De laatste loodjes van mijn boek. (Het heet “Oorlog als er vrede dreigt”.) De voetnoten. Verkijk ik me altijd op – altijd meer werk dan je dacht, vooral omdat ik altijd weer vergeet dat ik alles vergeet, en ik al drie dagen op zoek ben naar het artikel waarin staat door wie de tomatenkassen in Gaza zijn opgekocht, en ook ben ik een citaat van Moshe Dayan kwijt. En het erge is dat ik op zoek naar die ene voetnoot weer tig interessante dingen tegenkom die er ook in moeten.
Ik probeer mijzelf dus aan te leren om overal een aantekening van te maken, maar ja, dan moet je ook nog onthouden waar je die aantekening zo opbergt dat je die weer vinden kunt. Papier is plat en stil, roepen heeft geen zin. Als ik een poes kwijt ben zit die tenminste te krijsen in de kast.
Ik lijd? Nee hoor, ik vind het heerlijk. Pot thee erbij, tevreden poezen in de buurt want zo hoort het, de kleine conservatievelingen vinden het prima als vrouwen werken als ze dat maar wel thuis doen. Maar het is wel doorwerken want de allerdooiste deadline naakt.
En ondertussen val ik af, want dat was na de kerst ook weer eens de bedoeling. Vier kilo zijn al van mij afgegleden, dat reken ik om in vier maal vier pakjes roomboter, een boterberg van zestien pakjes, en ben erg onder de indruk van wat ik al die tijd met mij mee sjouwde. Hoewel ik nu wel erg verlang naar een bruine boterham met kaas en dik boter, en de thee me wel de oren uitkomt.
En dus verwaarloos ik vrienden en familie (kerst was mijn laatste poging tot collectieve gezelligheid met een echte scharrelkalkoen, waar kind de helft van op heeft moeten eten omdat de andere helft van onze familie ziek was), ik beantwoord mijn mail niet op tijd, de telefoon neem ik al helemaal zelden op, mijn verjaardag daar doe ik niet aan – 65 is toch al geen leeftijd meer om te vieren nu we tot 67 door moeten werken – en ik ben ook niet echt met mijn aandacht bij mijn weblog.
Komt wel weer.
Maar begin april ligt mijn boek in de winkel.
Insha’Allah.
O en PS: Buurman Abu is weer thuis en is aan het inhalen, en zo vind ik op zijn weblog in ieder geval al twee onderwerpen die op mijn stapeltje moet-ik-nog-doen lagen: hoe Israël steeds meer activisten op laat pakken, naar aanleiding van een artikel van Madia Hijab, en het domme stukje van rabbijn Menno ter Braak in Trouw, die suggereert dat de oplossing voor de Palestijnen is dat ‘de economie wordt verbeterd’. Ga zolang maar effe naar hem toe. Hier.
Ja, dat is natuurlijk zo, je bent vandaag jarig! Van harte gefeliciteerd, Anja! Ik hoop dat je nog heel lang zulke mooie, goede en inspirerende dingen zult blijven doen, in aanwezigheid van al die mensen die je zo dierbaar zijn.
Lieve Anja, wij willen ook helemaal niet dat je stopt en we gaan je verjaardag nog wel even vieren, later als je al die voetnoten hebt gevonden. Het lijkt me heel gezellig bij je nu. Anja, fijn dat je er bent, dat je bestaat.
Happy Birthday !!!!
soms kunnen verjaardagen in je eentje heerlijk zijn, als je maar tevreden bent en gelukkig met wat wel is. Dan wens ik je voor het komend levens- en kalenderjaar persoonlijk geluk en meer oplossingen voor de immense problemen die je hier dagelijks toelicht.( waar ze vandaan moeten komen weet ik niet, maar laat de wereld ons eens verrassen)
Graag sluit ik mij aan bij de vorige inzenders.
Hartelijk gefeliciteerd met deze bijzondere verjaardag.
ELF MABROUK, Anja!
en nog een heel gelukkig nieuw jaar by the way. Ik kijk uit naar de lancering van jouw boek? is het een haalbaar idee om op de dag van het land hier aandacht aan te besteden in Vlaardingen?
🙂
Dat je er nog vele jaren mag zijn.
Alle liefs!
Anja, je kunt de berichten op Haaretz van vandaag beter maar niet inzien. Ook Obama gaat steeds meer op Bush lijken.
Sanu helu eh ya habibti
Gefeliciteerd Anja!
En hoe heb je dat met die vier kilo boter voor elkaar gekregen? Lijkt mij ook interessant! 😉
Ik kijk uit naar je boek.
(5) Ik wil best wat komen doen in Vlaardingen als het boek uit is, Sahar, want het is natuurlijk ook jullie boek.
(8) Die pakjes boter, dat doe ik door een vreselijk streng dieet van drie zakjes met iets met eiwit en verder alleen groente per dag, maar geen bietjes, worteltjes, spruitjes, ui en knoflook. Heeft Erica Terpstra geloof ik 40 kilo mee verloren. En niks geen alcohol (goed voor de voetnoten) geen vlees, vis, fruit, ei, melk, kaas, zeg eigenlijk maar helemaal niks. Geen honger, wel voortdurend zin in iets wat niet mag. Wel anderhalf liter water. Ik vind water niks. En vandaag en gisteren hielden alle kilo’s zich krijsend vast aan mijn heupen met hun klauwtjes en riepen we willen er niet af! Dus of het gaat lukken?
Symptoom: ik geef de poezen een blikje en ruik dat en denk o dat wil ik ook wel.
Die tomatenkassen in Gaza? Volgens mij waren het de aardbeienkassen, en heeft Wolfensohn, ex. dir. Wereldbank en destijds benoemd om Gaza te helpen na ‘de Israëlische terugtrekking’ er 600.000 dollar eigen vernmogen in gestoken…
Zie..ik zoek het voor je op.
Enne, van harte!
Bijv. hier, en van daaruit vind je de weg wel..
http://www.nytimes.com/2005/10/25/international/middleeast/25mideast.html?_r=1
Dag Anja,
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag. En dank voor alle informatie en nieuws op je weblog iedere dag. Ik wens je veel geluk en goede gezondheid. groeten Josee Rothuizen
(11) Het waren in ieder geval kassen, en ik dacht al dat het Wolfensohn was, maar in combinatie met tomatoes en Gaza leverde dat niks op – even de aardbeien proberen dan, en ik weet dat hij zo’n drie en een half miljoen dollar van een paar miljonairs heeft gekregen, dat betaald heeft aan de Israeli’s, die dat in hun zak stoken en vervolgens de grenzen sloten voor export – en dat het vervolgens allemaal voor niks was omdat de grenzen gesloten werden toen de oogst (aardbeien of tomaten) rijp waren. Nee, het waren tomaten, Jaap, want ik weet nog dat ze een contract hadden getekend dat die tomaten voor de export waren en anders vernietigd moesten worden.
Maar waar o waar heb ik dat nou toch weer vandaan?
Nou zo kom ik mijn tijd wel door.
Dank je Jaap.
Ik zoek verder.
Yes!!!! Hier. Cynisch staat er in het artikel dat het zo’n mooi voorbeeld was van samenwerking tussen de Israeli’s en de Palestijnen. Azmi Bishara heeft eens gezegd dat er geen ander koloniaal systeem was dat na terugtrekking niets anders dan verwoesting heeft achtergelaten – overal vindt je nog kerkjes, scholen, gebouwen als sporen van koloniale overheersing. Israel verwoest alles na vertrek, zoals ik met eigen ogen heb gezien toen ik na de ’terugtrekking’ in Gaza was, tot en met de waterleidingen en de elektriciteit van de ontruimde nederzettingen, en het enige wat nog heel was waren de kassen – omdat Wolfensohn daar de Israeli’s enige miljoenen voor had betaald, waaronder een flinke duit uit eigen portemonnee. Die innen dat, leuk, nog verdienen aan de bezetting, en draaien vervolgens het project de nek om door de export tegen te houden.
Leuke samenwerking.
Hier over een teleurgestelde Wolfensohn.
En het waren tomaten.
Dank Jaap.
Bel anders ook nog even met Verhagen, Anja, en vraag hem hoe het met de ‘Nederlandse’ anjers gaat. Zelfde verhaal.
En niet te lang crashdiëten hoor, mooi dik is niet lelijk. En ook van mij nog gefeliciteerd! En nog sterkte met de voetnoten! De zoekfunctie van je eigen pc al geprobeerd?
Ja die zoekfunctie is een zegen, maar wat ik ook deed, tomaten, Wolfensohn, niks. Dus ik had het wel in mijn hoofd, maar het stond er nog niet op. Het zat nog ergens in een artikel of zo.
En wat dik betreft, jouw dik is mooi, mijn dik niet hoor. Schoon genoeg van en mijn knieën vinden het ook niet leuk meer, elke dag 16 pakjes boter meesjouwen behalve de blikjes poes.
Jij sterkte in dit nieuwe jaar, Claar.
Ik ga maar weer eens een nieuwe zwik groente halen. Yummie, bleekselderij!