(Uri Avnery in Sheikh Jarrah)
Er begint weer wat te bewegen in Israël, nadat de eens zo grote vredesbeweging op sterven na dood was. Het eerste wat er gebeurt is dat de dagelijkse demonstraties in Sheikh Jarrah, een Palestijnse wijk in Jeruzalem, nu worden opgevrolijkt door mensen die we al vele jaren niet meer hebben zien demonstreren – niet alleen Uri Avnery van Gush Shalom, want die is er nooit mee opgehouden, maar ook schrijver David Grossman, (die nog voor de oorlog tegen Gaza was), voormalig minister Yossi Sarid en voormalig Knesset voorzitter Avraham Burg van wie het boek net in Nederland is verschenen. (zie ook NRC van gisteren)
Ook voor hen is kennelijk de maat vol, en ook daar knappen sommige mensen er reuze van op als ze uit de politiek gaan. Er is al jaren een proces gaande om de Palestijnen uit Oost-Jeruzalem weg te werken en te vervangen door joodse Israeli’s. De smoes is dat die huizen eens het bezit waren van joden, en nu dus nog steeds van joden zijn. Heel goed zei mijn vriendin Rula, die in Oost Jeruzalem woont, dan krijgen wij dus ook alle huizen terug die eens van Palestijnen waren. Maar dat is natuurlijk niet de bedoeling.
(Palestijnse bewoner brengt de demonstranten koffie)
Een tweede ontwikkeling is dat nu voor het eerst de mensen van de vele mensenrechtenorganisaties hebben gedemonstreerd, en nu eens niet vanwege hun clienten, de mensen waar ze voor op komen, maar vanwege henzelf. Langzamerhand komen ook joodse ‘dissidenten’ steeds meer onder vuur te liggen. Op 11 december 2009 vond dan ook voor het eerst een demonstratie plaats in Tel Aviv, van een bonte verzameling mensenrechtenactivisten, van de gay movement, de vrouwen van Machsom Watch die dagelijks bij de checkpoints observeren hoe soldaten omgaan met Palestijnse mensen die er door moeten, tot de mensen van de hotline voor migranten. Duizenden mensen. Die voor het eerst, schrijft Didi Remez, niet op kwamen voor hun cliënten, maar voor zichzelf. 131 Wij dachten altijd dat de vrijheid van meningsuiting heilig was in Israël, zegt Remez. (Hier) Maar dat is niet langer waar. Hoewel kleine demonstraties waarbij mensen zonder het verkeer te blokkeren met borden ergens staan wettelijk zijn toegestaan worden ze steeds vaker met grof geweld uit elkaar geslagen, worden deelnemers gearresteerd, verhoord en opgesloten en van ordeverstoring beschuldigd. Tijdens de oorlog tegen Gaza zijn honderden demonstranten opgepakt, geïntimideerd en vals beschuldigd. 132Activisten krijgen huisarrest opgelegd hoewel daar geen enkele wettige basis voor is. Mensenrechtenactivisten ontvangen doodsbedreigingen. De hulpverleners die migranten helpen worden door woordvoerders van de ministeries ‘een bedreiging voor het zionistische project‘ genoemd, en kunnen tot jaren gevangenisstraf worden veroordeeld als ze migranten zonder papieren te hulp komen. Ook de ondersteuning van dienstweigeraars is inmiddels strafbaar, en de mensen van New Profile, een feministische anti-militaristische groep werden van hun bed gelicht, gearresteerd en verhoord, hun computers werden in beslag genomen, en pas een jaar later, wegens gebrek aan bewijs, vrijgesproken.
Er beweegt dus weer wat in Israel. Sommige van die demonstranten in Sheikh Jarrah wijten het aan de kolonisten, die ze zien als ‘een obstakel voor vrede’. Beetje naief, denk ik dan, om te denken dat er zonder die kolonisten wel vrede kan komen, tenslotte heeft regering na regering de nederzettingen uitgebreid, en daarvoor de kolonisten gebruikt en betaald.
We zullen zien.
(Foto’s Gush Shalom)