“Het feminisme, de Balkan, het Midden-Oosten. Hoe komt het dat je toch steeds weer vooral die zaken in beweging bent? werd haar gevraagd. Tjee, zei ze daarop eerst. En na een aarzeling. Weet je, eigenlijk begrijp ik de vraag niet zo goed. Als je ziet hoeveel dingen er niet kloppen in deze wereld en hoeveel onrecht er overal is begrijp ik nooit zo goed hoe er mensen zijn die daar NIET tegen in actie komen en doen alsof er niet aan de hand is. Eigenlijk zou je aan die mensen de vraag moeten stellen waarom ze rustig in hun stoel blijven zitten.
Ja maar. wierp de interviewster tegen, in Israël zijn er toch heel veel mensen die hun ogen sluiten voor alles wat er gebeurt, die geen tv meer willen kijken, geen kranten meer lezen …
Maar dat is wat anders, zei ze. Die zitten aan de verkeerde kant. Dat begrijp ik wel, dat is moeilijker. Die zitten aan de kant die het onrecht bedrijft. Om daar tegen in actie te komen is lastig. Het is wel te begrijpen dat veel mensen dat uit de weg gaan en hun ogen ervoor sluiten.”
Dat was gisteren, tijdens de boekpresentatie van Oorlog als er vrede dreigt, toen ik door Tineke Bennema werd geinterviewd, en degene die er een mooi verslag van maakte is Maarten Jan Hijmans (met een s, die ik in het boek heb laten sneuvelen) Voor het hele verhaal: hier.
Zelf ben ik er nog een beetje beduusd van, want ik had mijn best gedaan er een mooie middag van te maken voor de mensen die ik had uitgenodigd, maar er niet helemaal op gerekend dat ik zelf behoorlijk geëmotioneerd zou raken. Door de verhalen die er verteld werden, door de warmte, door het gevoel dat er al zoveel mensen zijn, en zo verschillend, die met elkaar staan voor recht voor de Palestijnen en een ander Israël. Meestal lukt het me wel om foto’s te maken, aantekeningen over wat er gezegd is, maar deze keer moest ik me overgeven. Ik kom er nog wel op terug, denk ik, maar voor deze keer: ga buurten bij buurman Abu Pessoptimist.
Hier: Claar heeft een diaserie gemaakt van de boekpresentatie. Mijn camera zit nog vol met foto’s die Vincent heeft gemaakt, die ga ik zo bekijken.
Het was een mooie boekpresnetatie Anja en ik ben ook ontzettend ontroerd door de verhalen voor het verhaal achter de mooie jurk van de palestijnse vrouw(sorry kan niet meer op haar naam komen) Toen zat ik ook met tranen in mijn ogen.
Ik heb ook nog wat stoms gedaan Anja ik ben jou mooie gesigneerde boek boven op de betaal automaat van de parkeergarge vergeten. Dat ontdekte ik pas toen lang en breed thuis was.
het was voor mij een wel besteede zondag middag Anja mijn dank daarvoor. Groet Souad
Je krijgt van mij een nieuwe, Souad, en laten we hopen dat degene die dat boek vindt hem ook leest!
(Stuur me even over de mail je postadres)