Eindelijk met Kind naar Avatar geweest. Eerste keer was het uitverkocht, tweede keer stond Kind daar met kaartjes en kwam ik een uur te laat opdagen omdat ik door die kop vol voetnoten in de war was met de tijd, maar nu is het toch eindelijk gelukt.
Heerlijk. Ja, supercommercieel, duurste film ever, maar heerlijk. Kind was kritischer dan ik, maar ja, in veel opzichten ben ik meer kind dan Kind: de prachtige ‘special effects’ waren vaak wel erg voorspelbaar, dat je het gevoel had door de D3 dat er een beest je gezicht in vloog was na de derde keer al minder spannend, en zeker; de verhaallijn was wel erg schematisch. De good guys waren wel totaal engelachtig, en de bad guys waren wel complete slechterikken, maar wat buitengewoon bevredigend dat de Palestijnen nou eens wonnen. Kom daar in het echte leven maar eens om, daar moet je echt voor naar de film. (Of de Indianen, of de aboriginals, je mag die blauwe wezens zelf vertalen in je favoriete onderdrukte volk).
Een film voor links dus, en voor de Partij van de Dieren, want de beesten hadden ook een mooie rol in de film en hielpen bij de overwinning, en voor alles wat politiek groen is, want ook de verbondenheid met de natuur werd breeduit uitgesponnen. In de strijd tussen natuur en machine won de natuur, wel met hulp van de godheid, want Zij stond uiteraard aan de kant van de onderdrukten. En ze krijgen elkaar, ook nog. Wat wil je nog meer? zuchtte zij verrukt.
Ga kijken dus, neem desnoods een kind mee als excuus.
En hier: de echte Palestijnen hebben de film ook gezien. Kijk maar: het vrijdagse protest bij Bil’in. Hier.
Ik heb Avatar gezien, en heb ook genoten; maar naast het platte verhaal zat me nóg iets dwars; dit stuk komt heel aardig in de buurt van mijn bezwaar:
´When Will White People Stop Making Movies Like “Avatar”?´
http://io9.com/5422666/when-will-white-people-stop-making-movies-like-avatar
(als je na het lezen hiervan de vergelijking met de Palestijnen nog wat aanvult dan merk je wat een wrang scenario Avatar heeft)
Ja, het klopt dat de Avatar kunt plaatsen in de categorie ‘blanke schuld’. Ik heb daar niet zoveel bezwaar tegen, als je bedenkt waar we vroeger door Hollywood mee dood werden gegooid: de films waarin de cowboys altijd gelijk had en de wilde Indianen moesten worden verslagen – genocide dus. Dus was een film als Dancing with wolves een verademing, omdat voor het eerst Indianen mensen waren.
In Avatar zit veel maatschappijkritiek verpakt, weliswaar op een vreselijk simplistisch niveau, maar misschien maakt dat dat het bij een groot publiek aankomt – des te beter.
En als ik scherper kijk zie ik ook wel ideologische bezwaren hoor, zoals het feit dat de blanke die ‘overloopt’ meteen ook maar de grote leider wordt die de boel moet redden – wat als die grote oranje vogel zou hebben gedacht – die rare man die moet ik niet – zou het toch slecht afgelopen zijn die film. Behalve het blanke slechte geweten is er dus voor een blanke met slecht geweten een heldenrol weggelegd – nou ja. Als dat betekent dat meer kindertjes zich met de boodschap kunnen identificeren, vind ik dat niet zo erg.
Het feit dat de Palestijnen het meteen oppikken zegt mij ook wel iets. Die zijn waarschijnlijk in doorsnee geheel verrukt.
Kortom, degene die dat kritische stuk heeft geschreven heeft wel een punt, maar ik vind het niet opwegen. (Het deed me trouwens wel weer denken aan zware discussies vele jaren geleden over de mogelijke rol van witten bij de zwarte bevrijding, en trouwens ook van mannen bij het feminisme.)