Het was een mooie herdenking die ik meemaakte met de buurt waar ik nog niet zo lang woon. De Rivierenbuurt is een buurt met een heftig oorlogsverleden – de speeltuin waar onze stille tocht begon was eens een Joodse markt. In de toen nog net opgeleverde nieuwe woningen vestigden zich veel joodse vluchtelingen uit Duitsland – niet voor lang, naar bleek. Duizenden werden er weggehaald om niet meer terug te komen. Maar er is ook de beroemde tramremise in de Lekstraat vanwaaruit gestaakt werd, tijdens de Februaristaking. In deze buurt was er ook veel verzet, van de communisten vooral, die in de arbeiderswijk woonden. En jaarlijks wordt hier zowel herdacht als vrede gevierd, met veel inzet van de familie Neijssel, met vier generaties aanwezig, de nazaten van de verzetsman Dirk Neijssel.

Er waren veel bloemstukken, onder andere van PvdA, GroenLinks en de SP. In een tocht liepen we naar de fusilladeplaats Rozenoord, waar groepen mannen uit het verzet voor het vuurpeloton de dood vonden. Paul Beving, van 4 & 5 mei comité Rivierenbuurt leidde de herdenking, Theo Durenkamp directeur van de Catharinaschool sprak, en wethouder Joep Blaas, en ik, als gastspreker. Er werd prachtig gezongen onder leiding van Maarten Smit.

(Dick Neijssel)

(Joep Blaas)

(Rechts: Theo Durenkamp)

(Paul Beving)

Ik was ontroerd, ook door de aanwezigheid, zowel van de ouderen die het nog mee hebben gemaakt, als van de jongeren, die hun eigen redenen hebben om ook te willen herdenken, het was er zo mooi stil. Na afloop kwamen veel mensen op me af, die vertelden dat ze zich geraakt voelden door mijn woorden. Ik zal de tekst van mijn speech nog uitschrijven, ik had alleen wat kernwoorden op een kaartje staan. En het was fijn om na afloop nog koffie en een glaasje te drinken – ik heb nu het gevoel dat ik echt van deze buurt ben.

(Koor onder leiding van Maarten Smit)