(Job Cohen)
Burgemeester Cohens boek is uit, een bundeling van zijn toespraken en artikelen.
Boek nog niet gelezen, maar in Trouw vanochtend een interview met hem. Een deel daar uit:
De moeder van Job Cohen zat op 26 november 1940 in de Leidse collegezaal waar de rechtsgeleerde Rudolph Cleveringa zijn beroemde rede tegen het ontslag van Joodse docenten door de Duitse bezetter hield. Voor zijn moeder voelden de woorden van Cleveringa ’als balsem op haar twijfelende ziel’. Ze zou het nog zwaar krijgen tijdens de oorlog, maar op dat moment werd haar het gevoel gegeven: ’Ik hoor erbij’. Drie woorden maar: ’Een heel eenvoudige zin waarachter een complexe werkelijkheid schuilging’.
Het citaat is afkomstig uit ’Binden’, een bundeling van lezingen van Job Cohen, die vorige week verscheen. In het boek doet Cohen, burgemeester van Amsterdam, een poging om de complexe werkelijkheid te doorgronden achter het debat over integratie. Een debat dat naar zijn smaak te vaak in oneliners gevoerd wordt. Maar Cohen haalt graag de geschiedenis van de Joden in Amsterdam erbij, om te laten zien dat integratie een ingewikkeld fenomeen is. Dat uiteindelijk wel kan slagen.
Cohen: „Dat is een prachtig verhaal van een groep die heel langzaam haar plaats veroverde. We hebben tegenwoordig enorme haast als het om integratie gaat. Maar het kost tijd. Er waren hier nooit getto’s, maar ook in Nederland duurde het honderden jaren voordat Joden als volwaardige burgers geaccepteerd werden.”
Ja, er mag van nieuwkomers wat gevraagd worden. Maar het is niet alleen de minderheid die er voor kiest te integreren, en dat is een belangrijk punt: de meerderheid moet de minderheid ook toelaten.
Wat je er in ieder geval van kan leren is dat taal heel belangrijk is”, vervolgt Cohen. „Vanaf de negentiende eeuw, toen Joodse kinderen op school Nederlands moesten spreken, in plaats van Jiddisch, zie je dat die integratie sneller verloopt. Tegelijkertijd kun je er ook van leren dat het niet altijd de minderheid zelf is die ervoor kan kiezen om te integreren. Want toen begin twintigste eeuw Joden zich bijna helemaal aangepast hadden, werden ze nog steeds niet in alle opzichten voor vol aangezien. Uiteindelijk moet de samenleving een minderheid toelaten.”
In kort bestek waar ‘integratie’ om gaat. Lees. Hier.