Geweldige bijeenkomst, tussen Obama en Netanyahu. De kans dat het nog eens gaat komen tot één bi-nationale staat is er aanzienlijk door vergroot, schrijft Gideon Levy in Ha’aretz.hier. Ik vat zijn verhaal samen.

Israël mag van Obama doorgaan met alle grillen die horen bij een voortgaande bezetting. Mochten er nog mensen zijn de hun hoop op Obama gevestigd hadden, dat die eindelijk zou ingrijpen, dan is die hoop nu vervlogen. En mochten er nog mensen zijn geweest die gehoopt hadden dat Netanyahu eindelijk eens een paar beslissende stappen zou nemen, dan is die nu ook weg.

Het was een gemaskerd bal, zegt Levy. Gezellig aangekleed met de presidentiële hond Bo, en een vriendschappelijke ontmoeting tussen de presidentsvrouwen. Tijdens de persconferentie werd duidelijk waar het heengaat: nergens heen. Zelfs niet de schijn van een bevriezing van de nederzettingenbouw kon er af, hoewel het uiteindelijk niet eens gaat om bevriezing, nu er al 42% van de Westoever niet meer toegankelijk is voor Palestijnen, het gaat om het opheffen van een koloniale bezetting. Niet eens de schijn wordt opgehouden. En dat komt neer op een misdadig verlies van tijd. Anderhalf jaar zijn de beide leiders aan het werk: resultaat: niks. Een paar wegversperringen opgeruimd op de Westoever, de blokkade van Gaza een klein beetje verlicht, meer niet. Gekeutel in de marge.

Het enige doel: er moet weer gepraat worden tussen de partijen, vindt Obama. Maar aangezien niemand enig inzicht krijgt in wat Israel nu eigenlijk wil, gaan de gesprekken straks nergens over. Beide mannen zijn te bang voor hun politieke hachje, is Levy’s inschatting. Obama houdt al rekening met de aanstaande verkiezingen van het congres, en wil nu even Israël – en de Amerikaanse joden – niet kwaad maken. En Netanyahu ziet zijn mogelijke opvolger al staan te trappelen.

De kolonisten kunnen rustig hun gang gaan, sinds de Oslo-akkoorden is hun aantal verdubbeld, en dat kan nu nog verder groeien. Waar willen Obama en Netanyahu heen? Nergens heen. De Syrische president staat al een tijd aan de deur te kloppen om vrede met Israël te sluiten, Netanyahu blijft doof. Zou die man over twee jaar nog staan te wachten? Het vredesvoorstel van de Arabische Liga is nu nog geldig, terrorisme komt vrijwel niet meer voor, Hamas is bereid tot onderhandelen en biedt een wapenstilstand aan, het zou nog kunnen. Maar Netanyahu’s naam is haas, en Obama weet ook van niks. Die houden het bij mini-stapjes, en besluiten niets. De kans op een twee-staatsoplossing, nu al in blessuretijd, verdwijnt nog verder uit het zicht.

Maak je dan maar klaar voor de enige oplossing die straks nog overblijft, zegt Levy, die van één staat. En veel bloedvergieten voor het zover komt.

Dit is de werkelijkheid: zie Electronic Intifada, hier, over het meest recente rapport van B’Tselem over de bezetting van de Westoever.

En ook Abu Pessoptimist, nu even gewoon Abu Pessimist, ziet niet dat er veel van Obama te verwachten is. Hier.