Tot vier uur zitten wachten. Dat was de deadline, om onze tickets nog om te kunnen zetten, want morgenochtend vroeg zou ons vliegtuig gaan. Helma heeft elke dag gebeld, er zijn achter de schermen nog meer mensen bezig geweest om ons er door te lullen, maar het is weer eens zover: ‘you are still under procedure’. Ze wisten al weken geleden wanneer ons vliegtuig zou gaan, maar dat vinden ze niet hun probleem, die leuke lui daar in Israël.
Nou had ik daar al een voorgevoel over, en ik had mijn koffer nog niet gepakt, al had dat nog gekund als het had gemoeten. Ik heb gelukkig al veel oefening in meemaken dat je plannen voor niets maakt en dat je tijd niets waard is – ik ben al een halve Palestijn.
We verzetten de plannen, en volgende keer komen we er wel in.
Anja, wat ontzettend jammer dat er geen permit is gegeven voor de reis. En net nu het een reis met vooral medische support zou worden, wat ontzettend belangrijk is voor de mensen daar. Hopelijk lukt het de volgende keer.
Groet, Marieke
Het gaat een volgende keer zeker weer lukken, Marieke, maar het is wel dubbel vervelend omdat het de tweede keer is dat de artsen die met ons mee zouden gaan voor niks hun tijd hebben vrijgemaakt en hun koffers gepakt. Maar ja, zo gaat dat dus als je met Israel te maken hebt.
Balen!
Nou, ik word een meester in het verwerken van teleurstellingen, en heel snel het roer omzetten en me nu te verheugen op wat vrije tijd – wat zal ik daar eens mee gaan doen – waar heb ik zin in, waar wil ik heen – dat roer omzetten is wel een noodzakelijke voorwaarde als je wat met Gaza wilt, want je weet nooit of het door kan gaan. En na vijftien jaar vertrouw ik er op dat er altijd weer een volgende keer is.
Deze lelijke mensen zijn geboren zonder een goed hart voor anderen.
Ze hebben alleen maar een koud hart voor zichzelf. Ijskoud zijn ze.
Ze houden van niemand. Zielig.
Succes voor de volgende keer. Insha’Allah
Henna
Niemand is lelijk geboren, niemand wordt geboren met een koud hart, Henna. Het blijft altijd de vraag hoe mensen zo worden.