Ian Buruma
Is Israël wel een normaal land, vraagt Ian Buruma zich af. Wordt het beoordeeld zoals andere landen worden beoordeeld?
De aanval op de pro-Palestijnse flottielje was hardvochtig, negen levens van burgers door het leger was een verschrikkelijke uitkomst. Maar Buruma heeft ook niet zoveel op met de overdreven reactie van de Turkse premier Erdogan die het ‘een aanval op het geweten van de mensheid’ noemde. Tikje hysterisch, vindt hij dat. Maar dit is de vraag die het oproept: is het waar dat Israël vaker wordt aangevallen vanwege gepleegde misdrijven dan andere landen – zoals nu door Turkije?
Er zijn toch andere landen die ook vreselijke dingen hebben gedaan, neem de massamoord op meer dan 20.000 leden van de moslim broederschap in 1982 in Syrië. Het is nog steeds zo dat er meer moslims worden vermoord door andere moslims dan door de Israëli’s. Of kijk even naar de burgeroorlog in de Kongo, meer dan vier miljoen doden. En toen riep niemand dat de misdaad een aanval was op het geweten van de mensheid. Is het waar, wat de verdedigers van Israël roepen, dat Israël harder wordt veroordeeld dan andere landen? Dat is in zekere zin waar, zegt Buruma, maar hoewel antisemitisme daarin een rol kan spelen, is dat maar een klein deel van het antwoord.
Buruma veronderstelt dat het de schuldbewuste Europeanen wel uitkwam, zeker na de Yom Kippur oorlog van 1973, dat ze de Israëli’s nu konden zien als de agressor, het verlichtte het schuldgevoel tegenover de joden, en misschien dat dat maakte dat sommige mensen de wreedheid van de Israëli’s graag overdreven. Zie je wel: ze zijn zelf ook geen haar beter.
Maar ook dat is niet de enige reden voor het feit dat Israël vaker wordt bekritiseerd dan andere landen. Het kan ook te maken hebben met wat de Israëlische filosoof Avishai Margalit ‘moreel racisme’ noemt: de bloeddorstigheid van Afrikaanse of Aziatische volken wordt niet zo serieus genomen als de daden van blanke Europeanen, want die ‘wilden’ – zo gaat het koloniale denken – die weten niet beter. Maar Israël, dat zichzelf graag presenteert als een blank bolwerk (ondanks het feit dat een deel van de joodse bevolking afkomstig is uit Teheran of Bagdad) tegen de ‘barbarij’ van de omringende Arabieren, wordt strenger beoordeeld. En op nog een andere manier zit Israël met de erfenis van een koloniaal denken: nu zijn het de Palestijnen die worden gezien als de onderworpenen van een koloniaal systeem, en hoe langer de bezetting van Arabisch land gaat duren, hoe meer dat beeld bevestigd zal worden.
(Klopt, denk ik, in mijn boek beschrijf ik Israël ook als de laatste koloniale mogendheid in het post-koloniale tijdperk.)
En dan is er nog het gegeven dat Israël een democratie is – en daarom niet met dezelfde maatstaven beoordeeld kan worden als een dictatuur – we verwachten meer van een regering met Netanyahu aan het roer, dan van Ahmadinejads regime in Iran – niet omdat de joden moreel superieur zouden zouden zijn aan de Perzen, maar omdat ze in vrije verkiezingen hun leider hebben kunnen kiezen. Om Israël aan de hoogste normen te toetsen is in feite een compliment.
En als er critici zijn die Israël nog steeds niet beoordelen als een normaal land, dan geldt dat zeker ook voor de andere kant, de verstokte verdedigers, die van Israël nog steeds een uitzondering willen maken omdat het de natuurlijke overlevenden zijn van de massamoord door de nazi’s, en daarmee voor altijd een natie van slachtoffers. Zoals de Franse filosoof Finkielkraut gelijk had dat Erdogan te hard reageerde op de aanval op de flottielje, maar geheel doorschoot toen hij eraan toevoegde dat Hilters Mein Kampf een bestseller is in Turkije – implicerend dat de Turken de nazi’s zijn van vandaag.
Dat beeld van Israël als het land van de eeuwige slachtoffer staat haaks op wat eens de bedoeling was van de stichters. Die wilden een normaal joods land, een land van joodse soldaten en joodse boeren, gewone mensen – niet langer de onderworpen en vernederde mensen die zich niet konden weren tegen de vervolging. In Israël kwam de werkelijke belangstelling voor de holocaust pas later, misschien met het proces tegen Eichmann, waarna de holocaust steeds routineuzer werd ingezet in de Israëlische staatspropaganda. En de militaire ondernemingen steeds vaker, zoals door Begin, werden gerechtvaardigd met een verwijzing naar de holocaust.
Dat alle joden, inclusief de Israëlische joden, door hun verschrikkelijke verleden getekend blijven is begrijpelijk, zegt Buruma. Alleen, dat verleden mag nooit gebruikt worden als rechtvaardiging voor de agressie tegen anderen. Israël is een immens machtig land, rijker, vrijer en beter bewapend dan zijn buren. Dat de leiders verantwoording af moeten leggen over hun daden is niet alleen omdat de Palestijnen tegen hun wreedheid beschermd zouden moeten worden, maar ook om de vrijheid van de Israëli’s te behouden. Als wij het verleden zouden gebruiken om ons oordeel over Israël te versluieren veroorzaken we nog veel meer gevaarlijke consequenties in de toekomst.
Voor het complete verhaal: hier.
Meer over Buruma op dit weblog: hier en hier.
Israel kan door sancties vanuit de Europese Gemeenschap – handelsprivileges opschorten-,door boycotacties en desinvesteringen uit bedrijven die medeplichtig zijn aan onrecht (zoals de Muur) ertoe gedwongen worden zich te gaan houden aan het internationaal recht, als het een ‘normaal land’ wil zijn. Elke Nederlandse belastingbetaler financiert mede de belastingaftrek van het JNF bijvoorbeeld. We leveren onderdelen van wapens en bewakingsapparatuur. Die band hebben we minder met Syrie en met Congo, denk ik.
Kunnen we zo onze intense banden met Israel vanuit het hier en nu verstaan?
We hebben regeringen en kerken die almaardoor het onrecht dat Israel bedrijft, wegpoetsen. Daarom moeten burgers wel in actie komen.
Dat heeft niets te maken met moreel racisme en met de Tweede Wereldoorlog. Hooguit met de lessen die je daaruit trekt.
Tijdens deze snikhete dagen vraag ik me regelmatig af: hoeveel mensen zullen er vandaag weer een Coca-Cola drinken zonder te weten dat van de verkoop opbrengst een deel naar de kolonisten
gaat.
Eens bezat ik een lijst van producten waarvan de opbrengst aan hen ten goede kwam.
Ik heb die lijst toen aan dit blog doorgegeven.
Wat ik bedoel te zeggen is dat alle kleine beetjes helpen en we als gewone burger ook iets kunnen doen.
En voor vanavond : Neem een Oranje bitter! Hahaha!
Groet,
Gerrie
“In Israël kwam de werkelijke belangstelling voor de holocaust pas later, misschien met het proces tegen Eichmann, waarna de holocaust steeds routineuzer werd ingezet in de Israëlische staatspropaganda.”
Norman Finkelstein had zoiets ook al eens aangekaart dat er een ware explosie aan Holocaust materiaal kwam pas na de 6 daagse oorlog.
Daarvoor was de Holocaust voor Israeliers en Joden meer een bron van schaamte, iets waarover men liever niet sprak.
Joodse overlevenden van de holocaust werden in Israel ook wel zeepjes genoemd.Omdat het geloof bestond dat de Nazi’s zeep maakte van de Joodse slachtoffers in de concentratiekampen.
Het beeld van het Joodse slachtoffer was ook in tegenspraak met het stoere Joods nationalisme, er werd in Israel op ze neergekeken.
“Maar Israël, dat zichzelf graag presenteert als een blank bolwerk (ondanks het feit dat een deel van de joodse bevolking afkomstig is uit Teheran of Bagdad) tegen de ‘barbarij’ van de omringende Arabieren, wordt strenger beoordeeld.”
Dit is een inaccurate en zeer tendentieuze vertaling, Anja! Het origineel zegt heel iets anders: dat Israel in het MO wordt GEZIEN als “een kolonie van blanke mensen”.
Ik heb Israel zichzelf nog NOOIT als zodanig horen of zien presenteren.
“Israel is regarded in the Middle East, as well as by many people in the West, as a colony led by white people (despite the fact that many prominent Israelis have their roots in Tehran, Fez or Baghdad ).”
Niks tendentieuze vertaling, Raalte, of dacht jij dat israel niet in het Midden Oosten lag? Ergens ter hoogte van Schotland misschien?
Israel doet niets anders dan zich distantieren van hun Arabische wortels, met name die van de helft van de joden die uit Arabische landen komen, zie mijn boek, Israel doet niets anders dan suggereren dat Arabieren een ‘ander’ en minderwaardig mensensoort zijn, zie mijn boek, en de aanbeveling dat Israel een buffer zou worden tegen de barbarij kwam al uit de tijd van Herzl. Zie mijn boek. Het heet Oorlog als er vrede dreigt.
Wat een rare reactie! Waar maak je nou uit op dat ik niet zou weten waar Israel ligt?
Jouw vertaling van de uit het originele Ha’aretz (door mij) aangehaalde zin is wel degelijk tendentieus. Niet Israel presenteert zich als ‘blank bolwerk’, maar zo wordt het door veel Arabieren beschouwd. Dat is wat er in het origineel staat.
Israels wortels zijn dus ook niet Arabisch, maar Joods, ook die van de Joden die destijds uit de Arabische landen zijn verdreven. Waarom zijn ze er anders uitgeknikkerd, dacht jij?
Veel Joodse Israeli’s noemen Arabieren “bnee-dodim” (= neven), dus hoezo een ‘ander’ mensensoort?
Wel is er verschil in mentaliteit en eerlijk is eerlijk: er is veel barbarij in de islam, zoals eerwraak en vrouwenbesnijdenis.
De vrouwonvriendelijkheid (om het zachtjes uit te drukken!) van de islam en de Arabische cultuur moet jou als radicale feministe toch net zo storen als het mij doet, zou ik denken.
Goeie zet trouwens om nu ook wat dissidente stemmen op je weblog te tolereren.
Ik zal het nog een keer uitleggen, Raalte. Het zijn niet alleen de andere landen, het is ook Israël zelf, feitelijk deel van het Midden Oosten, dat zichzelf beschouwd als een blank bolwerk. Lees mijn boek voor de onderbouwing daarvan.
Israël wortels zijn niet alleen joods, want de helft van de joden die er wonen zijn afkomstig uit Arabische landen, en die namen die verschillende culturen mee.En het is juist die Arabische kant die wordt onderdrukt. Lees mijn boek voor de bronnen van joden uit Arabische landen.
Het verhaal hoe ze er uit zijn geknikkerd wordt door de Israël aanhangers graag versimpeld tot ‘Arabieren versus joden’, wat niet klopt. Lees mijn boek.
Dat er joodse Israëli’s zijn die Arabieren ‘neven’ noemen is schattig, ja, inderdaad, voor de komst van de zionisten hadden joden en moslims in Palestina geen problemen met elkaar, maar het komt niet erg overeen met de behandeling van Arabieren in het gebied onder heerschappij van Israël nu, ook niet wat betreft de Palestijnen met Israëlisch staatsburgerschap. Ach, voor de verandering: lees mijn boek, dan hoef ik dat niet nog tig keer uit te leggen.
En vervolgens kom jij precies met het overbekende anti-Arabische racisme aanzetten dat ik zo goed ken uit Israël: alsof er zoiets is als een essentieel verschil in mentaliteit tussen islam en wat, jodendom? Of westerse beschaving? En dan werk je de vaste nummers weer af. Vrouwenbesnijdenis is niet islamitisch, Raalte, en komt in de Palestijnse gebieden niet voor. Er is niet zoiets als één Arabische of één islamitische cultuur. Vrouwenonderdrukking stoort mij altijd en overal waar ik die tegenkom, dus ook in de orthodox joodse regionen in Israël waar vrouwen bedreigd worden die niet bereid zijn om braaf achterin de bus te gaan zitten.
Waarmee ik nog maar een keer wil zeggen dat ik geen cent geef voor jouw zogenaamde ‘vrouwvriendelijkheid’ omdat die niks te maken heeft met vrouwen en alles met jouw anti-islam houding. Waarmee, wou ik maar zeggen, je illustreert precies wat er in Israël mis is. En wat jij heel gewoon vindt omdat je je eigen vooroordelen niet herkent als vooroordelen.
Nou fijn dat compliment over de ‘dissidente stemmen’ ik wou alleen zo graag dat die dissidente stemmen niet eindeloos dezelfde vervelende en allang weerlegde rotzooi afdraaiden want het is saai en mijn achting stijgt er niet mee.
@AJ eerlijk is eerlijk: er is veel barbarij in Israel, zoals het doodschieten van kinderen die met stenen gooien, het doodschieten van boeren die hun land bewerken, het doodschieten van burgers die hulpgoederen komen brengen aan een volk dat onderdrukt wordt, gaan picknicken om te kijken hoe in de verte onschuldige burgers worden afgeslacht… veel Israeliërs zijn fantastische mensen, en veel Israeliërs zijn tuig (om het zachtjes uit te drukken).