Waarom ik altijd zulke nare dingen over Israël schrijf. Er gebeuren toch ook goede dingen?
Nou vooruit. Een prachtig initiatief: een tehuis voor eenzame soldaten. Want er schijnen nogal wat eenzame soldaten te zijn – dacht ik nog dat je in het leger kon rekenen op je natje, je droogje en gegarandeerde kameraadschap. Voor de eenzame soldaten, het moeten er wel vijfduizend zijn, wordt nu een centrum ingericht met van alles, een eetzaal, gastenkamers, een club, een synagoge. Of je maar wilt dokken voor de eenzame soldaat, hier.
Aha; vandaar natuurlijk de ontwikkeling van gezellige videospelletjes!
Ja mevrouw Meulenbelt, er gebeuren ook goede dingen in Israel! Bij voorbeeld de actie van de familie Shaliet, waarvoor duizenden warm liepen in de echte zin van het woord. In de brandende zon, schreeuwend om de bevrijding van deze jonge man die nu al vier jaar gevangen zit zonder dat b.v. het Rode Kruis toestemming krijgt om hem te zien. Rechten van een krijgsgevane-ne? Voor Hamas?, kadachat. Hoeveel woporden heeft U in Uw commentaren en in uw acties daaraan besteed? Ik ben benieuwd naar Uw reactie. Moshe ben Baruch M.A.S.W Ashkelon Israel
In de brandende zon nog wel, tsjonge, indrukwekkend.
Nou zou het helpen als je voordat je veronderstelt dat ik het ergens niet over heb gehad even nagaat of dat wel waar is, dat kan met de zoekmachine van deze site of met google. Dan had je geweten dat ik het onlangs nog over Shalit heb gehad, hier namelijk, dat ik het erg sneu vind voor die jonge man, maar dat we niet mogen vergeten dat er zo’n kleine tienduizend Palestijnen in Israelische gevangenissen zitten, waaronder parlementariers, waaronder kinderen, waaronder mensen die geen enkel proces hebben gehad en waaronder een groot deel die nooit bezoek mag ontvangen van familie. Dat lijkt me toch niet minder erg.
En nou zou ik het zo geweldig vinden als die Israeli’s eens niet alleen demonstreerden als het gaat om het lot van hun ‘eigen soort’ maar hun gevoel voor rechtvaardigheid ook eens een beetje uit zouden laten strekken naar andere mensen. Als dat nog eens gaat gebeuren dan zal ik een groot artikel wijden aan wat er voor goeds gebeurt in Israel. Tot die tijd ben ik weinig onder de indruk, meneer Baruch.