De laatste van dit jaar. Ik had wel elke avond naar een iftar kunnen gaan, het regende berichten en uitnodigingen, soms voor dezelfde dag. Dit was een vrouweniftar, dat wil zeggen een vrouweniftar-met-mannen.
Gelukkig maar, want voor dat je het weet roepen ze in de Tweede Kamer dat je subsidie moet worden ingetrokken als je niet gemengd werkt. Want dit komen ze mij vertellen: in Nederland doen we niet aan aparte vrouwengroepen want dat is apartheid! Zijn ze even helemaal vergeten dat ik als ouwe feministe twintig jaar lang aan vrouwengroepen les heb gegeven en ook nog door de staat betaald en erkend – hoezo doen we dat in Nederland niet zo? Hadden we ooit als vrouwenbeweging bereikt wat we bereikt hebben als we niet heel veel zaken in vrouwengroepen deden?
Maar deze vrouweniftar was dus met. Met aardige mannen want anders komen die niet naar een vrouweniftar. Het was georganiseerd door LIVN (Landelijk Islamitisch Vrouwen Netwerk) samen met de Vonk (werk en scholingscentrum voor vrouwen) Onderwerp voor de discussie: geloof en cultuur. Tegelijk was het een feestelijke boekuitreiking: Timke Visser stelde een boek samen met bijdragen over de misvattingen rondom geloof en cultuur: “het is cultuur, geloof ik”. Naeeda Aurangzeb leidde de discussie – geen sprekers, het publiek vulde de discussie, en Naima Azough kwam met dochter op de heup het eerste exemplaar in ontvangst nemen.
Naeeda vroeg ons hoe we onszelf voor zouden stellen, hoe we onze identiteit zagen dus eigenlijk: wat was belangrijker, geloof of cultuur? Sommige vrouwen konden daar antwoord op geven, een Surinaams-Hindoestaanse vrouw zei: cultuur – ik voel me in de eerste plaats Surinaamse, en een andere vrouw zei geloof, vooral omdat zij als recent bekeerde en nu hoofddoekdragend nog veel uit te leggen had. Vooral als die geijkte opmerking weer kwam: wat spreek jij goed Nederlands zeg. Maar zoals wel vaker bij dit soort of-of vragen moest ik het antwoord schuldig blijven. Mijn identiteit bestaat ondertussen uit een warenhuis aan geloof, cultuur en nog heel veel andere zaken die ik ‘ben’ – en het hangt er maar van af waar ik ben welke van die zaken boven komt drijven. Hoewel ik me nog de tijd herinner dat ik op de vraag wat ben je zou hebben gezegd: feministe! Ben ik nog steeds maar toen was ik het helemaal, want net nieuw en een geweldige ontdekking, en ik herinner me de ruzie nog met iemand die me toen zei maar je bent toch wel meer dan een feministe, en ik boos zei hoezo, méér!
Ik vind het wel een belangrijke discussie, want ik maak vaak mee dat mensen geen onderscheid maken tussen cultuur en religie, en dan krijg je misverstanden: dat gedwongen huwelijken islamitisch zijn, bijvoorbeeld. Dat zijn ze nou uitgerekend niet, wat veel moslimmeiden ook nog niet wisten – en ze zijn er zeer mee geholpen dat ze weten dat ze van de islam zelf mogen kiezen met wie ze trouwen, en dat een gedwongen huwelijk niet geldig is. Maar het is wel een gewoonte die in landen van herkomst bij de traditie hoort. (Hier) Maar we moeten ook niet te simpel doen alsof alles wat met religie te maken heeft goed is en alles wat cultuur is fout, zei Naima Azough, uiteindelijk gaat het er gewoon om wat we goed vinden.
Was een warm bad, de discussie, en daarna konden we gezamenlijk het vasten verbreken met dadels en melk, en harirasoep, en er waren nog meer lekkere dingen.
Hoi Anja, link doet het niet 🙂
Groetjesm Brechtje
en ze zijn er zeer mee geholpen dat ze weten dat ze van de islam zelf mogen kiezen met wie ze trouwen, en dat een gedwongen huwelijk niet geldig is. Maar het is wel een gewoonte die in landen van herkomst bij de traditie hoort. (Hier) Maar we moeten ook niet te simpel doen alsof alles wat met religie te maken heeft goed is en alles wat cultuur is fout, zei Naima Azough, uiteindelijk gaat
Nu wel. Dank je Brechtje.
Sorry om je steeds te spammen met dubbele reacties!
Soms verschijnt in beeld meteen de reactie (alleen voor mij leesbaar heb ik ooit begrepen van de spelregels), maar soms kennelijk ook niet!
Even tussen door: dat doe je niet, Brechtje. Het is een beetje een raar systeem, maar zo gaat het: jij zet er iets op. Dan kunnen alleen jij en ik het zien. Dan hangt het er van af of ik achter de computer zit – ik lees de reacties, besluit welke door gaan en welke niet, en dan sluis ik ze door. Vanaf dat moment kan iedereen ze lezen – of niet. Als de reactie gewist is ziet degene dat zelf op zijn computer.
Het is een verwarrend systeem en ik moet het vaak uitleggen, ik heb er niet voor gekozen, zo zit het nu eenmaal in het format dat ik van de SP mag gebruiken.
Kiezen met wie moslima’s trouwen? Als hij maar moslim is.
En je kan in Nederland ook met een vrouw trouwen. Mooi hè, dat dit kan in Nederland.
Geweldig, Evert, geweldig. Wat zijn wij toch fantastisch.
Ik ken, voor je informatie, ook moslima’s die met een niet-moslim zijn getrouwd.
De meesten geven daar niet de voorkeur aan, omdat ze er van uit gaan dat het moeilijk is om de islamitische gewoontes aan de houden – bijvoorbeeld ramadan – met een partner die dat niet doet, en ook is er het punt hoe je de kinderen opvoedt. Datzelfde geldt ook voor andere groepen, zoals joden die gelovig zijn.
Overigens hebben ook de meeste niet-islamitische autochtonen niet de neiging om met moslims te trouwen, ze vinden alleen vaak dat die moslims dat wel moeten willen.
Het zou mooi zijn als je eens een gesprek met een moslima op dit blog publiceert die met een niet-moslim is getrouwd. De Umma verbiedt dergelijke huwelijken namelijk.
Maar ik begrijp dat je het over teeltkeus hebt; de kinderen moeten islamitisch worden opgevoed. Dat is geen vrije keus meer.
Natuurlijk trouwen gelovige joden binnen de geloofsgroep. Die beperkte genenpoule zorgt dan ook voor veel erfelijke ziekten. Maar die groep doet daar niet moeilijk over door het vrije keus te noemen. Je houdt je aan de groepsmores of niet. Zoniet dan sta je er buiten.
Zeg gewoon: een moslima trouwt een moslim. Punt. Niks vrije keus.
Fijn dat je met mij Nederland fantastisch vindt. Het is een heerlijk land. Gemeend en geen hyperbool.
De umma verbiedt niks, Evert.
Ik heb het niet over ’teeltkeuze’, ik heb het over de vrijheid je kinderen op te voeden zoals je wilt en de vrijheid om een partner uit te kiezen met wie je dat kunt doen.
Ook voor joden geldt de vrijheid om al of niet met een andere jood te trouwen, en zoals bekend komen er veel gemengde huwelijken voor. En evenzeer geldt de vrije keuze om wel met een jood te trouwen om al genoemde redenen.
Je leutert, Evert.
Umma is een ander woord voor de wereldwijde gemeenschap van moslims, Jan. Het kenmerkende voor (soenni) moslims is nu juist dat er geen centrale instantie met hoger gezag is, zoals katholieken het Vaticaan en de paus hebben, die de gelovigen vertelt wat ze moeten vinden en wat ze mogen. Dat betekent ook dat er vele stromingen en vele interpretaties zijn van wat het enige is dat echt vaststaat: de koran.
Dus kun je best ergens van het internet afplukken dat de heel orthodoxen geloven dat moslimmannen wel met een vrouw van een ander geloof mogen trouwen, maar vrouwen niet met een man van een ander geloof, Will, maar of je orthodox wenst te zijn en die regel op wilt volgen is nog steeds een vrije keuze. “Er is geen dwang in het geloof” staat ook in de koran.
Ik weet niet meer uit welke van de vele onderzoeken het was want het zijn er veel: in de realiteit van alledag kiezen de meeste moslims hun partners niet op grond van oude regels, maar om de redenen die al genoemd zijn: hoeveel vrijheid heb je om je geloof op je eigen manier te beleven met een partner die niet gelooft, en wat doe je met de opvoeding van de kinderen.
Elke keer dat er op mijn weblog iets over moslims staat komen dezelfde autochtone niet-gelovige ‘islamdeskundigen’ even vertellen hoe het echt zit. Dat wordt wel eens vervelend, vooral omdat het nogal eens het karakter heeft van de klok horen luiden, dus we houden er hier en nu mee op. Wie er echt wat van wil weten volgt maar eens een goede cursus, of beter, gaat volgend jaar zelf naar een iftar. We gaan dus weer over tot de orde van de dag en een ander onderwerp.
Als islamitische islamoloog die aan een niet-islamitisch instituut is opgeleid geef ik Anja groot gelijk en daarmee basta. Punt. Klaar. : )