Het was te verwachten dat er een storm van verontwaardiging en ontkenning los zou barsten na het VN rapport van rechter Goldstone. Zoals gewoonlijk als de onaangename feiten moeilijk meer te ontkennen zijn richt de woede zich tegen de boodschapper. ‘Naïeve idealist’ is nog een van de vriendelijkste oordelen. Dat hij het terrorisme aanwakkert (Peres) een van de minder vriendelijke.
David Landau, op de opiniepagina van de Volkskrant, heeft een leuke bedacht: met het rapport belemmert Goldstone de discussie in Israël, door al met conclusies te komen. Conclusies waarvan Landau meteen maar aanneemt dat die onterecht zijn, hoewel daar (zoals gewoonlijk wanneer Israël ergens van wordt beschuldigd) geen enkel argument tegenin wordt gebracht. Wat wij moeten geloven is dat de bevolking van Israël ‘verbijsterd’ was door het aantal slachtoffers in de oorlog, en ‘ernstig verontrust’, ‘hoewel ze Israël steunden toen het land naar de wapens greep als gevolg van de onophoudelijke schending van zijn souvereine grenzen door de regen van raketten die Hamas afschoot’. Ja en jammer nou, want als Goldstone zich in zijn rapport wat meer had ingeleefd in de positie van Israël, en niet meteen had gezegd dat Israël te veel burgers had doodgeschoten, dan was er tenminste nog een kans geweest dat er in Israël een debat op gang was gekomen, dan was er aanleiding geweest voor reflectie, zegt Landau. Maar door de beschuldigingen is de discussie nu gesmoord. Stom van Goldstone, dat hij gewoon de feiten op tafel legt, en dacht dat die misschien een reden zouden kunnen zijn voor Israël om te beginnen hand in eigen boezem te steken.
Origineel idee van Landau, deze beschuldiging. Goldstone was eigenlijk ingehuurd als bruggenbouwer en discussieleider, en hij heeft gefaald, moeten we begrijpen, hij had nooit aan zijn werkelijke opdracht, feiten onderzoeken, toe moeten geven. Stel je voor dat een onderzoeker zo te werk gaat: die denkt, weet je wat, die feiten zijn zo naar voor de mensen en daar schrikken ze van, dus ik zwak ze maar een beetje af, dan praten ze misschien wat makkelijker. Zo iemand zou wegens frauderen en incompetentie ontslagen moeten worden als onderzoeker, zo niet aangeklaagd.
Ach ja, de Volkskrant.
Nu heb ik het afgelopen half jaar niets gezien van enige ernstige verontrusting bij het Israëlische publiek over het aantal Palestijnse doden (behalve bij de kleine groep werkelijke vredesactivisten die niet verontrust waren maar diep verontwaardigd) ik heb alleen gehoord over ernstige verontrusting dat de beeldvorming wel erg negatief uitviel. Ondanks alle pogingen van Israël om de media tijdens de oorlog tegen Gaza te weren, en ondanks de grote inspanningen die Israel zich getroost om de publieke opinie te beïnvloeden. Dat idee dat Israel een geweldig moreel leger heeft, dat altijd zal proberen om burgers te sparen, het idee dat Israel alleen aanvalt uit zelfverdediging, dat beeld begint aardig te rafelen, zegt ook Richard Falk. Dat is wat de bevolking in Israel het meest verontrust – over Palestijnse doden maakt zich maar een enkeling als Gideon Levy of Amira Hass zorgen – en dat is waar de storm van ontkenning en de stroom van beledigingen aan het adres van de boodschappers over gaan.
(Richard Falk)
Richard Falk, Speciale Rapporteur voor de Palestijnse Gebieden van de VN is een indrukwekkend man. Van de zomer sprak hij in Den Haag. Er zijn in feite twee oorlogen gaande, zei hij, er is een militaire oorlog en er is een legitimiteitsoorlog, en die laatste begint Israël te verliezen. Niet langer wordt alles wat Israël doet kritiekloos aanvaard. En dat is waarom het Goldstone Rapport zo hard aankomt. Want feitelijk staat er weinig nieuws in, en feitelijk is het bovendien aardig gematigd.
De feiten, dat Israël bij de laatste aanval op Gaza oorlogsrecht en internationaal recht heeft geschonden waren al bekend. Dat er een volstrekt disproportioneel aantal burgers waren omgekomen viel allang niet meer te ontkennen, zelfs niet als je nog steeds vol wenst te houden dat Israël handelde uit zelfverdediging. Er waren al rapporten van Amnesty International, Human Rights Watch, B’Tselem, PCHR, er waren verslagen van betrouwbare journalisten en ooggetuigen van de VN. De soldaten van Breaking the Silence hadden al laten weten dat ze de opdracht hadden om te schieten op alles wat bewoog, en dat het duidelijk een doel was om de bevolking die Hamas steunde een ‘lesje te leren’. Ook voor mij, die de verwoesting tenslotte met eigen ogen heeft gezien, niks nieuws.
Wat Israël ook al niet siert, is dat ze geprobeerd hebben om Goldstone en zijn onderzoeksteam tegen te houden. Net als Richard Falk mag hij Israël niet in, en kon alleen Gaza bereiken via de ‘achteringang’ via Egypte. Op zijn minst roep je daar de verdenking mee over je af dat je wel weet dat het helemaal mis zit, en er alles aan doet om onderzoek te voorkomen. Ook was het duidelijk dat Israël al begon te roepen dat Goldstone bevooroordeeld zou zijn nog voor het rapport ter tafel verscheen.
Falk heeft het 575 pagina’s tellende rapport met deskundige ogen gelezen, en vindt dat het hier en daar nog tekort schiet. Weliswaar heeft het rapport terecht ook aandacht gegeven aan de oorlogsmisdaden die ook door Hamas zijn gepleegd, maar toch blijft het rapport steken in de veronderstelling dat Israël zich in weerde tegen terroristen, en op zich is dat de vraag. (Ik schreef daarover, hier). Het rapport blijft binnen het paradigma dat het een zaak was van zelfverdediging, maar dat Israël zich niet gehouden heeft aan de proportionaliteit. Wel heeft het rapport aandacht gegeven aan de illegale blokkade van Gaza, waardoor de bevolking voedsel, benzine en medicijnen werd onthouden – op zich een collectieve straf die tegen de Conventies van Genève is, maar nergens wordt de vraag behandeld of de aanval zelf, gezien het feit dat er andere middelen waren om de raketaanvallen te stoppen, op zich geen oorlogsmisdaad was.
En meer: er is in het rapport geen aandacht gegeven aan het feit dat de bevolking van Gaza opgesloten zat, en op geen enkele manier kon vluchten voor het oorlogsgeweld. Ook wordt er wel uitgebreid aandacht besteed aan die ene Israelische soldaat die in Gaza opgesloten wordt, maar wel tamelijk achteloos omgesprongen met het gegeven dat er duizenden Palestijnen gevangen gehouden worden, waaronder kinderen.
Uiteraard roept Israël meteen dat het rapport ‘eenzijdig’ is, hoewel ook de overtredingen van Hamas worden gemeld, en de Palestijnen zeker reden hebben om er niet geheel mee tevreden te zijn. Met name op een belangrijk punt: dat het rapport geen vraagtekens zet bij de bewering van Israël de aanval te zijn begonnen uit zelfverdediging. En dat terwijl in het rapport wel melding wordt gemaakt van het feit dat Hamas in de maanden voorafgaande aan de oorlog bereid en in staat bleek om de wapenstilstand te handhaven, maar er geen punt van wordt gemaakt of Israel niet in had kunnen gaan op de deal die Hamas aanbood: de wapenstilstand te verlengen wanneer Israël de blokkade op zou heffen. De veel dieperliggende vraag is dus of Israël überhaupt een aanval had mogen beginnen.
Iedereen die het rapport zorgvuldig leest moet constateren dat geen sprake van is dat Israel onevenredig verantwoordelijk wordt gesteld, en wel dat het volledig rekening hield met Israëls behoeften aan veiligheid, en op een aantal punten Israël nog het voordeel van de twijfel heeft gegeven, is Falks conclusie. Eerder aan de voorzichtige kant dus. Ook eindigt het rapport met de aanbeveling aan Israël, en aan Hamas, om binnen zes maanden zelf met een rapport te komen dat voldoet aan de internationale normen van objectiviteit. Dan pas, als ze dat niet doen, gaat de vraag spelen of de VN veiligheidsraad niet moet overwegen om zowel Israël als Hamas voor het Internationale Strafhof in den Haag te brengen. Nog buitengewoon netjes, vindt Falk, gezien het overweldigende feitenmateriaal dat er wel degelijk sprake is van oorlogsmisdaden.
Dat het toch zo hard aankwam, heeft er vooral mee te maken dat het duidelijk is dat Israël de legitimiteitsoorlog aan het verliezen is – en zo kwam Zuid-Afrika ook eens van de apartheid af – en dat Israël zich zorgen maakt of hun militairen en politici nog wel onbezorgd naar Europa kunnen reizen zonder risico opgepakt te worden, schrijft Falk. Ook is het duidelijk dat de boycot beweging (BDS) aan het groeien is. Israël komt niet meer weg met onzinnige stukjes op de opiniepagina van de Volkskrant dat Goldstone het debat in Israël heeft gesmoord.
Artikel van Richard Falk hier.
Artikel van David Landau, hier.
Het stuk is vertaald uit de New York Times. Ik denk niet dat David Landau de moeite neemt om speciaal voor de Volkskrant zijn mening over het Goldstone rapport te verkondigen.
Staat ook nergens dat Landau dat artikel speciaal voor de Volkskrant geschreven zou hebben, en doet er ook niet toe. De redactie blijft verantwoordelijk voor het plaatsen van zulke kul.
(PS het copy-right tekentje New York Times staat in de papieren krant wel vermeld maar niet op de website)
”Nu heb ik het afgelopen half jaar niets gezien van enige ernstige verontrusting bij het Israëlische publiek over het aantal Palestijnse doden”
”Dat is wat de bevolking in Israel het meest verontrust – over Palestijnse doden maakt zich maar een enkeling als Gideon Levy of Amira Hass zorgen – en dat is waar de storm van ontkenning en de stroom van beledigingen aan het adres van de boodschappers over gaan.”
Dit is geen nieuws, lijkt me, maar tot welke conclusies kom je dan? Dat Israel in moreel opzicht in wezen niet verschilt van alle andere landen in de regio? Dat Israel zich er wel op beroept een moreel hoogstaander land te zijn dan de buurlanden, maar dit in wezen niet is? En tot welke conclusies zou het Westen dan moeten komen? Dat land net zo behandelen als de rest van de regio: verontwaardigd doen over de vele schendingen van de mensenrechten, maar gewoon wel gezellig mee blijven zakendoen en handelen? Of consequentent zijn en alle en alle handelsbetrekkingen met al die landen verbreken? Het ene onrecht in het ene land is niet ernstiger dan het andere onrecht in een ander land in die regio, het is allemaal even ernstig en de vraag is dan ook of je wel zaken wilt doen met al die landen, Israel incluis.
Je vraagt naar de bekende weg, Timmerman. Het is al jaren bekend dat Israël stelselmatig mensenrechten schendt, en volgens onze eigen verdragen horen we Israël geen handelsvoordelen meer te geven. Verhagen doet alsof zijn neus bloedt, en is daarmee allesbehalve de held van de menstenrechten die hij zegt te zijn.
En uiteraard hoort er nagedacht te worden over sancties nu het toch zeer waarschijnlijk bewezen wordt dat er sprake is van ernstige oorlogsmisdaden. Uiteraard zal er ook gekeken worden of het een kwestie is die voor het Internationaal Gerechtshof gebracht kan worden.
Wat mij betreft had Nederland al heel veel eerder over moeten gaan tot sancties of in ieder geval het opschorten van handelsbetrekkingen.
Maar waarom dan een uitzonderingspositie maken voor Israel, waarom zou dit niet moeten gelden voor alle andere landen in die regio die zich stelselmatig ook al jaren aan de meest grove schending van mensenrechten schuldig maken? Omdat we met sancties e.d. mogelijk wel invloed op Israel kunnen uitoefenen en niet op die andere landen? Of vind je de schending van mensenrechten door Israel zo veel erger dan die van die andere landen? Als je alleen voor sancties tegen Israel pleit, krijg je al snel het verwijt dat je alleen die schendingen van Israel wenst te bestrijden. En terecht, lijkt me. Gelijke monniken, gelijke kappen, lijkt me.
Brr, moet wel ophouden met dat ‘lijkt me’. Ik lijk wel een CDA-er. Het lijkt me helemaal niet. Ik vind het.
Goldstone heeft ook onderzoek gedaan naar voormalig Joegoslavie en naar Ruanda. Er is geen kwestie van dat de VN met hun onderzoek er alleen op uit zijn om Israël aan te pakken.
Er wordt dus geen uitzonderingspositie gemaakt voor Israël, er wordt eindelijk een begin gemaakt met ophouden een uitzondering te maken voor Israël – alhoewel we nog moeten zien dat de westerse regeringen de opgestapelde rapporten eindelijk eens serieus gaat nemen. Israël presenteert zich graag als een westerse democratie, en vraagt op grond daarvan om handelsvoordelen, dan mag Israël zich wel eens beginnen te gedragen als een westerse democratie, en zich houden aan het internationaal recht, de mensenrechten enz zoals ze dat horen te doen volgens de verdragen die ze zelf hebben ondertekend. Daar komen ze al veel te lang mee weg.
Als je zegt dat er andere landen zijn waar ook mensenrechten worden geschonden en dat daar meer aandacht voor zou moeten zijn heb je gelijk, daar kun je voor pleiten, als je zegt dat Israël wederom ontzien zou moeten worden heb je ongelijk. Exact dat is al veel te lang gedaan, en daarmee maken ook wij ons medeplichtig aan veel te veel doden.
Ik heb niet aangegeven dat Israel ontzien zou moeten worden als we in het Westen overgaan tot handelsbeperkingen of sancties tegen Israel. Ik pleit juist voor vergaande handelsbeperkingen mbt alle landen in die regio die de mensenrechten met voeten treden, zoals Saudi Arabie, Soedan, Egypte, Syrie, Libie… De lijst is lang… Er blijven niet veel landen over waarmee je dan nog zaken kan doen, maar dan maar wat minder welvaart hier. Nu gooien we onze normen en eer te grabbel om duiten binnen te halen uit landen met afschuwelijke regimes. Voert het overigens niet te ver om te zeggen dat je je dan medeplichtig maakt aan de misdaden van die regimes? De schuld ligt altijd 100% bij die regimes zelf. We gaan toch niet alle schuld van de wereld op ons laden?
Wie weet dat er honderden burgers zijn vermoord, en niemand kan nu nog zeggen dat ze het niet wisten, en wie niets doet om te protesteren en er op zijn minst voor te zorgen dat er niet nog meer burgers vermoord worden is in mijn ogen medeplichtig. Zo simpel ligt dat.
Uiteraard ligt de schuld bij het regime zelf. Ik heb het over medeplichtigheid.als je daar niets tegen doet.
Voor wie dacht dat Goldstone niet voor antisemiet uitgemaakt kan worden omdat hij zelf joods is:
hier. Nu is het de minister van financiën Steinitz die hem voor antisemiet uitmaakt.
Goldstone as ‘anti-Semite’
Some Israeli officials went after Goldstone, who is Jewish, personally. Israeli Finance Minister Yuval Steinitz denounced him as an “anti-Semite.”
“Just as a non-Jew can be anti-Semitic, a Jew can also be anti-Semitic and discriminate against our people and despise and hate our people,” he told the New York paper The Jewish Week.
Tja, zo wordt het weer eens duidelijk hoezeer de beschuldiging van “antisemitisme” van de zijde van de zionisten en hun ondersteuners aan inflatie lijdt, ja zelfs geheel is uitgehold. Critici van het zionisme kregen dit al lang naar hun hoofd geslingerd, maar als het om Joden ging werden tot nu toe gewoonlijk termen als “zelfhaters”, “verraders” en “verloochenaars” uit de kast gehaald, voor zover ik weet. Deze laatste termen worden uit zeer rechtse hoek trouwens ook gebezigd jegens degenen, die niet willen meedoen aan dat primitieve “Islambashen”, is me gebleken.
Deze laatste beschuldiging aan het adres van Goldstone komt mij over als een teken van onmacht. Niet wat betreft wapens natuurlijk, maar wat betreft morele rechtvaardiging van het eigen gedrag.