Weinig tijd vandaag.

Israel doet erg zijn best om het Goldstone rapport zo snel mogelijk te begraven – hoewel je aan de moeite die ze doen dus kunt zien dat het erg is aangekomen. En uiteraard: nu wordt ook Goldstone, een zeer gerespecteerd rechter die al oorlogsmsidaden in Ruanda en voormalig Joegoslavië onderzocht, en die altijd achter Israël heeft gestaan – hij zat onder andere in de Raad van Bestuur van de gerenommeerde Hebrew University – door de minister van financiën van Israël Yuval Steinitz uitgemaakt voor antisemiet. (Hier)

Een tijdje wisten de Israël-apologeten niet hoe ze om moesten gaan met het toenemend aantal joden dat zich kritisch uitliet over Israëls politiek, kon je een andere jood wel voor antisemiet uitmaken? Dus was het geëigende etiket een tijdlang ‘joodse zelfhater’ hoewel het niet erg duidelijk is waarom je jezelf zou haten als je wat aan te merken hebt op Israël. Tenzij je er van uit gaat dat elke jood vanzelfsprekend, genetisch als het ware, achter Israël moet staan, wat die ook uitvreten, en dat er iets mis met je is als je last hebt van je geweten als er honderden Palestijnse burgerdoden zijn gevallen. Sinds er nogal de klad zit in het automatische ‘wij staan achter Israël’ wordt de reactie feller. En tegenwoordig wordt het etiket antisemiet geplakt op iedereen die kritiek heeft, joods of goy, zelfs als die kritiek bestaat uit een doorwrocht onderzoek in opdracht van de VN. Maar hoe noemen we het beschuldigen van joden door joden – wie is hier nu eigenlijk de antisemiet?

(Even een oneerbiedige vergelijking. Ik moest opeens denken aan een gesprekje dat ik eens had met een traditionele psychoanalyticus die er van overtuigd was dat het feminisme voortkwam uit penisnijd. Streng vroeg hij mij of ik het bestaan van penisnijd wilde ontkennen. Nee hoor, zei ik, mannen onderling kunnen er veel last van hebben.)

Het Palestijns Gezag in Ramallah overweegt een klacht in te dienen bij het Internationaal Strafhof in Den Haag, over de oorlogsmisdaden tijdens de ‘operatie gesmolten lood’. Als ze het maar uit hun hoofd laten, zegt Israël. Was er niet afgesproken dat Abbas alleen kan rekenen op de voordeeltjes die Israel hem toeschuift als hij braaf doet wat hem wordt gezegd? Niet eerlijk, zeggen de Israeli’s, want was Abbas het er zelf niet mee eens dat Hamas weer eens flink aangepakt moest worden? En dan achteraf gaan klagen dat er teveel doden bij vielen? Kinderachtig! Als ze de aanklacht niet onmiddellijk terugtrekken krijgt het Palestijns Gezag straf: dan krijgen ze niet de tweede mobiele telefoonprovider die ze zo nodig hebben. (Hier)
En strafregels schrijven natuurlijk: ik moet doen wat de meester zegt.

Ga even bij buurman kijken, Abu Pessoptimist, over een dagje bezetting. Hier: gemengd nieuws uit bezet gebied. Wat er zo allemaal gebeurt en niets ervan genoeg voor een bericht in de Nederlandse pers, want ja, het is ook zo vervelend, elke dag hetzelfde, weer iemand doodgeschoten bij een checkpoint, weer een dode in een van de tunnels, activist gearresteerd – de repressie tegen activisten die protesteren tegen de muur, al doen ze dat nog zo vreedzaam, neemt toe.

Ik krijg dezelfde reactie als Maarten Jan Hijmans, je kunt elke dag zo je weblog vullen maar ik word er zelf zo beroerd van.