (haar meestal) best doet is voor veilige hechting een beetje weinig. Zeg ik als moeder die haar kind grotendeels alleen heeft opgevoed – het is niet zo alsof iedere alleenopvoedende ouder er voor heeft gekozen het alleen te doen.
Twee hechtingspersonen, en liever nog wat meer, huisvrienden, opa’s en oma’s is beter. Welke sekse die personen hebben blijkt er weinig toe te doen. Ook kinderen van lesbische moeders of homo vaders doen het bepaald niet slechter, en de meesten worden gewoon hetersoseksueel – voor zover dat een aanbeveling is. De meeste homo’s zijn afkomstig uit die normale heterogezinnen waar het congres het bij zweert, misschien is dat toch een klein minpuntje.
De gedachte dat een kind dat door twee ouders van dezelfde sekse opgevoed worden in de war raakt over zijn of haar ‘sekseidentiteit’ blijkt ook al niet te kloppen. Geen homostel sluit zich met de kinderen op in een kast, de meeste ouders zorgen we wel voor dat hun kinderen in aanraking komen met ritsen mensen van verschillende kunne.
Veel belangrijker dan wat voor sekse de opvoedende ouders hebben is wat voor een voorbeeld ze hun kinderen geven. Ik heb vroeger wel eens de stoute vraag gesteld of werkende vaders wel goed zijn voor kinderen, ik bedoelde: wat voor een beeld krijgt een kind (m/v) van mannen als ze hun vader alleen zien in pyjama, en ze hem hoogstens in het weekeind kunnen strikken voor een spelletje? De inmiddels uitstervende traditionele autoritaire vader die er vooral was voor de straf (wacht maar tot je vader thuiskomt!) was niet speciaal een aanbeveling – net zo min als kinderen erg gelukkig worden van een tobberige sloverige depressieve ondergeschikte vrouw als moeder – gelukkig inmiddels eveneens een cliché.
Dus of kinderen gelukkiger worden in een conservatief gezin? Stel dat ze later homo of lesbo blijken te zijn, wat voorkomt, is het dan gezellig om ouders te hebben die je je hele leven al hebben laten weten dat homo’s ziek zijn of verdorven?
Alle experimenten met andere gezinsvormen, communes en dergelijke, hebben laten zien dat die meestal nog gecompliceerder zijn dan een gewoon huwelijk. Kunnen Kind en ik over meepraten, die na een jaartje samen scheidden van onze eerste commune. Het was toen een idee waar ik wel achter stond: kunnen we inplaats van dat benauwde vadertje en moedertje, met die rolverdeling waar ik zo’n last van had niet wat anders verzinnen? Mijn weerstand tegen de benauwenis van een traditionele rolverdeling is gebleven, maar de gedachte dat andere vormen, kibbutzen, woongroepen, collectieve opvoeding het beter doen dan plusminus twee ouders heb ik moeten laten schieten. Het gezin als vorm blijkt weerbarstig. Vraag is wel wat voor gezin.
Een redelijk stabiele samenstelling van minstens twee ouders (m/v) die het liefst ook nog redelijk lang bij elkaar blijven doet het het beste. Hoewel ook weer gezegd moet worden dat bij echte hommeles scheiding soms beter is dan voor de kinderen bij elkaar blijven – ook daar kan ik over meepraten, want zulke ouders had ik. Ik had liever een een beetje gelukkige ouder gehad dan twee ongelukkige – ik werd daar ook niet vrolijk van. Verder is een erg gesloten gezin nogal eens gevaarlijk, schrijft ook Evelien Tonkens vanochtend in haar column in de Volkskrant. Er vindt achter gesloten deuren veel meer mishandeling en seksueel misbruik plaats dan we weten willen, en conservatieve, ook religieuze gezinnen maken daar geen uitzondering op. Gezinnen waar een beetje lucht doorheen kan, met aardige andere volwassenen en veel andere kinderen in de buurt, met ouders die voorbeelden geven dat het mogelijk is om zowel te koken en te troosten als te werken en tot de orde te roepen, daar gedijen kinderen goed bij, schrijft Tonkens.
Mee eens.
Mee eens: een ‘normaal’gezin is niet per sé een garantie voor een veilige omgeving om op te groeien. Mijn moeder vangt al zolang ik me kan herinneren kinderen op die door de ouders zelf verwekt én zelf verkloot zijn: http://www.brigitkooijman.nl/wordpress/wp-content/uploads/2008/05/het-verhaal-van-tiny-de-vos-73-nrc-handelsblad-28-maart-2009.pdf
Ik heb veel kinderen gekend die in een a-typisch (pleeg-)gezin zijn opgegroeid tot zelfbewuste, gelukkige en sociale mensen (m/v/h/h.)
Mooi, ‘biologische dochter’ – dat was dus echt een luchtdoorlatend gezin!
En André Rouvoet heet die idiote club die bij je congresseren welkom…. een schrale troost is wel weer dat deze gezinnen volop homos, bietjes en lesbos produceren. En daar genieten wij weer van en zij met elkaar, tenminste als ze uit het het stramien weten te komen.
Maar triest blijft dat er gewoon mensen in de jaren 50 blijven hangen.
Die bietjes vond ik wel leuk, Leo, zelf biet zijnde. Die houden we er in.
Als die lui maar geen macht krijgen – met de CU in de regering.
Het interessante vind ik wel dat het nu vooral christelijk en rechts is die koketteert met de homorechten – tegen de moslims in – kijk ons eens progressief zijn – terwijl ze dat van huis uit natuurlijk niks vinden. Ik heb wel eens ergens beweerd dat de moslims heel erg veel hebben bijgedragen aan de positie van homo’s in Nederland, en toen iemand verbaasd vroeg hoe dan, zei ik: zij hebben er voor gezorgd dat islamofoob rechts nu heeeeeel erg voor homo’s is.
Op zich is er niets mis mee dat deze oerconservatieve club in Amsterdam heeft gecongresseerd en dat minister Rouvoet deze per video heeft toegesproken.
Wel heeft Rouvoet nagelaten het kabinetsstandpunt duidelijk neer te zetten. De totale verwerping van abortus, echtscheiding, homohuwelijken en anticonceptie had hij behoren tegen te spreken. Daarin is hij m.i. duidelijk tekort geschoten. Want “bruggen slaan naar andersdenkenden” is een wel heel zwakke oproep en stellingname. (En impliciet lijkt hij aan te geven zelf ook geen “andersdenkende” te zijn!).
Er zit in deze bijdrage een beetje de toon alsof het niet zou moeten worden toegestaan dat mensen zich uiten tegen abortus/homohuwelijk enz. te zijn. Kern van een open, democratische samenleving is juist dat er volop ruimte is voor die meningsuiting, maar dat schijnt een groot deel van links regelmatig te willen vergeten. Dat oerconservatieve christelijke congres heeft dan ook alle ruimte gekregen om zich te manifesteren. Dat iemand van het kabinet het toespreekt, is op zich ook niets mis mee, maar het laat wel zien dat we zitten opgescheept met een bijzonder merkwaardige regering (lijkt wel zo’n malle Israelische regering met zo’n extreem orthodoxe partij erin). En misschien mag ik je uit de droom helpen, Anja, maar wat jij islamofoob rechts noemt is helemaal niet zo homovriendelijk. Ga maar eens een halfuurtje reacties lezen op de Telegraaf-site als het over een ‘homo-onderwerp’ gaat. De agressieve en benauwde bagger die je dan leest van tientallen, zelfs honderden mensen, leert je veel over de diepe homofobie die onder de oppervlakte broeit bij nog steeds zeer veel mensen. Hier zijn het de angstige types die overal gevaar en bedreiging zien en Wilders blind achterna lopen, elders zijn het de linksige types die hun homofobie uiten via valse opmerkingen op je werk (bij mij steeds weer die linkse mannen, je wordt er moe van) of venijnige steken onder water als een homo zijn kop wat te ver boven het maaiveld uitsteekt (denk bijvoorbeeld aan de vele agressieve homofobe opmerkingen in de linkse pers over Fortuijn).
Zeker mogen ze dat zeggen en dan mag ik weer zeggen dat ze aartsconservatief zijn en dat ik het niet erg op heb met mensen die flauwekul verspreiden over homo’s die geen goede ouders zouden zijn. Want dan overschrijd je de grens van mening naar feiten: toon dat maar aan.
En ik heb al eerder beweerd dat de zogenaamde homovriendelijkheid van islamofoob rechts een flinterdun vernisje is. Maar ze gebruiken ‘onze’ homorechten en vrouwenemancipatie graag om zich boven moslims/allochtonen verheven te voelen. Dus ik geloof niet dat er een droom is waar ik door jou uitgeholpen hoef te worden.
Akelig mijnenveld, hoor, dat schemergebied tussen feit en mening. Wat het ene jaar een feit lijkt, blijkt een jaar later een mening te zijn, en omgekeerd. En mensen willen nu eenmaal regelmatig duidelijke feiten niet accepteren, dat hou je toch. Beetje verspilling van tijd en moeite om daar dan continu tegenin te gaan. Daarom was mijn blik op dat christenencongres: laat ze het maar uiten, zelfs de grootste onzin en ontkenning van feiten. Maar als een minister van een kabinet er gaat spreken: duik daar vol op, bestook hem met duizend vragen, fileer hem tot op het bot. Want hier betreft het niet vrije meningsuiting, maar uitoefenen van een politiek beleid. En de politieke arena is en blijft toch het belangrijkste terrein om grote vraagstukken te duiden en duidelijk te krijgen. En meneer Rouvoet is nauwelijks gefileerd, dat baart me ernstig zorgen. Zijn politieke stellingname (ergo: die van het hele kabinet, want allen zijn even verantwoordelijk voor het regeringsbeleid) is dat het prima is om tegen die ultraorthodoxen aan te schurken. Brrrr
Om over na te denken:
Wanneer een zwangere vrouw getrouwd is met een man, wordt deze juridisch gezien de vader van het kind, ongeacht of hij dat biologisch ook is. Als zij echter getrouwd is met een vrouw, moet deze het kind adopteren, voordat zij juridisch gezien een ouder is. (Even afgezien van de rechten van de biologische vader, in dit geval een donor. In de praktijk ziet deze donor vaak af van zijn rechten als ouder.) Dit lijkt misschien discriminatie van homo’s (lesbo’s), maar het gaat hier om discriminatie van de vrouw. Als de vrouwlijke echtgenote namelijk een man geweest was, hoefde ze niet haar eigen (zij het niet biologische) kind te adopteren. (Voor manlijke homo’s gaat het verhaal uiteraard niet op, omdat zij niet zelf een kind baren).
Is dit niet in strijd met de grondwet?
Helemaal geen mijnenveld en helemaal geen schemergebied, Henk. Gewoon onderzoek. Je mag niet zomaar wat beweren waar je andere mensen schade mee kunt doen als je dat niet kunt onderbouwen. Lijkt mij een duidelijke norm en daar houd ik mensen aan.
Niet met de grondwet voor zover ik weet, Brechtje, want die gaat daar niet over. Ik weet wel dat er moeilijkheden zijn in het gezinsrecht omdat er tegenstrijdige definities zijn van soorten ouderschap of zo, maar eerlijk gezegd kan ik dat nu niet meer navertellen. Maar er was iets in de trant dat je dan kinderen kon krijgen met drie wettige ouders en dan kreeg je daar weer moeilijkheden over. Of zo. Als ik er aan toe kom vraag ik het mijn collega kinderrechter.
Een Nederlandse rabbijn die ook vindt dat het in Nederland te ver is gegaan met de tolerantie voor homo’s en abortus, en als het een rabbijn is is het weer nieuws voor Haaretz. Hier.
Het is toch de grondwet die zegt dat mannen en vrouwen gelijke rechten hebben? Als je getrouwd bent met een vrouw, heb je op het moment dat je zelf een vrouw bent minder rechten dan wanneer je zelf een man bent, in een verder gelijke situatie.
Ik zei het al: ik weet ook niet precies hoe het zit, maar ik denk dat je niet zo simpel over gelijke rechten kunt praten wanneer het gaat om biologisch verschillende functies. Zo is een moeder die een kind baart automatisch een erkende ouder, maar een man die een kind verwekt niet – je zou ook kunnen beargumenteren dat mannen daarmee geen gelijke rechten hebben. Maar aan de andere kant: wanneer een man die een kind verwekt, en dat moet je dan ook nog aantonen, automatisch de wettige ouder zou zijn, ook tegen de zin van de moeder in, krijg je weer andere problemen. Bijvoorbeeld wanneer hij alleen zaaddonor is. Tot nu toe is het zo dat in een huwelijk waarin een kind geboren wordt, de wettige echtgenoot automatisch de vader is – terwijl dat niet zo hoeft te zijn.
Ik bedoel maar, ik heb er niet veel verstand van, maar het is een beetje ingewikkelder dan alleen maar ‘gelijke rechten’. Hoewel ik er dus erg voor ben dat ook de ’tweede moeder’ erkend kan worden als ouder, en dat zo goed mogelijk geregeld wordt.
Als die wettige echtgenoot een man is dus. Ik heb helaas ook niet genoeg verstand van rechten, maar vind dit een zeer interessante kwestie, omdat het moeilijk te zeggen is of hier nou homo’s of vrouwen gediscrimineerd worden of beiden.
In ieder geval wordt duidlijk dat het homohuwelijk niet gelijk is aan het hetero huwelijk, wat ik tot voor kort altijd wel dacht. Weer een illusie armer over het tolerante Nederland.