Ik schreef er al over, over het groepje Israëlische vrouwen dat doelbewust een paar Palestijnse vrouwen en kinderen Israël in smokkelde voor een dagje aan zee. Hier.
Ilana Hammerman, een schrijfster, deed dat openlijk, en riskeert daarmee een gevangenisstraf van twee jaar. Ondanks dat zijn er nu zeshonderd mensen in Israël die haar voorbeeld gaan volgen, en bereid zijn tot ‘burgerlijke ongehoorzaamheid”. Zie een artikel van Jonathan Cook, hier.
en in Israel wordt Arabisch op scholen een verplicht vak,voor het bevorderen van tolerantie ten opzichte van elkaar.
Heeft met deze blog niets te maken, maar ik maak me een beetje ongerust over Madelief. Weten jullie iets van haar? Madelief, indien mogelijk, meld je dan even!
Jan.N
@Janneke,
Wat een ongelofelijk naieve gedachte dat taal “tolerantie” of “begrip” (niet genoemd) naar elkaar zou creëren. Dat is toch nergens op gebaseerd? Alle Vlamingen verstaan tegenwoordig Frans, dat heeft de weerzin tegen de Walen alleen maar versterkt.
Elkaar niet begrijpen kan ook als een gunstige functionerende demping functioneren, terwijl als je elkaar echt begrijpt de weerzin tegen elkaars cultuur alleen maar groter wordt.
Bovendien de Israeliërs leren Arabisch, maar leren de Arabieren ook Hebreeuws? Ik vrees het niet….de vertrouwde deurmatredenatie (laat ik mij als deurmat opstellen zodat anderen zien dat ik een verschrikkelijk goed mens ben en zo respect voor mij krijgen) , die je in Nederland ook zo vaak ziet en die hier – oh, hoe onverwacht… – ook niet werkt.
Jawel Tarak (4), misschien valt het je tegen maar er zijn Palestijnen/Arabieren die Hebreeuws/Iwriet leren.
Op de middelbare school van “mijn” kinderhuis is het zelfs een verplicht vak.
Nog leuker is eigenlijk dat er 2x per week een klas met Joodse kinderen naar ons kinderhuis komt om samen met de Palestijnse kinderen te zwemmen en te babbelen.
Zelf leerde ik het Iwriet op 2 verschillende plaatsen.
Het A diploma behaalde ik in een kiboets en het B diploma op een talenschool in Jerusalem.
In beide gevallen waren er ook Palestijnse leerlingen in de klas zowel vrouwen als mannen, en helemaal vrijwillig dus.
Alle leerlingen gingen tolerant en begripvol met elkaar om, echt een waardevolle leuke tijd was dat.
Groet,
Gerrie
Tarak, alle palestijnse inwoners van Israel leren vanaf de tweede klas hebreeuws. Dus ze spreken het allemaal. Als men door wilt studeren dan is dit alleen maar hebreeuws, universiteit, beroepsopleidingen,etc.De inwoners van jersualem spreken minder goed hebreeuws, omdat er haast geen staatsscholen zijn, er is er een in de oude stad van jersualem, maar daar zijn niet genoeg plaatsen voor palestijnse kinderen, dus de meesten zitten, als ze eht zich kunnen veroorloven, op prive scholen. niet alle prive scholen geven hebreeuws.Maar dan nog, wil je naar een ziekenhuis, naar wat voor officiele dienst dan ook, je moet hebreeuws kennen.
Mijn eerste gedachte toen ik dit bericht zag was, nu zijn er meer Israeliers die bij de geheime dienst kunnen werken. de meeste politieagenten, shin beth etc. die spreken arabisch om te kunnen infiltreren bij demonstraties etc. Ik heb het vaak genoeg meegemaakt, mannen die zich voordoen als demonstrant, arabisch spreken, en dan opeens aan het arresteren slaan. Dus elkaars taal kunnen spreken zegt niets over “meer tolerantie of begrip”.
Ik was even te veel met de poezen bezig, anders had ik me al gemeld. Dank, Trees en Gerrie.
Het punt is natuurlijk dat Israel nu al meer dan zestig jaar een aanzienlijke Arabische minderheid heeft, zo’n twintig procent, Arabisch een van de twee erkende talen was, en nog niemand op het idee kwam dat het dan voor ietsje meer gelijkheid wel zou staan wanneer iedereen op school naast Ivriet dan ook Arabisch zou leren. Beetje laat wel.
Zo is er ook een experiment voor de dienstdoende soldaten die dagelijks de checkpoints bemannen, en allemaal de standaard bevelen in het Arabisch hebben geleerd, zo van stop, doorlopen, identiteitsbewijs, draai je om en zo.(Vele malen het geblaf zelf meegemaakt). Nu kwam iemand op het idee dat het misschien zou helpen als die soldaten ook goedemorgen en dankjewel in het Arabisch zouden leren. Ze maken vorderingen.
En wil je daar een algemenisering van maken dat mensen maar beter niet elkaars cultuur kunnen leren kennen omdat de weerzin alleen maar toe zou nemen? Spreek voor jezelf, zou ik zeggen, want mijn ervaring is dat bepaald niet. Integendeel. Ik merk elke keer weer opnieuw als er mensen mee gaan naar Palestina, hoe ze daar ter plekke inzien hoe besmet ze zijn geweest met vooroordelen, en hoe prettig het is om Palestijnen als gewone mensen mee te maken.
Dat er vrijwel geen plekken meer zijn waar Israeli’s nog Palestijnen uit de bezette gebieden tegenkomen, behalve als ze in het leger zitten en de checkpoints moeten bemannen dus, heeft een geweldige functie: zo kun je ongehinderd het vijandbeeld Palestijn of Arabier verspreiden. En dat maakt het weer makkelijker voor de regering en het leger om mensen zo gek te krijgen dat ze mee helpen met bombarderen of bombardementen op de Palestijnse bevolking wel een goed idee vinden. Lees het stuk van Gideon Levy daarover, onlangs. Hier.
In verband met het onderwijs is dit artikel van Jonathan Cook ook veelzeggend. De Israelische regering probeert een burgerinitiatief om meer begrip te kweken voor het standpunt van de Palestijnen te blokkeren.
“Government officials warned Israeli teachers last week not to cooperate with a civic group that seeks to educate Israelis about how the Palestinians view the loss of their homeland and the establishment of the state of Israel in 1948.
Israel’s education ministry issued the advisory after Zochrot – a Jewish group that seeks to raise awareness among Israeli Jews of the events of 1948, referred to as the “nakba” by Palestinians – organised a workshop for primary school teachers.”
http://www.israeli-occupation.org/2010-08-24/israel-tells-schools-not-to-teach-nakba/
Ik heb ook gelezen dat Arabisch een verplicht vak werd op scholen is Israel, maar onderstaande schreef ABU Pessoptimist dit.
http://abu-pessoptimist.blogspot.com/2010/08/geen-ruimte-en-geen-geld-voor-arabische.html
Anja,
Van harte beterschap met de poezen. Ik heb net je stukje aan het begin van je blog gelezen. wat een werk heb je er aan. De poezen hebben maar geluk met zo’n baasje.