Sinds de beelden verspreid zijn van gewonde, bange en huilende Israëlische soldaten op de Mavi Marmara komen er klachten binnen op het Israëlische Ministerie van Defensie van voormalige soldaten dat hun post-traumatische klachten zijn verergerd. Een van de klagers heeft weer nachtmerries. Israel moet dat die jongens ook niet aandoen. Dat zijn ook maar mensen. Ik zou er dan ook ernstig voor willen pleiten dat ze die jongens er niet meer op uit sturen om mensen dood te schieten, om vervolgens zelf met een bloedneus en een trauma thuis te komen. Zie Abu Pessoptimist op zijn engelse site, hier.
Zouden ze last krijgen van hun geweten?
Een prachtige film over dit thema is “Waltz with Bashir” van Ari Folman. De film gaat over een soldaat die betrokken was bij ‘Sabra en Shatila’ en zijn herinneringen jarenlang heeft verdrongen. Zeer aan te bevelen!
Soms krijgen ze last van hun geweten, Ina, ik heb in de Balkan samen met Jan Andreae veel gewerkt met daders, daders van geweld in het gezin maar ook daders in de oorlogen. We hebben wel oog voor de traumatisering van slachtoffers, maar veel minder voor die van daders – ook die kunnen eindeloze herbelevingen krijgen nog jaren erna, nachtmerries, een totaal ontregelde agressiehuishouding (vandaar de toename van geweld in gezinnen) een verhoogd risico op verslaving – er zitten bakken met afgezwaaide Israelische soldaten ergens in India hun brein te verdoven met alles wat ze te pakken kunnen krijgen, en een toegenomen risico op zelfmoord. Na de Vietnamoorlog gingen er meer Amerikaanse soldaten dood aan zelfmoord dan er gesneuveld waren in de oorlog zelf. Het is ook niet voor niets dat Israel steeds meer technieken toepast in de oorlogen die ze voeren waarbij de eigen soldaten geen risico lopen om in werkelijke gevechten terecht te komen – veel gebombardeer vanuit de lucht – uiteraard met meer burgerdoden onder de Palestijnen maar dat maakt natuurlijk niet uit.
Deze zielepiet waar ik een beetje schamper over doe omdat ik me zo erger dat een soldaat die licht gewond is meteen zoveel erger is dan de doden die ze veroorzaakt hebben, is zo te zien in een situatie verzeild geraakt waarin hij doodsbang werd voor wat ze met hem zouden doen en hij volstrekt weerloos was – dat dat uiteindelijk is meegevallen maakt het trauma waarschijnlijk niet veel minder. Herbelevingen en nachtmerries, en verdoving zoeken is wat je kunt voorspellen. Op een bepaalde manier zijn ook dit soort jongens slachtoffer van een krankzinnige regering.
Ik denk dat samen met de zaken die jij noemt,zoals de angst die hij doorstond en het gevoel van volstrekte weerloosheid, ook een rol speelt dat hij weet wat zijn opdracht was, namelijk het vermoorden van dezelfde mensen die hem verzorgden toen hij gewond raakte. Hopelijk heeft zijn geweten het daar nu ernstig moeilijk mee. Ik zeg hopelijk ,omdat in dat geval hij tenminste nog een geweten heeft. Mogelijk geeft het hem voldoende stof voor overdenking dat hij andere keuzes zal maken in de toekomst en zich niet meer als huurmoordenaar zal laten misbruiken.
Het is een van de dingen die ik ontzettend triest vind ,dat een land er voor kiest zijn jeugd op een dergelijke wijze te misbruiken, ipv van voor vrede te kiezen. .
http://www.kibush.co.il/show_file.asp?num=40651
Hier een artikel over iemand die de jeugd van Israel wil beschermen tegen verder moreel verval in de bezette gebieden.
Dank je Ina. Ik zag dat het vertaald was door Adam Keller, van Gush Shalom, ons welbekend.