Wanneer een land eenmaal begint met discrimineren, en dat niet alleen in de praktijk, maar ook vastgelegd in wetten, is het niet verbazingwekkend dat het met de staat van de mensenrechten niet geweldig gaat. Dat Israël, dat wettelijk een onderscheid maakt tussen de rechten van joden en niet-joden, al langer bekend staat als een land dat achterblijft bij de algemeen geaccepteerde normen op het gebied van mensenrechten is niet nieuw. Wat wel nieuw is dat het met het aantreden van een rechtse regering, en het uitblijven van enige serieuze oppositie in het parlement het met de mensenrechten nog verder achteruit kachelt.

ACRI, de Association for Civil Rights in Israël, onder leiding van Samy Michel, heeft net het rapport 2009 uitgebracht. Dit is de conclusie: het gaat geweldig met de mensenrechten, zolang je maar aan vele voorwaarden voldoet.

Zoals de vrijheid van meningsuiting: je mag van alles zeggen, zolang je maar geen kritiek hebt op de regering of protesteert tegen de oorlog. Dan loop je de kans gearresteerd en ondervraagd te worden. De Israëlische overheid is er niet vies van om organisaties die niet ‘loyaal’ genoeg zijn, zoals mensenrechtenorganisaties en een organisatie als ‘Breaking the silence’ (hier) met mediacampagnes zwart te maken, en vals te beschuldigen. Organisaties die opkomen voor de rechten van migranten kunnen rustig uitgemaakt worden als ‘een bedreiging van het zionistische project’ door een minister.

Je mag uitkomen voor je mening en daarvoor demonstreren, behalve als je de nakba, de verdrijving en onteigening van de Palestijnen in 1948 wilt herdenken, dat kan je te staan komen op gevangenisstraf.

Je mag overal wonen, tenzij je hoort bij de minder populaire bevolkingsgroepen zoals Arabieren, Ethiopische joden, Ultra-orthodoxen of gehandicapten.

Je mag in Israël komen werken, maar als je uit het buitenland komt moet je wel weer weg, want die buitenlanders verspreiden maar ziektes, zegt een andere minister.

Natuurlijk krijg je volledige burgerrechten, tenzij je niet in het leger hebt gediend, zoals de orthodoxen, de Arabieren en de gehandicapten, de Bedoeïenen.

Je hebt recht op gezondheidszorg – als je dat kunt betalen.

Je hebt recht op onderwijs – als je maar de juiste huidskleur hebt. Ethiopische joden kunnen ook op door de staat gefinancierde scholen uitgesloten worden. En het helpt als je op een school zit die veel militairen aflevert. Niet de Arabische scholen dus.

Officieel is Israël tweetalig, en heeft de Arabisch/Palestijnse minderheid recht op hun eigen taal in het openbaar, behalve dat een derde minister voorstelt om het Arabisch maar van de straatbordjes te verwijderen.

En als je vindt dat er sprake is van discriminatie kun je altijd naar het Hooggerechtshof. Je moet er alleen niet op rekenen dat er bij een gunstige uitspraak ook wat verandert, want de regering vat de vonnissen liever op als een aanbeveling die ze ook naast zich neer kunnen leggen.

En dan hebben we het nog maar niet over het feit dat de situatie op de Westoever waar je alleen rechten hebt als je er komt als een Israëlische kolonist. Het strekt ook niet tot aanbeveling om een Bedoeïen te zijn, ook niet als Israëlische staatburger.

Lees het rapport, hier.

De inhoudsopgave:
Freedom of Expression – as long as you have nice things to say
Harassment of Human Rights Organizations and Activists: Freedom of
Expression and Activity – as long as you don’t criticize
Palestinian-Arab Citizens of Israel: Rights – as long as you’re loyal.
Bedouin Rights – as long as you live where we tell you.
Criminal Justice Rights – as long as you’re not suspected of a security offense.
Hatred and Racism: Rights – as long as you’re one of us.
Rights of the Elderly – as long as you’re young.
The Right to Education – as long as you fit in.
The Right to Housing – as long as you’re one of us.
The Right to Social Security – as long as you’re gainfully employed.
The Right to Health Care – as long as you pay.
The Occupied Territories: Rights – as long as you’re Israeli.

Wensite ACRI hier.

Morgen meer: er is een grote demonstratie geweest in Tel Aviv voor de mensenrechten, Ha’aretz: hier. En zie alvast Abu Pessoptimist, hier.