Altijd leuk om even te doen: zo’n testje. Wat mijn plaats is in het politieke landschap. Nou, geweldige verrassing: ik kom pontificaal uit bij de SP, en wel SMAK in het midden. Geen enkele twijfel, zelfs PvdA en GroenLinks zitten niet meer in mijn kringetje dat ik met mijn antwoorden trok in het landschap – ondanks mijn waardering voor Job Cohen, en dankzij het gegeven dat GroenLinks even nogal gezakt is in mijn waardering – maar wie weet hoe structureel dat is want meestal vul ik bij dat soort testjes in dat GroenLinks eventueel, als het echt niet meer anders kan, wel mijn tweede keus zou zijn. Nu even niet.
Dus wat dat betreft klopt de kieskompastest (hier, kun je die zelf doen) Wat niet klopt: dat ik het verste afsta van de VVD. Dit is waar: het is volstrekt onmogelijk dat ik ooit op de VVD zal stemmen, ondanks het feit dat ik een geweldig waardering heb voor Hans Dijkstal, een van de initiatiefnemers van Eén land, één samenleving. Over sociaal-economische zaken hadden we het nooit, maar Dijkstal zat op de ‘culturele’ as, kijkend naar de integratie issues zeer op de lijn van, zeg, Job Cohen. Het idee dat we het in dit pluriforme land met elkaar moeten doen en dat dat ook fatsoenlijk kan. Maar wat betreft de sociaal-economische plannen van de VVD sta ik inderdaad op grote afstand.
Maar het kan nog erger, want hier heeft de kieskompas wat mij betreft erg ongelijk. Het is niet alleen duidelijk dat er een partij is waar ik niet alleen never nooit op zal stemmen, maar waar ik ook zeer actief op tegen ben, en dat is natuurlijk de zogenaamde Partij voor de zogenaamde Vrijheid. De reden dat de PVV op de links-rechts as van sociaal-economische issues op de kompas zo’n beetje in het midden terecht is gekomen, is omdat er alleen wordt gekeken naar de losse stellingames, en niet naar de achterliggende ideologie. En we weten het, De PVV draait zijn hand er niet voor om om zo hier en daar wat linkse dingetjes mee te pikken naast de rechtse dingetjes, en dat als partijprogramma te presenteren.
Ik verwees al naar een artikel waarin veronderstelt wordt dat de PVV het Deense model imiteert (hier): en dat komt er op neer dat ze proberen in alle opzichten een nette, gemiddelde partij te zijn – op het integratiepunt na, waarin ze onvervalst ultra-rechts blijven. Het lijkt in Denemarken nogal te lukken op die manier, om als gewone partij geaccepteerd te worden, en vervolgens te proberen de hele politieke handel mee te trekken richting meer vreemdelingenhaat en anti-islam. Ik ben even vergeten waar ik dat las, maar het blijkt dat Wilders ook openlijk het Deense model aanhangt, wat betekent: niet meeregeren als dat er toch niet inzit, maar wel gedoog-invloed uitoefenen als partij die zijn acceptatie vindt door een voor ieder wat wils programma. Meer mensen werkzaam in de zorg? Toe maar. Dat levert in ieder geval weer wat stemmen op van mensen die het voor elkaar krijgen om links te willen voor zichzelf en rechts voor anderen of die hun geweten willen sussen dat ze toch echt niet zo rechts zijn geworden.
(wordt vervolgd)
Grappig is bij dit soort testjes dat als je wat minder uitbundig reageert (wat ik bij enquetes waar ik een enkele keer aan mee werk vaak doe) het de uitslag behoorlijk kan veranderen. Ik heb dat eens uitgeprobeerd.
Als ik “helemaal mee eens” vervang door “mee eens” (resp. oneens) dan kom ik bij de PvdA uit i.p.v. de SP.
Die test is voor mij dus niet zo geschikt, lijkt het.
Ook vind ik die vragen over geschiktheid en betrouwbaarheid zeer discutabel. Het laat geen ruimte voor: “Betrouwbaar & competent, maar ben het met deze man op tal van punten gloeiend oneens.”
En wat de Wilders club betreft, die haalt de zelfde truc uit als vele andere uiterst rechtse bewegingen in het verleden deden: Het over nemen van eisen uit de arbeidersbeweging en linkse politieke partijen. Ik geef er geen stuiver voor.
Mazzel & broge, Evert
Wel Evert, ik dacht : ‘k Zal het ook eens proberen en kwam tot mijn grote verbazing uit bij de CU.
Tjee, wat moet ik daar nu mee? Werkelijk lariekoek!
Groet,
Gerrie
Wel grappig, Evert: uit jouw testje lijkt het grote verschil tussen PvdA en SP dat de PvdA wat wil en dat de SP het echt wil, en wel uitbundig. Zo heb ik het nog niet gezien.
In dit soort kieskompassen geloof ik absoluut niet. In de vraagstelling zitten gewoonlijk een aantal vooronderstellingen, dubbelzinnigheden en waardengebondenheid besloten, zodat de uitslag (althans gedeeltelijk) niet betrouwbaar is. Afgezien nog van het feit dat ik mijn stem sowieso niet zou laten afhangen van een extern “kompas”.
In het verleden heb ik het enkele malen alleen voor de aardigheid geprobeerd. Steeds kwamen de SP en GL ongeveer ieder voor 50 % eruit. Niet geheel bezijden de waarheid; dat wil zeggen: ik kies bewust voor de SP, maar ben het op enkele punten blijkbaar meer eens met GL.
We staan aan de vooravond van landelijke verkiezingen waarin het gaat over de majeure vraag die Agnes Kant al stelde in haar laatste partijtoespraak: gaan we dadelijk over rechts of gaan we over links.
Die verkiezingen maken uiteraard dat elke politieke partij zichzelf uit alle macht profileert en kiezers probeert aan zich te binden. Negatief geformuleerd: dat elke politieke partij andere partijen waar mogelijk zal beschuldigen van gedraai, valse voorstelling van zaken en wat heb je nog meer voor wapens om anderen zwart te maken.
Ik vind het eerlijk gezegd niet erg constructief voor de wens (ook de mijne) om straks over links te kunnen gaan, als links elkaar voor de verkiezingen onderling zo enorm de maat gaat nemen. Ik ben (actief) lid van de PvdA, maar kan moeiteloos vijf punten opnoemen waarop ik het met mijn PvdA oneens ben, of die ik anders zou willen formuleren. Ik denk dat iedereen die eerlijk is datzelfde heeft bij zijn eigen partij. Voor mij is dat geen reden om dan maar voor een andere partij dan de PvdA te kiezen. Maar wel om binnen de partij waar ik maar kan actief de discussie aan te blijven gaan en buiten de partij medestanders te zoeken.
Wat ik eigenlijk wil zeggen, is dat je datzelfde – van binnen uit de discussie aangaan – ook kunt (en moet) toepassen op een toekomstige linkse coalitie en dat mijn zorg is dat het je verschansen in je eigen partij en dus afgeven op de andere partijen waarmee je samen wilt werken het wel eens onmogelijk zou kunnen maken dat de kiezers in zo’n linkse coalitie gaan geloven. En daarom doe ik er niet aan mee. Die energie kun je beter gebruiken om de echt essentiële verschillen tussen rechts en links zichtbaar te maken.