(Nazmiye Oral)
Als er in Nederland over migranten wordt gesproken gaat het er meestal om of ‘wij’ Nederlanders daar wel wat aan hebben. Kosten ze niet te veel? Integreren ze wel? Passen ze zich wel voldoende aan?
Maar hoe ziet het er uit vanuit de migranten zelf? Dat horen we niet zo vaak. Vandaar, aandacht voor een column van Nazmiye Oral in de Volkskrant. Migranten die nu overwegen naar Nederland te komen, als bruid of bruidegom, kunnen daar maar beter twee keer over nadenken, zegt Oral, die er voor is om een beetje te ontmoedigen. Citaat:
Ik heb een andere suggestie: ik wil dat mensen weten welke opofferingen zij zich moeten getroosten om hier te mogen zijn, in de hoop dat velen van hen op zijn minst weten waar ze aan toe zijn en het liefst ontmoedigd raken. Ik zou willen dat ze dat verteld wordt door mensen die hetzelfde traject hebben afgelegd als zij op het punt staan te doen. Ik zou willen dat de migranten hier openheid van zaken geven en geen mooi weer spelen.
Ik zou willen dat mensen het erover hebben dat het helemaal niet zo geweldig is om hier te zijn, tenzij je het leuk vindt om als tweederangs burger behandeld te worden. Dat er zelfs een speciale naam is om jouw groep aan te duiden.
De Turk die hij nu nog is, past hier niet en een Hollander kan hij nooit worden. Dat je heel erg goed Nederlands kunt leren spreken, maar dat je er nooit echt bij zult horen.
Dat mensen altijd reserves zullen hebben als je een ander geloof aanhangt dan zij. Dat de mensen in Europa weliswaar al minstens veertig jaar lang migranten in hun midden hebben, maar nog steeds bar weinig van ze af weten. En dat, als je je durft te beklagen hierover, dat als hoogst ongepast wordt gezien.
Zij hebben je opgenomen in hun midden, hoe durf je dan nog kritiek te hebben. Want je zult altijd een ‘gast’ zijn en gasten horen dankbaar te zijn.
Als je je niets aantrekt van dit alles en je dromen najaagt en er keihard voor wilt werken, zal er niets zijn dat je in de weg staat om je dromen waar te maken. Want dat is het geweldige in dit land. Als je ergens heel goed in bent, is the sky letterlijk the limit. Kortom, de mogelijkheden zijn oneindig, maar de prijs die je ervoor betaalt, kan zeer hoog zijn.
Voor de hele column: hier.
Trieste werkelijkheid.