Afgelopen week erg bezig geweest met de vraag of we gingen of niet: kunnen we Gaza in of niet? Weten we nog niet. Maar we gaan in ieder geval richting Israël, en horen op zondag of we er in mogen, zodat we in Gaza nog twee dagen aan het werk kunnen. Kwestie is dat de regels weer eens zijn veranderd, dat het ministerie wat anders zegt dan het leger, dat kan daar ook, en we nu even moeten afwachten wie er wint.

Ondertussen maken we ons wel nuttig, we hebben afspraken met de vertegenwoordiging van Buitenlandse Zaken, met een meneer van het leger bij grenspost Erez, Jan moest toch nog overleggen voor de komende training voor de LGBT community daar, en nu we toch daarheen gaan ben ik gevraagd om te spreken op de Gay Pride van Jeruzalem, en dat doe ik graag. Dus als we uit het vliegtuig komen met een taxi linea recta naar Jeruzalem, en onderweg ga ik bedenken wat ik moet zeggen, als vertegenwoordiger van het gehele buitenland, als homobondgenoot en als biseksueel, vooruit, dat nemen we ook mee.

In Tel Aviv waren er al drie trotse optochten, drie omdat de community het moeilijk eens kan worden over van alles (zie hier) en Jeruzalem is nog moeilijker. Terwijl Tel Aviv vooral gedomineerd wordt door seculier jodendom en een flinke mate van vrijgevochtenheid, is Jeruzalem vooral de stad van de orthodoxen, moslim zowel als joods, die elkaar vooral vinden in één gedeelde afschuw, van homo’s. Dus begon een paar jaar geleden een orthodoxe man in de stoet om zich heen te steken. Hoewel de moord op twee jonge mensen in een homoclub een jaar geleden in Tel Aviv was. Die gaan we nu herdenken. En hoewel ‘biseksueel’ niet bovenaan mijn lijstje van identiteiten staat zijn ze blij dat ik de B uit LGBTQSS kom vertegenwoordigen, want die bi’s daar hebben zich verenigd als anarchisten en die hebben nogal eens de neiging zich onaangekondigd op het podium te werpen als er niemand namens de B optreedt.

Als socialistische monogame biseksueel denk ik erover om mijn eigen partijtje te beginnen: de Socmo Bietjes. Eén lid, en dus maar één voorzitter, net als Wilders, want voor je het weet heb je anders weer een schisma in de tent. Ja maak er maar grappen over. Socmo bieten hebben het ook niet makkelijk, hoor.

Nou, zonder grappen, het wordt dus weer eens spannend. Laptopje gaat mee, of ik er toe kom om reacties te verwerken die ook nog om antwoord vragen moeten we maar even zien, maar op zijn laatst bij terugkeer komen de verhalen weer.