(met update)
Een nieuwe Europese joodse groep wil druk uit oefenen op Israël om tot bezinning te komen. In navolging van de gematigde Amerikaanse J Street, die opgericht is als alternatief voor de star onkritische Israël-lobby AIPAC verenigden joodse Amerikanen zich, die zich bezorgd maken over de toekomst van Israël, maar niet zo kritisch willen zijn als reeds eerder opgerichte joodse groepen. Nu hebben zo’n drie duizend Europese joodse intellectuelen het voorbeeld gevolgd en JCall opgericht. Vandaag wordt het initiatief gelanceerd in Brussel.
Het opmerkelijke is dat het manifest mede is ondertekend door franse intellectuelen als Bernard Henry-Levy en Alain Finkielkraat, die niet bepaald bekend staan als critici van Israël. Tot op heden keerden zij zich bijvoorbeeld niet tegen de aanval op Gaza. Maar nu, zeggen zij, is het tijd om te zeggen dat de bezetting en de nederzettingenbouw moreel verkeerd zijn. En dat doen ze zeggen ze, in mijn ogen een tegenstrijdigheid, om ‘het joodse en democratische’ karakter van Israël te redden.
(Bernard Henri-Levy)
Je kunt op twee manieren naar het initiatief kijken: positief is dat zelfs notoire Israël verdedigers langzamerhand vinden dat Israël op de verkeerde weg is. Negatief is dat we het initiatief ook kunnen zien als een poging om het groeiende verzet tegen Israël onder Europese joden die allang vinden dat Israël niet tegelijkertijd joods en democratisch kan zijn de wind uit de zeilen te nemen. Hoe dan ook: het maakt duidelijk dat ook de joodse gemeenschappen in Europa niet één blok vormen, en zeer in beweging zijn.
Hier, de officiële website.
Meer hier, in Ha’aretz, en hier.
En hier.
En een kritische noot, hier.
En Abu Pessoptimist heeft er ook het een en ander over te melden, hier.
Overigens blijkt de Amerikaanse J Street veel aanhangers die blij waren met een alternatief voor AIPAC behoorlijk tegen te vallen: dit is niets anders dan ‘AIPAC light’ is een inmiddels veel gehoord oordeel. Lees hierover Richard Silverstein, tot voor kort een ‘J Street agnost’, die vindt dat ze het af laten weten. Hier.
Lakmoesproef voor deugdelijke politici: Vraag waar zij staan inzake het Israël-Palestina vraagstuk.
Hoewel ik een paar jaar geleden nog wel pro Israël was (waarschijnlijk een overblijfsel van gereformeerde opvoeding) ben ik het afgelopen jaar wat meer genuanceerd daarover gaan denken. De rechtvaardiging van het zionisme mist historische grondslag en het hedendaagse aantasten van de mensenrechten is op geen manier te rechtvaardigen.
Ik zie alleen niet zo gauw waarom joods en democratisch noodzakelijkerwijs een tegenstrijdigheid vormen. Een land kan toch democratisch zijn met een overwegend joodse bevolking? Stel dat geheel Nederland zich tot het jodendom zou bekeren maar de democratische rechtsstaat ongemoeid laat (en ook kritiek heeft op Israël), dan is er geen sprake van een tegenstrijdigheid. Pas als een kerk/godsdienst indringend gaat bepalen hoe de politiek van een land er uit moet zien, is de democratie in het geding.
Edward, met een ‘joodse staat’ bedoelen de Israeli’s niet een land waarin een meerderheid aan joden woont, maar een land dat van alle joden (ter wereld) is, en waarin joden meer rechten hebben dan niet-joden. Zo krijgt bijvoorbeeld elke jood ogenblikkelijk staatsburgerschap als hij/zij naar Israel emigreert, terwijl de familieleden van de er wonende Palestijnen er niet of met heel veel moeite inkomen. Ook is het vanzelfsprekend dat bijna al het land het bezit is van joden, en niet aan niet-joden (dus ook niet aan de Arabische staatsburgers) verpacht of verkocht mag worden. Het is zonder meer aantoonbaar dat niet-joden in Israël tweederangs burgers zijn, en structureel worden gediscrimineerd, en dit is het ergste: met de wet in de hand. Er is geen grondwet die burgers gelijke rechten geeft, waar iemand die gediscrimineerd wordt (bijvoorbeeld niet in een joodse wijk mag wonen) zich op kan beroepen. Ik kan daar nog veel meer voorbeelden over geven – in mijn komende boek staat er een hoofdstuk over, maar dit is de conclusie: je kunt een land geen werkelijke democratie noemen wanneer er geen gelijkheid voor de wet is van alle burgers, ongeacht etniciteit of religie. Zo’n land noem je een etnocratie, niet een democratie.
Overigens kent Israel op een aantal belangrijke terreinen ook geen scheiding van kerk en staat: zo is er geen burgerlijk huwelijk, en moet je om ‘gemengd’ te kunnen trouwen uitwijken naar het buitenland.
In dat geval is joods en democratisch dan in Israël inderdaad een grote tegenstrijdigheid.
Ik ging een beetje teveel van het model uit zoals we die in Europa kennen van een democratische staat met een meerderheid van aanhangers van een bepaald geloof zoals katholieken in Ierland en protestanten in Finland.
en er mag geen jood wonen in een zogenaamd Palestijnsgebied en daar hoor je niemand over? judenrein heette dat…
Daar hoor je nooit wat over omdat het kletskoek is, Rob. Het Palestijnse gebied is bezet door Israël, elk moment kunnen Israëlische soldaten Gaza binnenvallen, joodse Israëli’s bezetten een groot deel van de Westoever en treiteren de Palestijnse bevolking weg met hulp van het Israëlische leger – wat leuter jij over judenrein terwijl het de Palestijnen zijn die werden verjaagd en beroofd van hun eigen land – dacht je niet dat jij de zaken nogal op hun kop zet? En ben jij gemakshalve ook vergeten dat joden vreedzaam in Palestina leefden voor de komst van de zionisten? Wil jij even uitleggen waar in Palestina het is dat joden niet mogen wonen en van wie niet?