Tony Judt is overleden. Het was bekend dat hij niet lang meer zou leven, toch ben ik er stil van. We gaan hem ontzettend missen.
Dit is wat hij als jood durfde te zeggen: ” De deprimerende waarheid is dat Israels huidige gedrag niet alleen slecht is voor Amerika, hoewel dat zonder twijfel waar is. Het is zelfs niet alleen slecht voor Israel zelf, zoals vele Israeli’s tegenwoordig zwijgend toegeven. De deprimerende waarheid is dat het huidige Israel slecht is voor de joden”. (In Israel: the Alternative in the New York Review of Books, uit 2003)
Ik sluit me aan bij de woorden van Abu Pessoptimist:
“Judt’s welsprekendheid, eruditie en moed zullen ernstig worden gemist door al diegenen die opkomen voor een werkelijk rechtvaardige oplossing an het Israëlisch-Palestijnse conflict.”
Ik heb hem met liefde en instemming geciteerd in mijn boek Oorlog als er vrede dreigt, en ik heb het vaker over hem gehad op mijn weblog. Zoals hier.
Maar zijn boeken blijven. En het zou voor ons land goed zijn als Rutte en Verhagen de komende weken ook eens de tijd namen om het laatste boek van Tony Judt, Het Land is Moe, te lezen. Kritisch naar je eigen spiegelbeeld kijken is toch wel het minste wat je van serieuze politici mag verwachten.
En die prachtige opstellen in de New York Review Of Books !
Vooral het laatste, over woorden.
En “Ill Fares The Land” is helemaal geen ‘babyboomblues die druipt van typisch links cultuurpessimisme'(Hans Wansink)maar een zorgvuldig beredeneerde herdefiniëring van wat sociaal-democratie zou moeten zijn. Verplichte lectuur voor PvdA-ers.
…en voor SPers ook aanbevolen lectuur.
Ik heb hem nog maar net ontmoet, althans op papier. Zijn boek ‘Ill fares the land’ heeft indruk op mij gemaakt en ik heb hem dan ook in mijn hart gesloten.