(Najla Said)

Edward Said, de geleerde Amerikaanse Palestijn, is ongetwijfeld een van de belangrijkste Palestijnse stemmen – zijn boek The question of Palestine was voor mij een belangrijke blikopener, toen ik begon te lezen over Palestina/Israël. Helaas is hij overleden, maar hij laat een belangrijke reeks boeken na.


(Edward Said)

Zijn dochter, Najla Said, voelde zich aanvankelijk vooral Amerikaanse en niet zo Palestijns. Het is ook niet zo makkelijk om je eigenheid te ontwikkelen in de schaduw van zo’n beroemde vader. Najla maakt theater. In het fimpje waarvan hierbij de link, vertelt ze over haar eerste bezoek aan Palestina, met haar vader, die voor het eerst sinds vele jaren terugging, en toen al leukemie had.

Ik vind het een ontroerend verhaal, hoe ze met haar dure New Yorkse schoenen in de modder van Gaza stapte, hoe het stonk – en dat was 1992, toen alles nog erg veel beter was dan nu. Hoe ze tegen wil en dank steeds Palestijnser werd, niet meer anders kon. Mooi stukje, kijk. Hier.

Met dank aan de website van Sabbah, hier