Dokkie was niet ontevreden met de patient. De wond heelt, het duurt wel nog een week voordat zijn kapje afmag. Met engelengeduld heeft ze zijn kontje schoongepeuterd, en met nog meer geduld heeft ze pleistertjes geplakt zodat de rand van zijn kapje niet zo scherp is, als hij weer op het idee komt dat hij zijn kontje echt schoon moet likken. Daar moet ik dus op blijven letten.

Nieuwe pijnstillers, een zalfje voor de wond, zo meteen komt een engel een dagje op Kobus passen, zodat ik naar mijn fractie kan, en donderdagavond komt er nog een engel oppassen, zodat ik even weg kan. Beide engelen poezenminnende mensen, die bereid zijn om billetjes af te vegen en de kattenbak maar weer eens te verschonen. Alles aan drankjes en pilletjes zit weer in de poezen, na een reuze strijd met Josephine, die geen zin meer heeft in mijn truc met een bolletje tartaar waar haar pilletje inzit, en het pilletje er weer uit werkte, de trut. Dan maar met geweld. Ze kan ontzettend verneukt kijken als me dat gelukt is, zo van kan je wel, een meter zeventig en kleine poezen pilletjes door de strot douwen?

Ik zet het weblog even op ‘de winkel is dicht’, maar als er nog poezennieuws is dan horen julie dat.