Kolonel Danny Tirzeh is degene die in de eerste plaats verantwoordelijk is voor de afscheidingsmuur die Jeruzalem omringt – en de stad afsluit van het achterland: de Westoever. En daarmee past Jeruzalem in het grotere plan: het wordt de Verenigde Hoofdstad van Israel tot in de Eeuwigheid. Daartoe is om te beginnen de stad Jeruzalem uitgebreid: die is nu vele malen groter dan de Heilige Stad binnen de oude muren. Jeruzalem heeft al menig Arabisch dorp opgegeten. En dat is precies de bedoeling.

En nu, schrijft Uri Avnery in een van zijn cynische columns, heeft diezelfde kolonel Tirzeh, door iedereen bejubeld als de grootste deskundige wat betreft de bouw van de muur, opeens besloten om de route van de muur te wijzigen, zodat het Palestijnse dorp al-Walaja niet aan de Palestijnse kant maar aan de Israëlische kant komt te liggen. Uiteraard wordt de bewoners van dat dorp niets gevraagd. Kolonel Tirzeh kan altijd heel goed uitleggen waarom die muur zo moet lopen als die loopt, waarom het belangrijk is voor de veiligheid van het joodse volk om de Palestijnse dorpen te scheiden van hun land, en waarom het een dodelijk gevaar op zou leveren voor de Israëlische soldaten als een olijfboomgaard in handen zou blijven van de families die daar al eeuwen hun bestaanszekerheid aan ontlenen.

Als er onenigheid ontstaat over de onteigening van Palestijns land geven de rechters kolonel Tirzeh meestal gelijk, tenslotte is hij de expert, en als hij zegt dat de loop van de muur joodse levens redt, wat zou een rechter hem dan tegenspreken? En een heel enkele keer krijgen de bewoners van een dorp dat hun land kwijt raakt gelijk: zoals de bewoners van Bil’in, die de rechter er van konden overtuigen dat het de veiligheid van Israël niet zou schaden als de muur een paar honderd meter op zou schuiven en ze een deel van hun land zouden kunnen behouden, en het niet zou betekenen dat het Israëlische landschap bezaaid zou worden met joodse lijken. Niet dat die uitspraak iets uitmaakte, want ondanks het feit dat het hoogste juridische orgaan, het Hooggerechtshof, het leger er aan moest herinneren dat een uitspraak geen aanbeveling is, maar een bevel, doet het leger zoals gewoonlijk niets. Kraait verder geen haan naar. Behalve de bewoners van Bil’in, die de rekening betalen met hun grond, hun groente, hun toekomst, die geweldloos blijven protesteren, al wordt er op hen geschoten en sneuvelt er af en toe iemand.

Maar nu dreigt er een flinke aap uit de mouw te komen. Het Holyland corruptieschandaal. Tot nu toe geloofde het merendeel van de burgers dat de muur een noodzakelijk onderdeel was van het zionistische project, dat het bescherming biedt tegen de terroristen, en Jeruzalem behoudt als ongedeelde joodse hoofdstad. Maar wat blijkt nu: de muur is vooral onderdeel van een massale winstmakende onderneming. Kolonel Tirzeh doet het vooral om het geld. Het dorpje al-Walaja ligt op een te aantrekkelijke plaats om dat aan de Palestijnen over te laten. Kolonel Tirzeh blijkt niet te handelen in opdracht van het leger maar in opdracht van projectontwikkelaars die op het land van dat dorp honderden nieuwe wooneenheden willen bouwen, voor een woonwijk voor orthodoxe burgers, ter waarde van vele miljoenen. En nu lijkt het er op alsof kolonel Tirzeh misschien niet helemaal uit liefde voor zijn land de loop van de muur wilde veranderen, maar dat hij eventueel een graantje meepikt van al die miljoenen die er verdiend gaan worden.

Niemand van de burgers in Israël heeft er zicht op hoe het in zijn werk gaat, maar dit is duidelijk: elke lap onteigend Palestijns land komt in de handen terecht van projectontwikkelaars die daar enorme eenheden woningen bouwen, die vervolgens voor grof geld worden doorverkocht. Het is duidelijk dat maar een deel van de winst in de Israëlische schatkist terecht komt en uiteraard al helemaal niet in handen van de rechtmatige eigenaren van het geconfisqueerde land.

En nu is er een schandaal, weer een. Eindelijk wordt er eens onderzocht hoe eigendomsbewijzen en geld op bankrekeningen van eigenaar veranderen, en er worden mensen gearresteerd wegens fraude en corruptie. En alle ambtenaren en politici die er een handje in hebben gehad staan nu onder verdenking zich voor flinke bedragen om te hebben laten kopen om de profiteurs, de geldwolven, van de juiste vergunningen te voorzien zodat ze ongehinderd aan het bouwen konden slaan, inclusief de vorige en de huidige burgemeester van Jeruzalem.

Al-Walija heeft de pech om aan de rand te liggen van de enorme nieuwe wijk Holyland in West-Jeruzalem, op de plaats waar eens de Palestijnse wijk Katamon bestond. De bewoners van die wijk werden in 1948 verdreven. De bewoners van al-Walaja zijn vluchtelingen van 1948, die een nieuw dorp stichtten op het land dat ze nog over hadden, aan de andere kant van de grens van 1948, op de Westoever. Het dorp werd bezet in 1967, en geannexeerd door Jeruzalem. Vervolgens waren de huizen, volgens de onnavolgbare logica van het Israëlische recht ‘illegaal’, ook al woonden de inwoners in hun eigen huizen, op hun eigen land. Maar volgens de wet kunnen ze er elk moment uitgezet worden.

(Afbraak van Palestijns huis)

De manier om dat smakelijke stukje land in te lijven bij Israël gaat volgens een beproefd zionistisch recept, schrijft Avnery. Eerst wordt de Arabische naam vervangen door een Hebreeuwse, bijbels klinkende naam. Net als het nabijgelegen Jebel-Abu-Ghneim eerst Har Homa werd gedoopt, voordat de steenkolossen daar verrezen. Nu noemen ze al-Walaja vast Giv’at Yael: de Heuvel van Yael – het is toch duidelijk dat die moet toebehoren aan het joodse volk en dat het hun heilige plicht is om daar een nieuwe nederzetting te bouwen. Dat de loop van de muur daar voor veranderd moet worden is een kleinigheid: er is altijd wel een legerofficier te vinden die wil beweren dat dat nodig is vanwege de veiligheid. En misschien schiet er voor hem dan ook nog een kleinigheid over.

Toen Olmert nog burgemeester van Jeruzalem was vocht hij als een tijger voor de nederzetting op Har Homa, tegen de protesten in, en ook voor andere nederzettingen om Jeruzalem heen. Uiteraard: voor zijn vaderland. Niemand kon er achter komen hoe de bouwers aan de eigendomsbewijzen kwamen en aan de vergunningen om te mogen bouwen, er was geen toezicht op alle steekpenningen die op geheime bankrekeningen werden gestort. Maar nu wordt de beerput opengetrokken, en Olmert is verdachte nummer één. Netanyahu gaat in diezelfde lijn door, en ondermijnt ook de band met de Amerikaanse regering door te weigeren het bouwen te bevriezen. En uiteraard krijg je zelfs de gehoorzame mannen van het Palestijnse Gezag op de Westoever niet aan de onderhandelingstafel, zelfs niet voor de vorm, zolang Netanyahu net als Olmert destijds bezig is nog meer land te onteigenen, Palestijnen uit hun huizen te zetten, en woekerwinsten in de zakken van de geldwolven te laten glijden.

Jarenlang heeft Uri Avnery er voor gepleit dat er openheid moest komen over de manier waarop de nederzettingen tot stand kwamen, wie de beslissingen nam, en hoeveel geld van handen verwisselde, maar in het publieke debat wilde niemand er aan. Daar werd liever gepraat over het grote visioen van een ongedeeld groot Israël, als manier om een twee-staten oplossing onmogelijk te maken. Zionistische idealen tegenover de mogelijkheid van vrede. Fascisme tegenover humaniteit. Waar het werkelijk over gaat, is de corruptie van geldwolven.

En terwijl de burgers het nog hebben over hun zionistische idealen lachen er een paar mannen op weg naar de bank. Maar misschien lachen ze niet zo lang meer.

(Dit verhaal is een losse samenvatting van de wekelijkse column van Uri Avnery, origineel hier)

Meer over de ‘Israelisering’ van Jeruzalem, met kaartje uit 2008, hier.
En hier.
Over het Holyland schandaal: hier.
En hier.