Het moet maar weer even, want het was al weer een tijdje geleden dat ik uitlegde hoe het hier op dit weblog toegaat.
Dit is geen open forum waar iedereen zijn mening naar believen kwijt kan, dit is mijn persoonlijke weblog, en ik bepaal – net zoals ik beslis wie er mijn huis in mogen – wat er wordt geplaatst en wat niet.

Aanvallen op de persoon komen er niet op, dus wat iemand persoonlijk denkt over Marcel van Dam dumpt ie maar elders. Ook vind ik een goede regel dat mensen wel recht hebben op hun eigen mening, maar niet op hun eigen feiten. Je hoeft hier, als je het er niet mee eens bent dat we met Hamas horen te praten, bijvoorbeeld niet eindeloos aan te komen zetten met het handvest uit 1988. Er is sindsdien wel het een en ander gebeurd, en wie dat niet weten wil gaat eveneens ook maar naar elders, want ik ben geen repeterende breuk en ik heb nog wat anders te doen dan voor de 197ste keer hetzelfde te zeggen.

Wat iedereen hier zelf kan waarnemen is dat ik wel degelijk reacties opneem van mensen met een andere mening dan de mijne – ik heb het niet geteld maar ik dacht zo dat ik nog steeds meer bijdragen opneem van mensen met wie ik het niet eens ben, dan met mensen die op mijn lijn zitten. Maar het moet wel wat toevoegen.

Op andere websites en blogs gaat het er anders toe. Het model bij Joop is bijvoorbeeld dat iemand er een stuk opzet, dat de mensen die willen reageren de vrijheid krijgen, maar dat daar door de oorspronkelijke auteur niet meer op in gegaan wordt. Een legitieme keuze, maar niet de mijne. Wat je ziet gebeuren is een stroom aan rijp, rot en groen door elkaar heen, veel beweringen die op geen enkele manier waar gemaakt kunnen worden, maar waar vervolgens niemand wat aan doet, omdat niemand meer kan bepalen wie er nu echt wat van af weet. Daar schieten lezers dus niet veel mee op, behalve dat het ongetwijfeld voldoet in de behoefte van mensen om ergens hun mening te deponeren, maar het neveneffect is dat mensen die ergens echt wat van af weten weinig goesting hebben om daar tussen te gaan zitten. Die leveren misschien nog wel eens een aardige discussiebijdrage, maar bemoeien zich verder niet met de reacties. Het is een keuze. Ik vind Joop een aanwinst, in het weblandschap dat aan de linkerkant nog wat kaal is, en ik volg met interesse hoe Van Jole het gaat doen, maar ik doe het anders. Op mijn weblog. Strenger dus. Dat noemen ze ‘meulenbelten’. Graag gedaan.

Zie de spelregels, hier .

En ik zeg het nog maar even: dit is een huishoudelijke mededeling en geen discussiepunt.